หนี้รัก วิวาห์จำเป็น นิยาย บท 3

เฮ่อเยี่ยนหงที่ยืนอยู่ข้างๆ หลังจากได้ยินคำพูดของเจี่ยนอี๋นั่ว ก็พูดขึ้นอย่างประหลาดใจ “เธอมีทางช่วยตระกูลเจี่ยนเหรอ? ”

เจี่ยนอี๋นั่วจดทะเบียนสมรสกับเหลิ่งเซ่าถิงแล้ว และกำลังทำเด็กหลอดแก้ว ตอนนี้ยังไม่ค่อยมีคนรู้เรื่อง เฮ่อเยี่ยนหงก็ไม่รู้ เจี่ยนอี๋นั่วก็ไม่อยากบอกเธอ เกียรติของตัวเองที่น่าสมเพชที่เหลือน้อยนิดเจี่ยนอี๋นั่วอยากจะเก็บมันไว้สักพัก

เจี่ยนอี๋นั่วทำได้แค่พูดเสียงเย็นชา “ฉันเคยบอกว่าฉันสามารถรักษาตระกูลเจี่ยนไว้ได้ ก็ต้องทำได้ ดังนั้นคุณช่วยเป็นภรรยาของพ่อฉันให้ดี อย่าสองจิตสองใจ”

ในตอนนี้ จู่ๆ พยาบาลก็ตะโกนขึ้นมาที่ประตู “ครอบครัวของคนไข้เตียง 712 ถึงเวลาที่คุณต้องจ่ายค่ารักษาแล้ว พวกคุณยืดเยื้อมานานมากแล้ว ดูเหมือนเป็นคนดีมาก ทำไมถึงค้างค่าใช้จ่ายโรงพยาบาล? ”

เฮ่อเยี่ยนหงได้ยินเสียงพยาบาล ก็รีบหดตัว พูดเสียงเบา “ฉัน……ฉันไม่มีเงิน และนี่มันก็น่าอายเกินไป ฉันเลยไม่กล้าไปขอใคร อี๋นั่ว เธอมีเงินไหม? ”

ตอนนี้เจี่ยนอี๋นั่วไม่มีเงินสด เธอขมวดคิ้ว ยืนขึ้นหันหน้าไปพูดเสียงทุ้มกับเฮ่อเยี่ยนหง “คุณดูแลพ่อให้ดี ฉันจะไปคุยกับพวกเขาสักหน่อย”

เจี่ยนอี๋นั่วพูดจบ ก็เดินไปที่ชำระเงินของโรงพยาบาล หายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดออกมา “สวัสดีค่ะ ฉันเป็นครอบครัวของคนไข้เตียง 712 คืองี้นะคะ ค่ารักษาพ่อของฉันรออีกสองสามวันได้ไหม ตอนนี้ฉันยังจ่ายค่ารักษาให้ไม่ได้ แต่อีกไม่กี่วันฉันจะจ่ายเงินทั้งหมดอย่างแน่นอน”

เจ้าหน้าที่กลอกตาใส่เจี่ยนอี๋นั่ว ทำเสียงฮึดฮัด “พวกคุณไม่จ่ายค่ารักษา แล้วมาอยู่โรงพยาบาลทำไม? ทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลเถอะ มีเงินพอเมื่อไรแล้วค่อยมาอยู่”

“เดี๋ยวก่อน……” เจี่ยนอี๋นั่วถอดนาฬิกาข้อมือออก แล้วส่งให้เจ้าหน้าที่ รีบพูดขึ้น “นาฬิกาเรือนนี้คุณเอาไปจำนองได้ นี่เป็นของขวัญวันเกิดฉันที่พ่อให้มา ฉันจะไม่เบี้ยวเด็ดขาด”

เจ้าหน้าที่หันหน้าไปมองนาฬิกา ยิ้มขึ้นมา “อุ๊ยตาย นี่แบรนด์เนมนี่หน่า? คนที่ไม่มีเงินจ่ายค่ารักษาอย่างคุณ ไม่คิดว่าจะใส่นาฬิกาแบรนด์เนมนะ? ของปลอมหรือเปล่า? สินค้าของปลอมแบบนี้ ฉันใช้เงินร้อยหยวนซื้อมันได้ยี่สิบเรือน”

