หนี้รักหมอสาว นิยาย บท 41

เวลาล่วงเลยผ่านไปสามเดือนกว่า ความสัมพันธ์ของทั้งคู่นั้นเริ่มจะตึงเครียดมากขึ้น เมื่อหมอพุฒตาลเอาแต่เฉยชา ไม่ยินดียินร้ายกับการกระทำของเตชิน ไม่ว่าเขาจะเอาใจเธอสารพัดวิธี แต่ความพยายามของชายหนุ่มก็ยังไม่ลดละ เขายังคงเอาอกเอาใจภรรยาเป็นอย่างดี ตามรับตามส่งเหมือนเดิม แถมยังคอยพาไปนู่นไปนี่ทั้งที่เธอไม่ได้เรียกร้อง และไม่ได้อยากไป ดังเช่นวันนี้หมอสาวออกเวรสี่โมงเย็น เตชินก็รีบขับรถออกจากบริษัทไปรอรับหมอสาว

“วันนี้คุณอยากทานอะไรพิเศษไหมผมจะทำให้สุดฝีมือเลย” นั่นคือคำถามของเตชิน เมื่อทั้งสองเดินกลับเข้ามาในบ้าน แต่หมอพุฒตาลนั้นเธอเหนื่อยล้าและง่วงนอน แม้เตชินจะไม่ได้คำตอบแต่เขาก็เดินเข้าครัวเขาทำอาหารเมนูง่ายๆ เพื่อให้หมอสาวได้ทาน ก่อนจะยกขึ้นไปให้เธอบนห้องนอน

“เสร็จแล้วครับคุณหมอ มาทานข้าวกัน” เตชินพูดพร้อมกับเดินมาโอบไหล่หมอสาว แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อหมอพุฒตาลร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมา

“ฮึกฮื้อ!!... เราหย่ากันเถอะ แล้วฉันจะหาเงินยี่สิบล้านมาคืนคุณ!!” คำพูดของหมอพุฒตาลนั้น ทำให้เตชินถึงกับก้าวขาไม่ออกหายใจไม่โล่ง ความรู้สึกเหมือนคนจะขาดใจ ไม่มีคำตอบใดๆ เปล่งออกมาจากปากของเตชิน เมื่อเวลานี้เขาเจ็บดังหอกที่ทิ่มแทงมาที่หัวใจ เขายืนแข็งทื่อราวกับถูกสาบให้เป็นหิน

เขาพยายามแก้ไขแล้วแต่ทุกอย่างยิ่งแย่ลง ชายหนุ่มเดินออกจากห้องแล้วขับรถออกจากบ้านด้วยหัวใจที่ปวดร้าว ตอนนี้น้ำใบบัวบกเป็นตันก็รักษาไม่ได้ เมื่อหัวใจของเขามันบอบช้ำจนเกินจะเยียวยา เพราะการกระทำของตังเอง หมอพุฒตาลทรุดตัวลงนั่งแล้วร้องไห้ออกมาสุดที่จะกลั้นเอาไว้ได้ เธอพยายามแล้วยื้อเวลาแต่ยิ่งยื้อ ยิ่งเจ็บปวด ไม่มีอะไรดีขึ้นมา สู้เดินออกไปจากชีวิตเขาจะดีกว่า

“ฮึกฮื้อ!.. ฉันเจ็บเหลือเมื่อนึกถึงสิ่งที่คุณทำ ฉันจะคืนอิสระให้คุณคุณเตชิน” หมอสาวสะอื้นออกมาเมื่อมองไปรอบๆ ห้องนี้แล้ว มันคือสถานที่ ที่เธอมีทั้งสุข และทุกข์ร่วมกับเขา และนับจากวันพรุ่งนี้เธอจะไม่ได้มานอนมานั่งไม่ได้มาใช้ชีวิตในห้องนี้อีกต่อไป จะขอจดจำแต่ความรู้สึกดีๆ เอาไว้ตราบลมหายใจที่มี สิ่งไหนที่ไม่ดีจะขอให้มันตายไปกับใจ เธอไม่ผิดเลยที่เลือกจะเดินออกไปจากชีวิตเขาในวันนี้ ในเมื่อที่ผ่านมาเขานั้นก็ไม่ได้ปรับปรุงตัวให้ดีขึ้น ยังคงกินไม่เลือก ทำตัวสำส่อนเหมือนเดิม

