หมอหญิงกับลูกลิงทั้งสาม [เล่ม2-3] นิยาย บท 57

เถี่ยตั้นน้อยทำไปมิใช่เพราะความโกรธแค้นส่วนตัว ยามนั้นเขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นสามีขององค์หญิงจิ่ว หลังจากสังหารถึงได้ทราบ แต่บอกไปเกรงว่าคงจะไม่มีใครเชื่อ

โดยเฉพาะองค์หญิงจิ่วยิ่งไม่มีทางเชื่อ

ฆ่าสามีตนแล้ว ยังมาขอตนแต่งงาน เกรงว่าเป็นใครก็คงไม่ตอบตกลง น่าเสียดาย นี่เป็นพิธีสมรสระหว่างสองประเทศ องค์หญิงจิ่วถูกกำหนดให้สมรสกับองค์ชายน้อยแห่งหนานจ้าวซื่อจื่อแห่งจวนกั๋วกง นางไม่มีทางให้ขัดขืน

นางไม่ดื่มไม่กินมาตลอดทาง อาศัยเพียงยาจากหมอหลวงที่ติดตามมาด้วย ไม่เช่นนั้นนางคงตายก่อนมาถึงจวนกั๋วกงแล้ว

เถี่ยตั้นน้อยได้ยินว่านางไม่เต็มใจแต่งงานกับตน รถม้าเดินทางไปได้ครึ่งทางจึงเข้าไปขวางไว้

“พวกเจ้าถอยไป!”

เขาสั่งเสียงเย็นชา

คนที่ส่งไปสู่ขอหรือรับตัวเจ้าสาวล้วนเป็นคนของเขา ไหนเลยจะมีใครกล้าขัด? ล้วนแต่รีบร้อนถอยห่างไปสามฉื่อ

เถี่ยตั้นน้อยเปิดม่านเข้าไปในรถม้า

เขานั่งลงที่ม้านั่งด้านข้าง องค์หญิงจิ่วสวมมงกุฎหงส์เครื่องยศสตรีนั่งบนเก้าอี้แดงที่หันหน้าเข้าม่านรถม้า

องค์หญิงจิ่วสวมผ้าคลุมปิดหน้า เถี่ยตั้นน้อยไม่เห็นสีหน้าของนาง แต่ดูร่างกายที่แข็งเกร็งของนางและมือที่กำผ้าคลุมไว้แน่น ไม่ยากที่จะรู้ว่านางกำลังหวาดกลัวอยู่

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เถี่ยตั้นน้อยก็รู้สึกโมโห

เขาทำอะไรรึ?

สตรีผู้นี้ถึงต้องหวาดกลัวเขา?

เขาเป็นคนยิงบุรุษของนางตายไม่ใช่หรือ? เขาใช้ตนเองแต่งงานกับนางแล้ว นางยังต้องการอะไรอีก?

เรื่องราวของเถี่ยตั้นน้อยและองค์หญิงจิ่วเป็นเรื่องเข้าใจผิดเล็กน้อย

เถี่ยตั้นน้อยอาศัยอยู่ที่จวนคุณชายชั่วคราว องค์หญิงจิ่วก็ย้ายไปอยู่ที่นั่นด้วย แต่ไม่นานหลังจากนั้น กองทัพเผ่าศักดิ์สิทธิ์เข้ายึดเมืองอวี่ อวี๋เซ่าชิงพาเถี่ยตั้นน้อยกลับไปเสริมทัพที่หนานจ้าว

เด็กน้อยสองคนที่กำลังอยู่ในวัยน่ารักกลับถูกทำลายลง

หลังจากนั้น เถี่ยตั้นน้อยก็ไม่ได้กลับไปที่ต้าโจวอีกเลย

ไม่ใช่ว่าเขาไม่ต้องการ แต่เขาเด็กเกินไป เด็กไม่มีสิทธิ์ในตนเอง

ผู้ใหญ่ให้ทำเช่นไรก็ทำเช่นนั้น ฮูหยินผู้เฒ่ารักหลานมาก เก็บไว้ในปากก็กลัวละลาย ถือไว้ในมือก็กลัวหล่น หลานคนโตอย่างเยี่ยนจิ่วเฉากับเห้อเหลียนเซิง นางไม่อาจเข้าไปยุ่มย่าม แต่หลานคนเล็กมีหรือจะคุมไม่อยู่?

คุมคราหนึ่งก็สิบปี

ยามที่เถี่ยตั้นน้อยออกจากจวนเห้อเหลียนได้ ก็มี ‘ข่าวร้าย’ ที่น่าตกใจมาจากต้าโจวว่าองค์หญิงจิ่วแต่งงานแล้ว

คู่สมรสเป็นลูกพี่ลูกน้องของพระชายารัชทายาท

หลังจากเยี่ยนไหวจิ่งถูกปลดในปีนั้น เฉิงอ๋อง องค์ชายห้าก็ถูกแต่งตั้งเป็นรัชทายาทองค์ใหม่ พระชายาของเขาคือองค์หญิงแห่งซยงหนู ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นพระชายารัชทายาท

ตอนนั้นองค์ชายห้ากำหนดให้แต่งงานกับองค์หญิงแห่งซยงหนู ทุกคนคิดว่าเขาสิ้นหวัง ห่างไกลจากบัลลังก์แล้ว แม้แต่ฮ่องเต้เองก็คิดเช่นนั้น อย่างไรฮ่องเต้ก็ไม่ต้องการให้ประเทศของตนไปอยู่ในมือองค์ชายที่มีสายเลือดซยงหนูครึ่งหนึ่ง

