หนี้รักหมอสาว นิยาย บท 52

เมื่อมารดาออกจากโรงพยาบาล เตชินก็เริ่มเข้าสู่แผนการ เขาแอบซุ่มสะกดรอยตามหมอพุฒตาลอยู่หลายวันทั้งเช้า และเย็น บางทีก็ทั้งกลางวัน และกลางคืน หมอพุฒตาลไม่ได้อยู่ที่บ้านมารดาของเธอ นอกจากวันไหนที่เธอเข้าเวรช่วงกลางคืน หมอสาวถึงจะเอาเกี๊ยวน้ำไปฝากมารดาเธอไว้ เตชินยังแปลกใจหมอพุฒตาลกำลังคิดจะทำอะไร และมีอีกอย่างที่เตชินเริ่มไม่แน่ใจ หมอต้นมักจะมาที่บ้านนี้ช่วงเช้ามืด และจะกลับไปเวลาดึก บางวันก็ไม่มา ถ้าจะไปเข้าเวรก็ไม่น่าจะใช่ ทั้งสองไม่เหมือนสามีภรรยาที่อยู่บ้านเดียวกันเลยสักนิดเดียว

วันนี้เตชินก็มาแอบซุ่มดูหมอสาวอีกวัน และวันนี้หมอต้นก็ไม่มารับ เขามองไม่ค่อยถนัดเหมือนกับว่าเธอกำลังจะพาเกี๊ยวน้ำไปโรงเรียนหรือเปล่า เพราะมีกระเป๋าใบเล็กที่เกี๊ยวน้ำใช้สะพายไว้ด้านหลัง ชุดที่หนูน้อยสวมใส่เหมือนกับชุดของเด็กนักเรียนอนุบาล

เมื่อหมอพุฒตาลเคลื่อนรถออกไป เตชินจึงค่อยๆ ขับตามแล้วเว้นระยะห่างเอาไว้ เพราะกลัวหมอสาวสงสัย พอขับตามได้สักพักหมอพุฒตาลก็หักเลี้ยวเข้าซอย เตชินอ่านป้ายบอกทาง น่าจะเป็นโรงเรียนอนุบาลที่เธอกำลังขับรถตรงไป ไม่นานรถของเธอก็มาจอดหน้าโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง หมอพุฒตาลเดินเข้าไปภายในโรงเรียนพร้อมกับจูงแขนเกี๊ยวน้ำเดินอยู่ข้างๆ ผู้เป็นมารดา โดยมีคุณครูรอรับอยู่หน้าทางเข้า

“เป็นเด็กดีนะคะเกี๊ยวน้ำ ตั้งใจเรียนเข้าใจไหมลูกอย่าดื้อกับคุณครู” หมอพุฒตาลพูดพร้อมกับจับที่แก้มของลูกสาวเบาๆ ก่อนจะจุ๊บซ้ายขวาแล้วโบกมือบ๊ายบายให้กับหนูน้อย

“คุณแม่กลับไปเลยค่ะเกี๊ยวน้ำไม่ร้องหรอก..บ๊ายบายนะคะคุณแม่” หนูน้อยพูดพร้อมกับโบกมือบ๊ายบายผู้เป็นมารดาอีกครั้ง ก่อนจะเดินเข้าไปด้านในห้องเรียนกับคุณครู เตชินที่สังเกตดูอยู่ข้างรั้วกำแพงของโรงเรียน ชายหนุ่มรีบวิ่งไปที่รถก่อนที่หมอสาวจะมาเจอ จากนั้นภารกิจของเขาก็ดำเนินต่อไปด้วยการสะกดรอยตามหมอสาวต่อ แต่วันนี้หมอพุฒตาลไม่ได้เข้าเวรเช้าเธอมีเวรดึกช่วงเที่ยงคืน เตชินให้แทนน้องชายที่เป็นลูกพี่ลูกน้องจัดการเอาตารางเวรของเธอมาให้ เขาได้มันมาเรียบร้อยรู้การเคลื่อนไหวของเธอทุกอย่างในเวลานี้