เตชินขับรถเข้ามาจอดในผับ ก่อนจะเดินเข้าไปด้านใน นั่งลงที่โซนวีไอพี ไม่พูดไม่จากับใคร ใจที่เลื่อนลอยนั้นเตชินแทบจะไม่รู้ตัวว่าเขาได้ขับรถมาถึงที่นี่ได้ยังไง

“เป็นอะไรครับคุณเตชิน ดื่มไหมจะได้หายเครียด” ทิวถามออกไปหลังจากที่เตชินไม่ได้มาที่นี่นานมากแล้ว เตชินไม่ตอบแต่ยกมือขึ้นเป็นเชิงปฏิเสธเพื่อน

“เป็นไรวะ! ทำหน้ายังกับโดนเมียทิ้ง” คำพูดของยูโรนั้น ไม่ต่างอะไรกับมีดกรีดลงมาที่ใจของเขาซ้ำๆ ย้ำลงไปหลายๆ ครั้ง เตชินนั่งเหม่อลอยด้วยใบหน้าที่หมองหม่น ข้างในผับที่เสียงดังเตชินกลับไม่ได้ยินเสียงใดในเวลานี้ ที่ผ่านมาเขาอาจจะเป็นผู้ชายที่ไม่ดี แต่นับจากวันนั้นที่มีอะไรกับดาด้า เขาก็ได้ยุติความสัมพันธ์กับเธอ แม้แต่เรื่องธุรกิจเขาก็ให้เลขาคนใหม่อายุเกือบสี่สิบเป็นคนจัดการ ส่วนอิงฟ้านั้นเขาให้เธอไปช่วยงานเอกสารอย่างอื่นแม้แต่แนทที่คอยจ้องหาโอกาสเข้าใกล้ เขาก็ไม่เคยปล่อยให้เธอ หรือใครเข้ามาแทรกกลางใจอีกเลย

“เตชินขา ดาด้าพยามติดต่อหาคุณตั้งนาน ทำไมคุณต้องเมินดาด้าด้วยคะ” ดาด้าพูดพร้อมกับหย่อนก้นนั่งลงข้างเตชิน โดยไม่ได้สนใจว่าเขานั้นกำลังอยู่ในอารมณ์ใด

“คุณจะดื่มอะไรคะเตชิน เดี๋ยวดาด้าจะเป็นคนบริการให้” ดาด้าพูดพร้อมกับโน้มตัวเข้าใกล้เตชิน หล่อนพยายามจะเอาอกนุ่มนั่นเสียดสีกับแขนของเตชิน

“อย่ายุ่งกับผมออกไปให้พ้น!” เตชินตะคอกใส่หน้าดาด้าเสียงแข็งเพราะสาเหตุที่ภรรยาเขาขอหย่าในวันนี้ มาจากดาด้าที่ชายหนุ่มเพิ่งตกเป็นทาสในรสสวาทของเธอ ดาด้าไม่สนใจยังคงนั่งคลอเคลียใกล้ๆ แม้เตชินจะพยายามเขยิบออกก็ตาม แนทมองเห็นเหตุการณ์เธอเริ่มแค้นดาด้า และเตชิน สาวสวยเดินออกมาหน้าผับ แล้วโทรหาหมอพุฒตาล โชคดีที่เธอขอเบอร์จากนีน่า โดยให้เหตุผลว่าจะเอาไว้โทรปรึกษาเรื่องสุขภาพบิดาของเธอ จึงได้มาตอนที่ไปงานวันเกิดของเตชิต