หมอหญิงกับลูกลิงทั้งสาม [เล่ม2-3] นิยาย บท 59

สิ่งที่นางต้องทำคือใช้ไอวิญญาณในทะเลดาวย่อยมัน

หญ้าหลินจือกลายเป็นเมฆเหนือทะเลดาว คอยซ่อมแซมความเสียหายที่วิญญาณมังกรสร้างแก่ทะเลดาวตลอดเวลา

เยี่ยนเสี่ยวซื่อกับประมุขมารต่างก็เข้าสู่สภาวะลืมตน กลับไม่รู้เลยว่าจู่ๆ ประมุขศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามก็ลืมตาขึ้น

ดวงตาเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือด

เงาดำที่ปรากฏในลำธารทอดลงบนพื้นข้างกายเขา

เขาลุกขึ้นยืนช้าๆ จ้องมองเสี่ยวเจาและเยี่ยนเสี่ยวซื่อที่อยู่ฝั่งตรงข้ามด้วยแววตาเชือดเฉือนราวกับมีด

เงาดำสะกดจิตเขา “อยากได้นางหรือไม่? ต้องการนางหรือไม่? สังหารบุรุษผู้นั้น นางก็จะเป็นของเจ้า”

ในมือของประมุขศักดิ์สิทธิ์ปรากฏดาบวิญญาณเล่มยาว

เขาถือดาบเดินไปหาประมุขมารทีละก้าว

เงานั้นอยู่ข้างเท้าเขาตลอดเวลา

“ยามนี้เขาอ่อนแอนัก หากจะฆ่าก็ต้องลงมือเดี๋ยวนี้ รีบฆ่ามัน ฆ่ามัน!

ฆ่ามันเลย ไม่มีผู้ใดแย่งนางไปจากเจ้าได้

ยังรออะไรอีก? ฆ่ามันซะ!”

เงาดำไม่หยุดสะกดจิตประมุขศักดิ์สิทธิ์ โลกของประมุขศักดิ์สิทธิ์เริ่มหมุนวน ทันใดนั้นเสียงของเงาดำก็ดังขึ้นทั้งไกลและใกล้ อยู่ในหูของเขา พุ่งชนหัวใจของเขา

“เร็วสิ

ฆ่ามัน

ใช้ดาบในมือเจ้า”

ดวงตาของประมุขศักดิ์สิทธิ์ค่อยๆ พร่ามัว เขาเดินมาด้านหน้าประมุขมาร ยกดาบในมือขึ้น

มือของเขาเริ่มสั่นเทา

“อย่ารีรออีกเลย มันคือประมุขมาร มีไข่มุกมารที่ประมุขมารคนก่อนบำเพ็ญมาตลอดชีวิตอยู่ภายในกาย หากตอนนี้เจ้าไม่ลงมือ อย่างไรเสีย สุดท้ายเขาก็ต้องกลายเป็นมารอย่างสมบูรณ์ ถึงยามนั้น เขาจะจำไม่ได้ว่าตนเองเป็นใคร เจ้าเป็นใคร เขาจะฆ่าเจ้า ฆ่าเยี่ยนเสี่ยวซื่อ ฆ่าทุกคน

รีบลงมือเลย รีบกำจัดหายนะนี้ซะ

เจ้ายังลังเลอะไรอยู่? เจ้ากลัวว่าเยี่ยนเสี่ยวซื่อจะโศกเศร้าหรือ? นางจะเศร้าได้อย่างไร? เจ้าทำเพื่อนาง เขาจะไม่มีทางกลับชาติมาเกิด ไม่อาจดูแลนางไปตลอดชีวิต แต่เจ้าทำได้”

ดาบของประมุขศักดิ์สิทธิ์พุ่งใส่ประมุขมาร

จู่ๆ เยี่ยนเสี่ยวซื่อก็เบิกตาโพลง “ท่านพี่โจวจิ่น!”

เสียงเรียกท่านพี่โจวจิ่นที่ออกจากปาก แม้แต่ตัวนางเองก็ยังตกใจ

ร่างของประมุขศักดิ์สิทธิ์ชะงัก ทว่าก็สายเกินไปที่จะยั้งดาบกลับคืนมา

เยี่ยนเสี่ยวซื่อหมุนตัวบังด้านหน้าประมุขมาร รับดาบแทนเขา

ทว่าดาบไม่ทะลุร่างกายนาง ทันทีที่นางวิ่งเข้าโผกอดประมุขมาร ประมุขมารก็รู้สึกตัวตื่นขึ้น เขาโอบรอบเอวอ่อนนุ่มของนาง หมุนตัวกลับ วางนางลงราบกับพื้นหญ้าอ่อนนุ่ม ดาบกลับแทงจากหลังทะลุหน้าอกของเขา

เยี่ยนเสี่ยวซื่อตะโกนลั่น “ท่านพี่เสี่ยวเจา——”

เลือดกระเซ็นเปื้อนใบหน้าของประมุขศักดิ์สิทธิ์ ประมุขศักดิ์สิทธิ์ก็พลันได้สติกลับคืน มองเสี่ยวเจาที่ล้มอยู่ในอ้อมแขนของเยี่ยนเสี่ยวซื่อ แล้วก็มองดาบในมือตน สองตาดำมืดล้มลงกับพื้น

ไอโลหิตของเยี่ยนเสี่ยวซื่อพลุ่งพล่าน วิญญาณมังกรได้โอกาสปั่นป่วนทะเลดาว ในที่สุดเยี่ยนเสี่ยวซื่อก็สลบไป

……………..

เส้นทางเลื่อนขั้นแห่งเผ่ามารที่เพิ่งรับตำแหน่ง ในที่สุดก็ถูกคนเลื่อนขั้นเป็นเซียนขึ้นไป คนผู้นั้นเบื่อหน่าย เลื่อนขั้นขึ้นมาไม่นานก็อยากกลับไป และยังพาคนทั้งสามไปกับเขาด้วย

ถูกคนเลื่อนขั้นผ่านขึ้นไปวันแรก จะแบกรับคนทั้งสี่ผ่านร่างไปพร้อมกันได้อย่างไร?

หลังจากนั้นคนผู้นั้นก็ทิ้งไข่แดงไว้ให้มันสองฟอง

…ไข่ที่เป็นสีแดงสุดพิเศษ!

ประมุขมารตื่นขึ้นก็พบว่าตนนอนอยู่บนเตียงที่ไม่คุ้นเคย เยี่ยนเสี่ยวซื่อนอนหลับอยู่ข้างๆ เขา วิญญาณมังกรโบราณในร่างกายของเยี่ยนเสี่ยวซื่อถูกระงับด้วยไอปราณของวิชาอายุวัฒนะ เมื่อนางตื่นขึ้นมาก็จะสามารถย่อยได้เองอย่างช้าๆ

เหตุใดถึงมีวิชาอายุวัฒนะ?

ประมุขมารตกใจมาก จากนั้นก็พบว่าอาการบาดเจ็บของเขาหายดีแล้ว

เขาผุดลุกขึ้นนั่งด้วยความประหลาดใจ ก็เห็นประมุขหลินกับลูกน้องผู้บำเพ็ญมารเฝ้าอยู่ข้างเตียง

ไม่ต้องเอ่ย ตัวตนของผู้บำเพ็ญมารถูกเปิดโปงแล้ว แต่คนของนิกายศักดิ์สิทธิ์ยังไม่ได้จัดการเขา