หนิงอวิ้นหยูวเป็นหญิงอัปลักษณ์
ผู้หญิงที่น่าเกลียดมากเป็นพิเศษเช่นนาง กลับได้แต่งงานกับจ้านอ๋องผู้เป็นชายหนุ่มในฝันของสตรีหลาย ๆ คน ผู้มีนามเต็มว่าซือจ้านเหยียน
เพียงเพราะหนิงเฟิงผู้เป็นบิดาของนาง มีตำแหน่งเป็นอัครมหาเสนาบดีที่มีอำนาจอันกว้างขวาง
ในวันแต่งงาน ผ้าแดงริ้วทอดยาว อาบย้อมทั่วหิมะสีขาวโพลน
ซือจ้านเหยียนเหยียบย่ำบนหิมะสีขาว หยุดยืนตรงหน้าประตูทางเข้า ชุดแต่งงานสีแดงบนตัวเขา ยิ่งขับให้เขาดูหล่อเหลามากยิ่งขึ้น
ทว่าเมื่อเขาเห็นหนิงอวิ้นหยูวลงมาจากเกี้ยวเจ้าสาว ใบหน้าคมคร้ามก็ปรากฏแววรังเกียจอย่างเข้มข้น เขาดึงผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวของหนิงอวิ้นหยูวขึ้นอย่างไร้ซึ่งความอ่อนโยน เอ่ยพูดถากถางว่า "หน้าเจ้านี่มันน่ารังเกียจชะมัด"
หนิงอวิ้นหยูวก้มหน้าลงอย่างเจียมตัว นัยน์ตาคลอหน่วยไปด้วยหยาดน้ำ จากนั้นก็ใช้มือปิดรอยแผลบนหน้าของตนไว้ทันที
ตอนนางอายุสิบขวบ นางถูกวางยาพิษ ยาพิษนั้นเกือบพรากชีวิตของนางไป
ซึ่งหมอหลวงที่ท่านพ่อไปเรียกมา พยายามทุกวิธีทางเพื่อช่วยชีวิตนางไว้
น่าเสียดาย ถึงจะรักษาชีวิตเอาไว้ได้แต่หน้ากลับเสียโฉมไปแล้ว
ใบหน้าซีกขวาของนางจึงมีรอยแผลเป็นเหมือนตะขาบประทับอยู่บนนั้นไปตลอดชีวิต
และในตอนนี้เอง ซือจ้านเหยียนก็บีบคางของนาง บังคับให้นางสบตากับตนเอง
"เจ้าทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้แต่งงานกับข้า ตอนนี้คงสมดั่งที่เจ้าหวังแล้ว แต่อีกสามวันข้าจะแต่งหนิงเอ๋อร์เข้าจวน วันนี้เลยอยากจะบอกเจ้าเอาไว้ หากเจ้าอยากอยู่ในจวนอย่างสงบสุขก็จงอยู่อย่างเจียมเนื้อเจียมตัวซะ"
คำพูดของเขา เหมือนหนามแหลมคมทิ่มแทงเข้ามาที่กลางใจของหนิงอวิ้นหยูว
หนิงเอ๋อร์ที่เขาพูดถึงคือหญิงงามอันดับหนึ่งในเมืองหลวง นามเต็มมู่หนิงเอ๋อร์ ทั้งยังเป็นคนในใจเขา
สิ้นคำกล่าว ซือจ้านเหยียนก็เดินเข้าไปในจวนโดยไม่แม้แต่จะหันกลับมา การมองหน้าหนิงอวิ้นหยูวนาน ๆ มันทำให้เขารู้สึกขยะแขยงเป็นไหน ๆ
การแต่งงานในครั้งนี้จึงสิ้นสุดพิธีลงแต่เพียงเท่านี้
หนิงอวิ้นหยูวถูกส่งตัวมายังห้องหอ นางนั่งอยู่บนเตียงเพียงลำพัง เหม่อมองเปลวไฟจากแสงเทียนค่อย ๆ หรี่ลงใกล้จะดับอยู่รอมร่อ
นางนึกถึงครั้งแรกที่ได้เจอกับซือจ้านเหยียน ตอนนั้นนางพลัดหลงกับครอบครัว จึงถูกชายฉกรรจ์กลุ่มหนึ่งรังแกในตรอกแห่งหนึ่ง นางหดตัวอย่างสั่นกลัวไม่กล้าส่งเสียงร้อง
เมื่อชายฉกรรจ์กลุ่มนั้นเห็นใบหน้าอัปลักษณ์ของนางก็หยิบก้อนหินขึ้นมาเตรียมทุบใส่หัวนาง แต่ซือจ้านเหยียนปรากฏตัวได้ทันเวลา จึงปกป้องนางจากอันตรายไว้ได้
ตั้งแต่วินาทีนั้น นางก็เฝ้าใฝ่ฝันอยากอยู่เคียงกายชายหนุ่มรูปงามและมีความเป็นสุภาพบุรุษผู้นั้นไปตลอดชีวิต
แค่นึกถึงเรื่องราวในอดีต ไม่ว่าปัจจุบันซือจ้านเหยียนจะปฏิบัติต่อนางอย่างไร นางก็ให้อภัยได้โดยไร้ซึ่งเงื่อนไข
ไม่รู้ว่าร่างสูงใหญ่บุกพรวดพราดเข้ามาตั้งแต่เมื่อใด
หนิงอวิ้นหยูวไม่ทันได้ตั้งตัว ก็ถูกกระชากเข้าไปในอ้อมกอด
เดิมทีนางก็ไร้เรี่ยวแรงขัดขืนอยู่แล้ว ยิ่งพอเห็นใบหน้าของชายหนุ่มนางก็สงบลง
"ซือ…"
คำพูดที่เหลือถูกตัดบทด้วยรสจูบของซือจ้านเหยียน เขาผลักนางลงบนเตียงอย่างป่าเถื่อน โครงหน้าที่มีองค์ประกอบชัดเจนเต็มไปด้วยความเกลียดชัง
“ต่ำทราม เจ้ากล้าวางยาข้าหรือ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หมอหญิงยอดดวงใจของท่านอ๋องเจ้าเล่ห์
ไมม่อัพเดทตอนเพิ่มแล้วเหรอค่ะ 🥺🥺...