หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 139

บทที่ 139 ถังหลงพิการ

ในส่วนลึกของภูเขาชิงหลงซาน ช่างกวนหวั่นหวั่น กำลังรอคนอยู่ในเต้นท์ที่ถูกกางขึ้น

แค่พริบตาเดียวก็เป็นเวลาเที่ยงแล้ว เธอมองของที่ลู่เสี้ยงหยางให้มาก่อนหน้านี้ อีกไม่นานก็ใกล้จะครบห้าชั่วโมง

หลังจากที่ลู่เสี้ยงหยางช่วยช่างกวนหวั่นหวั่นที่ถูกงูพิษฉกแล้ว ลู่เสี้ยงหยางก็ทำให้เห็นอย่างชัดเจนว่าภายในห้าชั่วโมงนี้เธอจะไม่เป็นอะไรอย่างแน่นอน

ช่างกวนหวั่นหวั่นรู้สึกจิตใจหนักอึ้งมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ละนาทีที่ผ่านไปก็เหมือนโอกาสที่ช่วยเธอจะน้อยลงไปอีกหนึ่งส่วน

หลินยงรู้สึกกังวลเป็นอย่างมาก เขาภาวนาให้ลู่เสี้ยงหยางรีบกลับมาช่วยคุณหนูของเขาให้เร็วกว่านี้อีกนิด

เจี่ยงตงเก๋อเชื่อมั่นในการตัดสินของตัวเองว่า การเสื่อมถอยของการแพทย์แผนจีนนั้นไม่สามารถที่จะรักษาโรคร้ายแรงได้ ลู่เสี้ยงหยางก็แค่ไม่อยากเสียหน้าที่ก่อนหน้านี้ตัวเองคุยโม้เอาไว้เยอะก็เท่านั้นเอง ตอนนั้นเขาจึงหาข้ออ้างปลีกตัวออกไป

“เห้อ คุณช่างกวน ถึงแม้คุณลู่คนนี้จะมีพละกำลังที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก แต่ทักษะทางการแพทย์กลับไม่เอาไหน พวกเราไม่ควรที่จะเชื่อเขา ถ้าพวกเรารีบใช้โอกาสนี้หาทางออกไปก่อน ไม่แน่ว่าตอนนี้พวกเราอาจจะออกไปจากภูเขาลูกนี้และได้รับความช่วยเหลือไปแล้วก็ได้” เจี่ยงตงเก๋อพูด

ไป๋ฉีพยักหน้าแล้วกล่าวอย่างเห็นด้วยว่า “ทักษะการต่อสู้ของคุณลู่ยอดเยี่ยมมากจริง ๆ เขาต้องทุ่มเทแรงกายแรงใจทั้งหมดไปกับการศึกษาเรื่องพวกนี้อย่างแน่นอน จะเอาเวลาที่ไหนไปฝึกปรือทักษะทางการแพทย์ คงจะมีความรู้แค่งู ๆ ปลา ๆ เท่านั้น ”

“มันก็ใช่”หลินยงพยักหน้า รู้สึกว่าคำพูดพวกนี้มีเหตุผล เขาเองก็เป็นนักสู้คนหนึ่ง หมกมุ่นอยู่กับการเรียนรู้เรื่องการต่อสู้มาตลอดทั้งชีวิต จะมีใจไปเรียนอย่างอื่นได้ที่ไหนอีก

ความรู้สึกโชคดีที่อยู่ในก้นบึ้งหัวใจของช่างกวนหวั่นหวั่นแหลกสลายไม่มีชิ้นดี ยากที่เธอจะสามารถลืมเลือนคนอย่างลู่เสี้ยงหยางไปได้ ชายที่เป็นดั่งวีรบุรุษคนนี้ ท้ายที่สุดก็ยังไม่สามารถช่วยเธอได้อย่างนั้นเหรอ

“เห้อ ล้วนเป็นฉันที่เป็นคนลากพวกคุณมาลำบาก ขอโทษด้วยนะ” ช่างกวนหวั่นหวั่นพูดออกมาอย่างอ่อนแรง สีหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

จากนั้นก็พูดกับหลินยงว่า “หัวหน้าหลิน คุณเองก็พยายามทำหน้าที่นี้อย่างดีที่สุดแล้ว ตอนที่กลับไปถึงบ้านคุณก็อธิบายเรื่องราวทั้งหมดให้พ่อของฉันฟังให้ชัดเจน เขาสามารถแยกแยะถูกผิดได้ ไม่มีทางที่จะทำให้คุณลำบากอย่างแน่นอน”

สีหน้าของหลินยงซับซ้อน เขาไม่ได้ตอบอะไรกลับไป

เจี่ยงตงเก๋อไม่อยากรออยู่ในเขาลึกป่าใหญ่นี่อีกแม้แต่วินาทีเดียว แทบจะหนีออกไปจากที่นี่เสียเดี๋ยวนี้ ในใจคิดอยู่ว่าควรจะล่วงหน้าไปก่อนหรือไม่

สวบ สวบ สวบ!

ในตอนนั้นเองก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากข้างนอกของเต็นท์ และหลังจากนั้นไม่นานลู่เสี้ยงหยางก็เดินเข้ามา

เห็นเพียงว่าในมือของเขาถือวัตถุดิบยาอยู่หลายชนิด อีกทั้งกลิ่นยายังเข้มข้นมาก

ทันใดนั้นเองดวงตาของช่างกวนหวั่นหวั่นก็เป็นประกายขึ้นมาทันที

ในเมื่อลู่เสี้ยงหยางกลับมาแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็คงยังมีหวัง

ลู่เสี้ยงหยางเดินเข้าไปใกล้กองไฟอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ต้มยาลงไปในหม้อต้มขนาดเล็ก

หลินยงเริ่มรู้สึกไม่ค่อยแน่ใจ เขาจึงถามลู่เสี้ยงหยางว่า “คุณลู่ พิษที่คุณหนูของพวกเราได้รับไปนี้สามารถถอนได้จริง ๆ ใช่ไหม”

ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดว่า “วางใจเถอะ ให้เป็นหน้าที่ผมเอง”

การหายใจของช่างกวนหวั่นหวั่นค่อย ๆ กระชั้นขึ้น ไม่มีใครสามารถเข้าใจอารมณ์ในตอนนี้ของเธอได้ เดิมทีทำได้เพียงแค่รอความตาย แต่ตอนนี้ลู่เสี้ยงหยางได้มอบความหวังในการมีชีวิตอยู่ให้กับเธอ

เจี่ยงตงเก๋อขมวดคิ้ว เขายังคงไม่เชื่อลู่เสี้ยงหยางเท่าไหร่นัก ถึงอย่างไรลู่เสี้ยงหยางก็เรียนแพทย์แผนจีนมา จะไปถอนพิษของงูชิงฮัวได้ยังไง

หลังจากนั้นประมาณครึ่งชั่วโมงวัตถุดิบยาที่ลู่เสี้ยงหยางต้มเอาไว้ก็เสร็จสิ้น

เขาหยิบถ้วยกระดาษออกมาแล้วส่งไปให้ช่างกวนหวั่นหวั่นใช้ดื่ม

จากนั้นก็หยิบวัตถุดิบยาอันอื่น ๆ ออกมาปั้นเป็นก้อนเดียวกัน แล้วนำลงไปวางบนตำแหน่งที่ถูกกัดตรงขาของช่างกวนหวั่นหวั่น

หลังจากที่การช่วยชีวิตเสร็จสิ้น ลู่เสี้ยงหยางก็พูดขึ้นมาว่า “บำรุงทั้งภายในและภายนอกต่อเนื่องกันเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ พิษที่อยู่ในตัวคุณก็จะหายไปทั้งหมดแล้ว”

“ค่ะ ๆ ” ช่างกวนหวั่นหวั่นพยักหน้ารัว ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความขอบคุณ และในขณะเดียวกันก็แฝงไปด้วยความอ่อนโยน

หลินยงคุกเข่าลงไปบนพื้น แล้วพูดกับลู่เสี้ยงหยางอย่างซาบซึ้งในบุญคุณว่า “คุณลู่ คุณช่วยชีวิตคุณหนูของผมก็ถือว่าเป็นการช่วยชีวิตผมเช่นกัน ถ้าหลังจากนี้คุณมีเรื่องอะไร บอกมาแค่คำเดียวผมจะต้องพยายามทำให้ดีที่สุด ไม่สนใจแม้แต่ความเป็นตายอย่างแน่นอน”

“เกรงใจเกินไปแล้ว มันไม่ได้เหนือบ่ากว่าแรงอะไร” ลู่เสี้ยงหยางโบกมือ

เจี่ยงตงเก๋อรู้สึกอับอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ต้องโทษที่ก่อนหน้านี้เขาพูดจาใหญ่โตอย่างไม่สนใจหน้าตาว่าการแพทย์แผนจีนนั้นเสื่อมถอยไปแล้ว สามารถรักษาได้เพียงอาการเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น ถ้าอยากจะถอนพิษของช่างกวนหวั่นหวั่น จะต้องอาศัยการแพทย์แผนตะวันตก