หมอพุฒตาลแวะที่ซูเปอร์มาร์เก็ตซื้อของแป๊บหนึ่ง ก่อนจะขับรถเข้าบ้านโดยมีเตชินค่อยตามมาห่างๆ เมื่อหมอพุฒตาลเข้ามาในบ้านเธอ เก็บกวาดทำความสะอาดก่อนจะอาบน้ำ ชุดที่เธอสวมใส่เป็นชุดลำลองที่ใส่อยู่บ้าน เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้น ก่อนจะมานอนที่โซฟาแล้วเปิดทีวีดูเพลินๆ

ตุ้บบ!! หมอพุฒตาลแปลกใจกับเสียงนั่น แต่เธอก็ไม่ใส่ใจมากนัก เพราะคิดว่าเป็นเสียงในทีวีหรือเปล่า หมอสาวจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ก่อนจะกดเข้าไปดูหมวดภาพถ่าย ที่มีภาพของเกี๊ยวน้ำเต็มไปหมด ตั้งแต่เล็กจนสี่ขวบกว่า ถ้านับเวลารวมถึงการตั้งครรภ์ด้วยก็น่าจะห้าปีแล้วที่เธอนั้นผ่านฝันร้ายมาได้

“คุณเก่งมากเลยนะพุฒตาล! ที่หลอกผมได้สำเร็จ!” เสียงทุ้มที่คุ้นหู ทำให้ใจของหมอพุฒตาลเต้นแรง เสียงนั่นมันคงไม่ใช่เตชินหรอกมั้ง เธอพยายามภาวนาในใจอย่าได้เป็นเขาเลย แต่พอแหงนหน้าขึ้นมองกลับเป็นเจอชายร่างกำยำ แน่นอนเตชินตัวเป็นๆ กำลังยืนจ้องมองมาที่เธอ

“คุณต้องการอะไร เข้ามาในบ้านฉันได้ยังไง!” หมอพุฒตาลรีบดีดตัวลุกขึ้น ยืนก่อนจะดึงกางเกงที่มันสั้นจนเสื้อยืดปกคลุมไว้มิด เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าเขาจะมา และไม่เคยเผื่อใจเอาไว้ว่าจะเจอเขา ในระยะกระชั้นชิดขนาดนี้

“อยู่บ้านก็ควรใส่ให้มันยาวกว่านี้หน่อย มีลูกมีผัวแล้วไม่ใช่สาวๆ” เตชินพูดพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้หมอสาว “หรือคุณตั้งใจใส่ไว้อ่อยผม... หื้ม! หมอพุฒตาล” คำพูดของเตชินทำให้หมอสาวเลือดขึ้นหน้า ใครจะเป็นบ้าใส่ไว้อ่อยเขา

“ตรรกะป่วยๆ ของคุณยังคงเดิม ไม่มีเปลี่ยนเลยสินะ ห้าปีนิสัยยังไงก็ยังคงเป็นอย่างนั้น” หมอสาวพูดออกมาอย่างเหลืออด แม้ว่าเธอจะยังคงมีเยื่อใยให้กับเขา แต่ก็ไม่มีทางที่จะให้เขาได้กลับมายืนเคียงข้างเธอได้เหมือนเดิม

“เกี๊ยวน้ำเป็นลูกใคร!” เตชินพูดเสียงดัง พร้อมกับก้าวขาเข้ามาใกล้เธอเรื่อยๆ ทำให้หมอสาวถอยก้าวออกไป จนเวลานี้หลังของเธอชิดติดกับผนังของบ้าน

“เกี๊ยวน้ำเป็นลูกของฉันกับหมอต้นคุณอย่ามายุ่ง!” หมอสาวพูดออกไปทั้งที่ความเป็นจริงแล้ว ภายในใจของเธออยากวิ่งเข้าไปสวมกอดชายหนุ่มตรงหน้าใจแทบขาด แต่เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา กับสิ่งที่เขาทำร้ายเธอ เขาเคยควักหัวใจออกมาแล้วเหยียบย่ำ จนเธอไม่อยากเจ็บซ้ำๆ แบบนั้นอีกแล้ว