หนี้รักหมอสาว นิยาย บท 44

เตชินทำได้เพียงมองห่างๆ อย่างห่วงๆ เมื่อหมอพุฒตาลไม่ต้องการให้เขาเข้าใกล้ แล้วเธอยังไล่เขาไปให้พ้น คนที่ดูแลคือหมอต้น ทั้งป้อนข้าวป้อนน้ำ เขารู้สึกอิจฉาหมอหนุ่มขึ้นมาทันที เมื่อโอกาสที่มีให้มันหลุดล่องลอยไป ต่อไปนี้หมอพุฒตาลคงไม่มีทางหันกลับมามองเขาอีกแล้ว เตชินได้แต่พูดกับตัวเองเบาๆ ขอแค่เห็นหมอสาวมีความสุขก็พอใจ..

ผ่านไปสองสัปดาห์อาการของหมอพุฒตาลเริ่มดีขึ้น แต่หมอต้นก็ไม่ยอมให้เธอกลับบ้าน เขาไม่อยากให้เธอห่างจากมือหมอ เพราะกลัวว่าหมอพุฒตาลจะเครียดแล้วคิดทำอะไรบ้าๆ แม้ว่าเธอจะเป็นหมอแต่ปัญหาที่โหมกระหน่ำ และสิ่งที่เจอมานั้นมันหนักหนาสำหรับเธอ

“เป็นยังไงบ้างจ๊ะหมอตาล ขอโทษนะที่ไม่ได้มาเยี่ยมเพิ่งกลับจากประชุมที่ต่างจังหวัด” หมอสาเดินเข้ามาใกล้พร้อมกับโน้มตัวลงไปกอดเพื่อนเอาไว้หลวมๆ

“ไปประชุมแล้วลาต่อ ไปกับผู้หรือเปล่าหมอสา” หมอเจนเอ่ยแซวขึ้นอย่างรู้ทัน “ผู้งานดีขอแค่มองไม่ได้ลองก็ไม่เป็นไร” ทั้งสองพูดหยอกกันไปมา จนหมอพุฒตาลอดที่จะยิ้มไม่ได้กับคำพูดคำจาของหมอสาวทั้งสองคน

“หมอตาลยิ้มได้แล้ว นี่แหละสิ่งที่ชาติต้องการ” หมอสาพูดออกมาพร้อมกับส่งยิ้มให้กับหมอพุฒตาล

“แล้วคุณแม่ไปไหนล่ะหมอตาล” หมอเจนมองไปรอบๆ ไม่เห็นใคร และในใจเธอรู้ดีว่าเตชินสามีของพุฒตาลนั้นคงเข้ามาไม่ได้ ถึงได้นั่งเฝ้าอยู่นอกห้องแบบนั้น

“ตาลให้คุณแม่กลับบ้านไปพักผ่อน ท่านอายุมากแล้วจะมาเฝ้าตาลทำไมล่ะ ตอนนี้อาการของตาลก็ดีขึ้นมากแล้ว” หมอสาวพูดพร้อมกับฉีกยิ้มบางๆ ให้กับเพื่อนทั้งสอง

“แล้วคืนนี้ใครจะเฝ้าค่ะคุณหมอ” หมอเจนเอ่ยขึ้นเพื่อวัดใจหมอสาว

“ใครไม่ได้เข้าเวรคนนั้นก็มาเฝ้าตาลนะ”

“คืนนี้เจนว่างเดี๋ยวมานอนเฝ้าเองโอเคนะ” หมอเจนรู้ดีว่าคืนนี้หมอต้น และหมอสาต่างก็ต้องเข้าเวรจึงอาสามาเฝ้าหมอตาลแทน

“เจนขอถามอะไรหมอตาลหน่อยสิ” หมอเจนพูดออกมาอย่างไม่ค่อยแน่ใจ ในสิ่งที่กำลังจะถาม เพราะกลัวว่ามันจะกระทบจิตใจหมอสาวที่นอนอยู่ตรงหน้า

“มีอะไรหมอเจนถามมาสิ ตาลไม่มีเรื่องอะไรปิดบังเพื่อนอยู่แล้ว”

“หมอตาลจะหย่ากับคุณเตชินจริงๆ เหรอ ดูท่าทางแล้วเขารักหมอตาลมากนะ” คำถามของหมอเจนทำให้หมอพุฒตาลเบือนหน้าออกไปทางอื่น เพราะกลัวว่าน้ำตาของเธอมันจะไหลออกมาให้เพื่อนๆ ได้เห็น ถึงความอ่อนแอของจิตใจที่บอบช้ำในเวลานี้

“ตาลไม่อยากเจ็บอีกแล้วหมอเจน ความรักที่เขาให้ตาลมานั้น ทำไมรู้สึกเจ็บปวดอย่างนี้!”

“เจนขอโทษนะที่ถามอะไรโง่ๆ ออกไป” หมอเจนพูดอย่างรู้สึกผิดอที่คำพูดนั้นมันไปทิ่มแทงใจของเพื่อนเธอ