หมอหญิงกับลูกลิงทั้งสาม [เล่ม2-3] นิยาย บท 53

สถานการณ์ในเมืองหลวงตึงเครียดขึ้นมาทันใด เพราะนอกจากจะมีรางวัลนำจับถึงหนึ่งหมื่นตำลึงทองแล้ว จวนรัชทายาทยังเชิญ ‘ผู้สำเร็จราชการ’ มาวางกองกำลังจับคนร้าย ห้ามผู้ใดเข้าออกเมืองหลวงเป็นอันขาด

สองเหตุการณ์นี้ทำให้เห็นได้ชัดว่าคนร้ายยังอยู่ในเมืองหลวง!

จวนรัชทายาทวางกองกำลังอารักขาอย่างแน่นหนา คนร้ายกลับลอบเข้าไปอย่างไร้สุ้มเสียง ทั้งยังวางยาพิษพระชายารัชทายาทได้สำเร็จ หมายความว่าวรยุทธ์ของเขาล้ำเลิศ ชาวบ้านทั่วไปย่อมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา เมื่อรู้ว่าคนร้ายที่มีฝีมือเช่นนี้ยังคงหลบซ่อนอยู่ในเมืองหลวง ราษฎรก็ล้วนแต่อดรู้สึกหวาดกลัวไม่ได้

กระนั้นแล้ว รางวัลนำจับหนึ่งหมื่นตำลึงทองนับว่ามูลค่ามหาศาล เมื่อมีเงินย่อมมีผู้กล้า หลังจากที่รู้สึกตื่นกลัว ชาวบ้านต่างก็เริ่มสังเกตสถานการณ์ที่เกิดขึ้นรอบตัว

บุรุษสวมผ้าคลุมคนหนึ่ง อีกคนหนึ่งเป็นสตรีงามสะคราญ ทั้งยังมีลูกน้องอีกหลายคน คนกลุ่มนี้แลดูโดดเด่น ขอเพียงมาปรากฏตัวในที่ชุมชน ย่อมต้องมีคนจำได้

“เมืองหลวงประกาศกฎอัยการศึก ตอนนี้มีทหารเดินลาดตระเวนอยู่ทุกที่ บนถนนและตรอกซอกซอยต่างมีป้ายประกาศ…ถ้าพวกเราออกไป…” ท่ามกลางห้องมืดมิดแห่งหนึ่ง สตรีพิษพูดกับชายสวมผ้าคลุมด้วยสีหน้าวิตกกังวล

ชายสวมผ้าคลุมถูกสัตว์พิษตัวน้อยเจาะหน้าอกซ้ายจนเป็นรู ต่อให้หัวใจของเขาอยู่อีกด้านหนึ่ง และหนีความตายได้พ้น เขาก็ไม่อาจหนีความผิดได้ ความพยายามของเขาสูญเปล่า ถึงแม้ในวันข้างหน้าเขาจะหายดี แต่ระดับพลังของเขาก็ไม่อาจเทียบก่อนหน้านี้ได้

นั่นทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก

เมื่อได้ยินคำพูดของสตรีพิษ เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าสถานการณ์เลวร้ายกว่าที่คิดไว้

ต้องบอกว่าเยี่ยนไหวจิ่งเป็นหมากสำคัญของเขา เหมาะสมอย่างยิ่งกับการเป็นผู้สืบทอดของเขา ขอเพียงเยี่ยนไหวจิ่งไม่รนหาที่ตายเอง เขาย่อมหมายมั่นปั้นมือว่าจะช่วยให้เยี่ยนไหวจิ่งได้ครองบัลลังก์ ภายภาคหน้าเขาก็จะสามารถกุมอำนาจทั้งหมดของเมืองหลวง และเมื่อถึงตอนนั้น การหาทางเข้าใต้ดินของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ก็จะกลายเป็นเรื่องที่ง่ายราวปอกกล้วยเข้าปาก

ไฉนในระยะเวลาเพียงชั่วข้ามคืน หมากตัวนี้ก็กลับกลายเป็นไร้ค่าไปเสียแล้วเล่า

ชายสวมผ้าคลุมขมวดคิ้ว “เกิดอะไรขึ้น ทำไมอยู่ๆ จวนคุณชายจึงต้องการจับตัวพวกเรา พระชายารัชทายาทไม่ได้ความจำเสื่อมไปแล้วหรือ?”

สตรีพิษเอ่ยขึ้นว่า “ข้าสงสัยว่านางแสร้งว่าความจำเสื่อม นางจงใจหลอกพวกเรา!”

ชายสวมผ้าคลุมกล่าวว่า “ต่อให้นางจงใจ แต่เยี่ยนไหวจิ่งเชื่อหรือ?”

สตรีพิษครุ่นคิด “หรือว่า…คนจวนคุณชายกลุ่มนั้นเปิดเผยตัวตนของพวกเราให้พวกเขารู้?”

จวนคุณชาย?

ชายสวมผ้าคลุมเงียบไป คิดไปคิดมาก็คงจะเหลือความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว ตอนที่เขาออกมาจากที่อยู่เดิม ยังมีคนอื่นหลงเหลืออยู่ ไม่รู้ว่าคนจวนคุณชายจับตัวประกันได้ และรีดข้อมูลจากตัวประกันซึ่งสืบสาวถึงเผ่าศักดิ์สิทธิ์ไปหรือไม่

ถ้าหากถามว่า จวนคุณชายเดาออกได้อย่างไรว่าพวกเขาเป็นที่ปรึกษาของรัชทายาท เรื่องนี้ขึ้นอยู่กับความสามารถส่วนบุคคล

ชายสวมผ้าคลุมกดอกซึ่งรู้สึกเจ็บแปลบ และเดินไปยังห้องข้างๆ

ในห้องอันมืดมิด บุรุษอาภรณ์สีฟ้าอ่อนสวมผ้าคลุมหน้าสีขาวกำลังนั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียง