หมอหญิงกับลูกลิงทั้งสาม [เล่ม2-3] นิยาย บท 90

นั่นเป็นหนอนพิษที่พวกเขาลงทุนลงแรงไปมากกว่าจะเลี้ยง แต่มันหนีไปอย่างนี้น่ะหรือ?!

ปรมาจารย์วิชาพิษสงสัยว่าตนตาฝาดไปหรือไม่ แต่เมื่อเห็นว่าทุกคนในห้องล้วนมีสีหน้าตื่นตะลึง เขาก็รู้ว่าตนไม่ได้ตาฝาด

แต่เรื่องนี้ก็ประหลาดเหลือเกินมิใช่หรือ? เขาอยู่มาครึ่งค่อนชีวิต แต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยเกิดเรื่องเช่นนี้มาก่อน หรือว่าเขาเองมองผิดไป เด็กคนนั้นไม่ได้มีเลือดพลังหยินเข้มข้น

ไม่สิ ต่อให้เป็นเลือดธรรมดา ก็ย่อมต้องดึงดูดหนอนพิษเช่นกัน

นอกเสียจากว่าสิ่งที่หยดลงไปในชามนั้นไม่ใช่เลือด

ปรมาจารย์พิจารณาอย่างถ้วนถี่ เป็นเลือดไม่ผิดแน่!

ความคิดแรกของเขาคือ หรือว่าเด็กคนนี้จะเป็นสตรีพิษ? ทั้งยังเก่งกาจกว่าศิษย์ชายของเขาเสียอีก? มิเช่นนั้นเหตุใดหนอนพิษถึงไม่ดูดเลือดของนางเล่า?

แต่เขาก็ไม่ยอมรับการคาดเดานี้ของตน

สตรีพิษมิได้หาได้ตามท้องถนนทั่วไป ในพื้นที่ที่วิชาพิษเป็นที่เลื่องลืออย่างหนานเจียงยังมีสตรีพิษน้อยนัก ที่จงหยวนจะมีได้อย่างไรกัน?

ในหนานเจียงมีปรมาจารย์วิชาพิษที่เป็นสตรีและบุรุษ ทว่าปรมาจารย์วิชาพิษที่เป็นสตรีนั้นไม่อาจเรียกว่าเป็นสตรีพิษได้ ปรมาจารย์วิชาพิษใช้การฝึกฝนเพื่อหล่อเลี้ยงและเพิ่มพูนพิษ หากแต่สตรีพิษนั้นใช้ร่างรองรับพิษ หนอนพิษชนิดเดียวกันจะมีพลังมากกว่าเมื่ออยู่ในครอบครองของสตรีพิษ อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่ทุกคนที่จะเป็นสตรีพิษได้ เรื่องนี้นับว่าเป็นพรสวรรค์และโชคชะตา เรื่องที่สำคัญก็คือต้องเจอกับปรมาจารย์วิชาพิษที่แข็งแกร่ง มิเช่นนั้นก็ไม่มีผู้ใดรับรองได้ว่า สตรีพิษจะต้องสิ้นชีพด้วยพิษของหนอนหรือไม่

จงหยวนมีปรมาจารย์วิชาพิษหรือ? เป็นไปไม่ได้ เช่นนั้นก็ย่อมไม่มีทางมีสตรีพิษไปได้

เขาพบว่าตั้งแต่ที่เข้ามาในหมู่บ้าน เหล่าหนอนพิษก็มีอาการผิดปกติ อาจเป็นเพราะยังปรับตัวกับที่นี่ไม่ได้? หรือไม่ก็เป็นเพราะตนกินเต้าหู้เหม็นมากเกินไปจนหนอนรู้สึกคลื่นเหียน?

ขณะที่ปรมาจารย์กำลังขบคิดอย่างหนัก ศิษย์ชายก็เดินเข้ามาด้วยสีหน้าแปลกประหลาด แล้วกระซิบข้างหูเขาว่าอะไรสักอย่าง เขาจึงพูดกับคนอื่นๆ ว่า “ข้ามีเรื่องเล็กน้อย ต้องไปจัดการก่อน”

เขาและลูกศิษย์ชายเดินออกไปด้านหลัง

เขาขมวดคิ้ว แล้วพูดกับลูกศิษย์ว่า “เจ้ามั่นใจหรือว่าไม่ได้ผิดพลาด?”

ลูกศิษย์พยักหน้าหงึกๆ “ขอรับ อาจารย์ ข้าเห็นปรมาจารย์วิชาพิษอีกคนหนึ่งจริงๆ!”

ปรมาจารย์วิชาพิษก็สามารถรับรู้ถึงผู้ฝึกวิชาในแวดวงเดียวกันได้เหมือนกับยอดฝีมือที่สามารถสัมผัสได้ถึงวิทยายุทธ์และกำลังภายในของฝ่ายตรงข้าม ลูกศิษย์ผู้นี้เป็นศิษย์ของเขามาสามปี ย่อมต้องมองออกไม่ผิดแน่

ความจริงแล้วไม่ได้มีเพียงลูกศิษย์ชายที่เห็นอาเว่ย แต่อาเว่ยก็เห็นพวกเขาเช่นกัน

“อาม่า มีปรมาจารย์วิชาพิษอีกคน” ในบ้านสกุลจ้าว อาเว่ยบอกกับผู้เฒ่า

ผู้เฒ่ากล่าวเสียงราบเรียบว่า “เป็นเพียงคนที่ถูกเชิญมารักษาเด็กหนุ่มคนนั้น ไม่ต้องไปสนใจ อย่าได้กระโตกกระตาก”

ปรมาจารย์วิชาพิษหรี่ตา “ที่แท้ก็มีปรมาจารย์วิชาพิษอีกคนหนึ่ง เช่นนั้นปฏิกิริยาตอบสนองที่รุนแรงของหนอนพิษก็นับว่าสมเหตุสมผลแล้ว”

ที่หนานเจียง ในพื้นที่หนึ่งมักมีปรมาจารย์วิชาพิษเพียงคนเดียว ทั้งนี้ก็เพื่อป้องกันการต่อสู้กันเอง และเพื่อป้องกันหนอนพิษมีผลกระทบซึ่งกันและกัน

ลูกศิษย์จึงเอ่ยถามด้วยความแปลกใจว่า “อาจารย์ ที่นี่มีปรมาจารย์วิชาพิษอีกคนหนึ่งได้อย่างไรกัน? ดูแล้วสกุลเซียวจะไม่รู้เรื่องนี้” มิเช่นนั้นก็คงจะไม่เดินทางไปตามหาปรมาจารย์วิชาพิษถึงหนานเจียง

ปรมาจารย์วิชาพิษหัวเราะน้อยๆ “พวกเราก็แค่มารับเงิน ไม่ต้องสนใจเรื่องอื่น ผู้อื่นไม่หาเรื่องข้า ข้าก็ไม่หาเรื่องเขา เขาไม่แย่งช่องทางการหาเงินของข้า ต่อให้เขาไปเผาบ้านฆ่าคนก็ไม่เกี่ยวอะไรกับข้า”

ในเมื่อราชันร้อยสัตว์พิษใช้ไม่ได้ ปรมาจารย์วิชาพิษก็ต้องลองใช้หนอนไหมทองของลูกศิษย์หญิง

“อะไร? จะใช้หนอนไหมทองของข้ารึ?” สตรีพิษไม่สบอารมณ์ หนอนไหมทองเป็นราชันสัตว์พิษที่แข็งแกร่งที่สุดที่นางมีอยู่ตอนนี้ เมื่อครู่ที่วิ่งหนีไปก็เป็นราชันสัตว์พิษอีกตัวหนึ่ง แต่ไม่แกร่งเท่าหนอนไหมทองของนาง ไม่เช่นนั้นนางคงไม่กล้าตามไปจับมัน นางเคยเห็นอาจารย์ใช้หนอนพิษรักษาคน และนั่นต้องสังเวยด้วยชีวิตของหนอนพิษ

ปรมาจารย์ตบบ่าของนางเบาๆ “รอให้อาจารย์ได้เงินก้อนนี้มาก่อน แล้วจะหาราชันสัตว์พิษที่ดีกว่านี้ให้เจ้า”

สตรีพิษไม่พอใจ กล่าวว่า “ไม่มีหนอนไหมทองตัวใดร้ายกาจกว่าของข้าแล้ว นอกเสียจากว่าอาจารย์จะหาราชันหมื่นสัตว์พิษมาให้ข้า!”

ราชัน….มะ…หมื่นสัตว์พิษ?

ปรมาจารย์กลืนน้ำลาย ของน่ากลัวเช่นนั้นไม่มีใครฝึกแล้วเจ้าไม่รู้หรือ? ข้าจะไปหาได้จากที่ใด?

อาจารย์ยิ้มพลางปลอบนาง “ได้สิๆ หากไม่พออาจารย์จะให้หนอนไหมทองกับเจ้าอีกตัวด้วย!”