เจี่ยนอี๋นั่วส่ายหน้า พูดอธิบาย “ไม่ มันคือของแท้ คุณเอาไปตรวจดูก็ได้ ด้านหลังเรือนนี้มันมีรหัสอยู่ คุณค้นหาข้อมูลทั้งหมดของนาฬิกาเรือนนี้ได้ คนที่ซื้อนาฬิกาคือพ่อของฉันเจี่ยนฉางรุ่น”

“ฉันยืนยันได้ว่านาฬิกาเรือนนี้เป็นของแท้……” ทันใดนั้นเสียงอันบอบบางของผู้หญิงคนหนึ่งก็ดังขึ้นด้านหลังเจี่ยนอี๋นั่ว

เจี่ยนอี๋นั่วเหลือบมองเฉิงซานซานอย่างเย็นชา แล้วพูดเสียงเย็นชาใส่ฉู่หมิงเซวียน “ฉันไม่สนใจหรอกว่าพวกเธอจะรักกันจริงไหม ฉันแค่สนใจว่าพวกเธอทำอะไรกับตระกูลเจี่ยนพวกเราไว้บ้าง ฉันไปต่างประเทศแค่สองเดือน พ่อฉันล้มป่วยเพราะโกรธพวกเธอ และบริษัทเสริมสวยอี๋เหม่ยของเรา ทำไมมีเรื่องอื้อฉาวเกี่ยวกับคุณภาพต่ำกว่ามาตรฐาน? มันเป็นการชักใยมาจากใคร ฉันจำมันได้อย่างชัดเจน”

ฉู่หมิงเซวียนหัวเราะเยาะขึ้นมา “ไม่คิดเลยจริงๆ ว่าเจี่ยนอี๋นั่วจะตกต่ำถึงจุดนี้ แล้วยังหยิ่งผยองได้ขนาดนี้ ทำไมไม่ถามหน่อยล่ะว่าฉันกับซานซานคบกันตั้งแต่เมื่อไร? หืม? คู่หมั้นของฉัน? ”

เจี่ยนอี๋นั่วหันหน้าไปมองฉู่หมิงเซวียน พูดด้วยเสียงเย็นชา “อย่ามาใช้คำว่า ‘คู่หมั้น’ ให้ฉันขยะแขยงหน่อยเลย ระหว่างเรามันจบไปตั้งนานแล้ว แค่ตอนนี้ฉันไม่เข้าใจ ถึงแม้ว่าพวกเธออยากคบกัน ทำไมต้องทำลายบริษัทอี๋เหม่ยด้วย? พ่อฉันดีไม่พอสำหรับพวกเธอเหรอ? เลื่อนขั้นนายจากพนักงานธรรมดาให้เป็นผู้จัดการแผนก ทำไมนายทำกับเขาแบบนี้? ”

“เราจบแล้วเหรอ? ” ฉู่หมิงเซวียนหรี่ตา จู่ๆ ก็เดินไปหาเจี่ยนอี๋นั่ว กดเสียงทุ้มพูดขึ้น “คุณเจี่ยนไร้ความรู้สึกอย่างที่คิดไว้ เหมือนกับพ่อเธอเลย! เธอถามฉันเหรอว่าทำไมต้องทำลายบริษัทอี๋เหม่ย? งั้นคุณเจี่ยนจำคนที่ชื่อฉู่หลีเหอได้ไหม? ฉู่หลีเหอคนที่เป็นเพื่อนสนิทพ่อเธอในตอนแรก ตอนที่เขาจะล้มละลาย คุกเข่าที่หน้าประตูใหญ่ตระกูลเจี่ยน ขอร้องให้พ่อเธอช่วยเขา ไม่คิดว่าพ่อเธอจะไล่เขาออกไป คนเลือดเย็นอย่างพ่อของเธอ? หรือว่าไม่ควรโดนแก้แค้นแบบนี้เหรอ? ”

เจี่ยนอี๋นั่วจ้องมองฉู่หมิงเซวียน “เขาเป็นพ่อนายเหรอ? ”