ซยงหนูมีความทะเยอทะยานไม่น้อย ทันทีที่รู้ว่าองค์หญิงแห่งซยงหนูให้กำเนิดทายาท ก็ตั้งใจจะกำจัดขวากหนาม ช่วยสนับสนุนบุตรของนางให้ขึ้นครองบัลลังก์ หลังจากครองบัลลังก์ค่อยส่งกำลังแทรกซึมเข้าไปยึดครองต้าโจวเป็นของตน

นี่ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้

หากไม่ใช่ทางเลือกสุดท้าย ฮ่องเต้จะปล่อยให้เฉิงอ๋องเป็นรัชทายาทได้อย่างไร

กระทั่งฮ่องเต้เคยขู่เฉิงอ๋อง ตำแหน่งรัชทายาทกับองค์หญิงแห่งซยงหนู เลือกได้เพียงหนึ่งเดียว อนาคตองค์หญิงแห่งซยงหนูอาจเป็นนางสนมได้ แต่ไม่อาจเป็นฮองเฮา และไม่อาจให้กำเนิดองค์ชาย

เฉิงอ๋องกับองค์หญิงแห่งซยงหนูก็นับว่าผูกสัมพันธ์ฉันสามีภรรยาในสงคราม

หากเป็นสองสามปีก่อน เฉิงอ๋องอาจจะตอบตกลงไปแล้ว ทว่ายามนี้ทั้งสองพัฒนาความสัมพันธ์กันแล้ว เฉิงอ๋องไม่ปรารถนาจะละทิ้งภรรยาของตนไปแย่งชิงตำแหน่งรัชทายาท

เฉิงอ๋องเป็นคนกตัญญูรู้บุญคุณ

เห็นได้จากความสัมพันธ์ระหว่างเขากับอวี๋หวั่น

ฮ่องเต้แต่งตั้งเขา เพราะความซื่อสัตย์สุจริตและเมตตา หากเขาละทิ้งภรรยาจริง เช่นนั้นในสายตาฮ่องเต้ เขาก็ไม่คู่ควรกับการเป็นประมุขประเทศ

พระชายาเฉิงอ๋องเองก็ไม่ย่อท้อ เมื่อนางได้ยินว่าเฉิงอ๋องปฏิเสธการเป็นรัชทายาทเพราะตน จึงตั้งใจอย่างเด็ดเดี่ยว ตัดสัมพันธ์กับซยงหนู

ยามนี้ต้าโจวมีหนานจ้าวที่ทรงอำนาจเป็นพันธมิตรแล้ว ซยงหนูก็ไม่มีอะไรน่ากังวล

ทว่าอย่างไรก็เป็นครอบครัวภรรยา ไหนเลยจะตัดสิ้นการไปมาหาสู่ได้จริงๆ?

หลังจากแน่ใจว่าซยงหนูสงบลงแล้วจริงๆ พระชายาเฉิงอ๋องก็ค่อยๆ กลับไปติดต่อครอบครัวของนาง

ครั้งหนึ่งลูกพี่ลูกน้องมาเยี่ยมนาง และได้พบกับองค์หญิงจิ่ว

ลูกพี่ลูกน้องผู้นั้นมากความสามารถ ลักษณะนิสัยก็ดีไม่น้อย การแต่งงานครั้งนี้จึงถูกกำหนดขึ้น

แต่ไม่มีผู้ใดคาดคิดว่า องค์หญิงจิ่วเพิ่งไปถึงซยงหนู ตาของลูกพี่ลูกน้องผู้นั้นกลับสมรู้ร่วมคิดกับคนเซียนเปยก่อกบฏ

เถี่ยตั้นน้อยนำทัพขึ้นเหนือ ช่วยต้าโจวปราบกบฏซยงหนูและคนเซียนเปย แต่องค์หญิงแห่งซยงหนูผู้นั้นก็หลงผิด ไม่ได้เพียงแต่ไม่ลงโทษญาติตนที่กระทำผิด ยังช่วยตาของเขาหลบหนี

ขณะไล่ล่ากบฏ เถี่ยตั้นน้อยคิดว่าเขาเป็นกบฏจึงยิงสังหารจนตาย

เอ่ยอย่างเคร่งครัดแล้ว เขาถือเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด แม้จะถูกหลอกใช้ ทว่าในฐานะองค์ชาย หากแค่นี้ยังไม่อาจแยกแยะผิดชอบ ตายไปก็ไม่น่าเสียดาย

ทว่าหลังจากนั้นได้ยินมาว่าองค์ชายผู้นั้นปฏิบัติต่อองค์หญิงจิ่วเป็นอย่างดี ระหว่างหลบหนี ไม่เคยทำให้องค์หญิงจิ่วลำบากหรือได้รับความไม่เป็นธรรมแม้แต่น้อย แม้ตาของเขาบอกจะให้ตัดนิ้วองค์หญิงจิ่วเพื่อข่มขู่ต้าโจว เขาก็ไม่ทำ

เถี่ยตั้นน้อยที่รู้ความจริง ความรู้สึกในใจเริ่มสลับซับซ้อน

ไม่ใช่เพราะเถี่ยตั้นน้อยคิดว่าเขาไม่ควรตาย ก่ออาชญากรรมร้ายแรงเช่นนี้ หากไม่ยิงเขาตาย ข่านแห่งซยงหนูก็ต้องประหารเขา คำถามคือเขาตายแล้ว องค์หญิงจิ่วจะทำอย่างไร?