หนี้รักหมอสาว นิยาย บท 29

เตชินเริ่มรู้สึกตัว ก่อนจะพลิกกายไปโดนมินนี่ ที่นอนเอาแขนพาดโอบมาที่เอวหนาของชายหนุ่ม เตชินเอื้อมมือไปหยิบนาฬิกาเรือนแพงฟังเพชรบนหัวเตียงมาดู ปรากฏว่าเวลานี้เกือบตีสองแล้ว เขาตกใจตื่นขึ้น เตรียมหาเสื้อผ้ามาสวมใส่ หลังจากที่มินนี่ถอดทิ้งไว้แล้วจัดหนักกับเธอไปร้อยแปดกระบวนท่า เขาได้ทำเรื่องน่าละอาย ที่ผิดต่อภรรยาสาวอีกครั้ง อย่างไม่ยับยั้งชั่งใจ เมื่อรสสวาทพี่มินนี่มอบให้นั้น มันช่างยั่วยวนใจเขาเหลือเกิน

“ยังไม่สว่างเลยจะกลับแล้วเหรอคะคุณเตชิน" เสียงมินนี่พูดออดอ้อนในลำคอ ขณะที่ตาของเธอยังหลับอยู่ เนื่องจากเพลียจากการปรนเปรอชายหนุ่มมาทั้งคืน ชายหนุ่มไม่พูดโต้ตอบ เขารีบจัดแจงใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือ และกุญแจรถอย่างเร่งรีบ แล้วลงมาขับรถออกไปทันทีจุดมุ่งหมายของเขาคือโรงพยาบาล ที่ภรรยาสาวต้องรออยู่พอไปถึงเตชินรีบลงจากรถเดินไปยังหน้าโรงพยาบาล เขากลับพบเพียงความว่างเปล่า เตชินเดินเข้าไปถามหมอข้างใน คำตอบที่ได้คือหมอพุฒตาลกลับบ้านไปแล้ว เตชินรีบขับรถออกมา เขาไม่รู้ว่าเธอกลับบ้านยังไงกลับแท็กซี่หรือใครไปส่ง ตอนนี้ใจของเขาเริ่มร้อนรนกลัวว่าเธอจะไม่ให้อภัย เพราะสิ่งที่เขาทำไปนั้นปฏิเสธไม่ได้ว่าไม่เต็มใจ หากเขาเดินออกมาแล้วยับยั้งชั่งใจกว่านี้สักนิด เขาคงจะไม่ต้องผิดนัดเธอ เพียงเพราะหมกมุ่นอยู่แต่ในกามอารมณ์ของนารีตรงหน้า ทั้งที่ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ภรรยาของตน

รถยนต์คันหรูแล่นเข้ามาในหลังบ้านงาม พอจอดรถได้เตชินรีบขึ้นไปยังห้องนอนของเขาทันที เมื่อเปิดประตูเข้าไปกลับพบเพียงความว่างเปล่า หมอพุฒตาลไม่กลับบ้านแล้วเธอหนีหายไปไหน เบอร์โทรของเธอเขาก็ไม่มีแม้แต่ไลน์ หรือเฟซบุ๊กของเธอเขาก็ไม่เคยรู้ข้อมูลเหล่านั้นเช่นกัน เพราะเตชินไม่เคยคิดที่จะติดต่อกับหมอสาวเลยสักครั้ง เมื่อวันที่ผ่านมาเขามองเธอเป็นเพียงแค่ลูกหนี้ ที่ไม่คิดจะรัก และจริงใจ แต่วันนี้คือวันที่เขารู้สึกได้ เมื่อกำลังจะเสียเธอไป เหมือนดังที่เตชิตพี่ชายของเขาเคยบอกเอาไว้ ผู้หญิงอย่างหมอพุฒตาลมีเพียงคนเดียวในโลก

เตชินมองไปรอบๆ ห้องข้าวของเครื่องใช้เธอยังอยู่ครบ เขาควรทำยังไงหากออกไปตามก็ไม่รู้ว่าจะไปตามเธอที่ไหนดี แม้แต่บ้านแม่ของหมอพุฒตาลเขายังไม่เคยไป และไม่รู้จักด้วยซ้ำว่าอยู่ที่ใด ลักษณะบ้านเป็นแบบไหนหลังเล็กหรือหลังใหญ่เขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเธอเลย เตชินหยิบบุหรี่ที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนจะหยิบไฟแช็กมาจุด แล้วชายหนุ่มได้หยุดเอาไว้ เมื่อนึกอะไรขึ้นได้ ภรรยาของเขาไม่ชอบควันของมัน เตชินเดินเลี่ยงออกไปนอกระเบียง ก่อนจะจุดและพ่นควันออกมาเวลาเครียดแบบนี้มันช่วยเขาผ่อนคลาย แม้จะรู้ว่าโทษของมันนั้นร้ายแรง จนหมอพุฒตาลเคยขอร้องให้เขาหยุดสูบ เพื่อคนที่เขารัก และรักเขา

แต่วันนี้เขาขอสักวันแล้วกัน เพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เขาคลายเครียดลงได้บ้าง เตชินไม่ได้นอนทั้งคืน เมื่อตลอดราตรีกาลเหล่านั้นเขาหลับตาลงคราใด ใบหน้าของหมอสาวก็ลอยมาภรรยาผู้ซึ่งไม่เคยต่อว่า แม้ว่าเขาจะนอกใจนอกกายเธอหลายครา เธอกลับทำเฉยชาไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย แต่ในวันนี้เธอคงหมดสิ้นแล้วความอดทนถึงได้เดินออกไปแบบนี้ เขาไม่มีทางปล่อยให้หมอสาวออกไปจากชีวิตเป็นอันขาด ไม่ว่ายังไงเขาก็จะยื้อและเอาเธอกลับคืนมาให้ได้

เช้าของวันใหม่ เตชินอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเดินลงมาที่โต๊ะอาหารโดยมีเตชิตแม่ และพี่สะใภ้ของเขานั่งทานข้าวอยู่ ทุกคนต่างมองมาที่ชายหนุ่มด้วยความสงสัย “เป็นอะไรล่ะเตชินทำหน้าเหมือนกับไม่ได้นอนทั้งคืน" ผู้เป็นมารดาเอ่ยถามขึ้น เมื่อดวงตาของลูกชายนั้นไม่สดชื่นเอาเสียเลย

“ผมนอนไม่หลับทั้งคืน ไม่รู้ว่าหมอพุฒตาลหายไปไหน ผมไปรับเธอที่โรงพยาบาล หมอที่นั่นบอกว่าเธอกลับมาที่บ้านแล้ว” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนล้า ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความผิดหวัง

“ตอนมีไม่รักษา ตอนนี้แกจะมาเรียกร้องอะไรจากหมอพุฒตาลเตชิน” คำพูดของพี่ชายยิ่งสะกิดต่อมความรู้สึกผิด ที่เขาเพิ่งทำไปเมื่อวาน

“แม่รู้ที่อยู่บ้านหมอพุฒตาลไหมครับ” คำถามของเตชินทำให้ผู้เป็นมารดาถึงกับฉีกยิ้มกว้าง หมอพุฒตาลคงทำให้คุณชายเจ้าสำราญที่เอาแต่ใจอย่างเตชินหลงรักเข้าให้แล้ว