หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 18

บทที่ 18 เขาควายอันใหญ่ๆ

ไม่นานกระดุมเสื้อก็ถูกแกะออกจนหมด เสื้อตัวนอกถูกถอดออกไป จึงเผยให้เห็นชุดชั้นใน

ไป๋สู้สู้กัดฟัน เตรียมจะถอดชุดชั้นในต่อ

จู่ๆในหัวของลู่เสี้ยงหยางก็พลันล่องลอย คนที่เขาคิดถึงยังคงเป็นเย่สวน เขารู้ว่าความชอบที่เขามีให้เธอมันถลำลึกลงไปมากแล้ว

เขาขยับมือเตรียมจะขัดการกระทำของไป๋สู้สู้ แต่ร่างกายอ่อนนุ่มของไป๋สู้สู้กลับโถมเข้ามาในอ้อมกอดของเขาเสียก่อน

พร้อมกันนั้นกลิ่นหอมเหมือนดอกกล้วยไม้อ่อนๆก็ปะทะเข้ามา อุณหภูมิร้อนผ่าวเฉียดผ่านตามร่างกายของลู่เสี้ยงหยาง

“นายท่าน ให้ฉันเป็นทาสรับใช้คุณนะคะ ฉันจะปรนนิบัติคุณอย่างดี” ไป๋สู้สู้กัดฟันพูด ใบหน้าเป็นประกายแดงระเรื่อ

ในเมื่อขัดขืนไม่ได้ สู้ทำตามที่ลู่เสี้ยงหยางต้องการและเอาอกเอาใจเขายังจะดีกว่า

ที่เธอคบกับหวงโหย่วเหวย เพราะเธอแค่ชอบที่หวงโหย่วเหวยมีเงินและมีความสามารถ

แต่ตอนนี้ เธอรู้แล้วว่าลู่เสี้ยงหยางทั้งรวยทั้งมีความสามารถมากกว่าหวงโหย่วเหวย ถึงจะไม่ได้เป็นแฟน ได้เป็นแค่ทาสรับใช้ก็ยังดี

“เอาล่ะ พอแค่นี้เถอะ” ในใจของลู่เสี้ยงหยางแอบรู้สึกรังเกียจขึ้นมา จึงยื่นมือออกไปดันไป๋สู้สู้ออก

ไป๋สู้สู้งงงวย เขาพูดเองว่าให้เธอไปอาบน้ำให้สะอาดแล้วเขาจะจัดให้หลายๆท่าไม่ใช่เหรอ?

“คุณไปได้แล้ว เรื่องก่อนหน้านี้ผมจะไม่ถือสาเอาความก็แล้วกัน และหวังว่าต่อไปนี้คุณจะควบคุมการพูดการจาของตัวเองได้ รู้ว่าอะไรควรพูด อะไรไม่ควรพูด” ลู่เสี้ยงหยางโบกมือ เพื่อปล่อยไป๋สู้สู้ไป

“ก็ได้ค่ะ คุณชายลู่” ไป๋สู้สู้ผิดหวังขึ้นมาชั่วขณะ ถอนหายใจออกมายาวๆ จากนั้นก็ออกจากห้องทำงานของลู่เสี้ยงหยางไป

ลู่เสี้ยงหยางรู้สึกอุดอู้ จึงคิดจะออกไปสูดอากาศข้างนอก แต่ในตอนนี้เองเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา

เมื่อล้วงออกมาดู ก็พบว่าเป็นเย่หยุนเทาที่โทรมา

เป็นไอ้บ้านี่ได้ไง! ลู่เสี้ยงหยางกดวางสายทันที

แต่ต่อมาก็มีข้อความส่งมาว่า

“ไอ้สวะ ผู้หญิงของนายถูกลักพาตัวไป ถ้าไม่อยากเห็นเธอตายก็รีบตามมา”

ตู้ม!

ทันทีที่อ่านข้อความเสร็จ ในหัวของลู่เสี้ยงหยางก็คล้ายกับมีเสียงระเบิดดังขึ้นมา

สิ่งแรกที่ทำก็คือโทรหาเย่หยุนเทา จึงได้รู้ว่าเย่สวนถูกจับเป็นตัวประกันอยู่ในบ้าน ดังนั้นเขาจึงรีบตรงไปที่บ้านของเย่สวนทันที

เมื่อมาถึง ลู่เสี้ยงหยางก็เห็นคนของตระกูลเย่และตำรวจหลายนาย

เมื่อเห็นลู่เสี้ยงหยาง เย่หยุนเทาก็รีบพูดอะไรกำกวมออกมาว่า “ลู่เสี้ยงหยาง นายยอมได้เหรอ เกือบถูกสวมเขาควายอันใหญ่ๆเลยนะ ฮ่าๆ”

“ถ้านายอยากโดนต่อยอีก ก็ลองพูดมากอีกสิ” ลู่เสี้ยงหยางตีหน้าเย็นชา

“นาย......” เย่หยุนเทาโกรธจนหน้าดำคล้ำเครียด พอนึกไปถึงภาพที่ถูกพี่เสือต่อยก็รู้สึกเข็ดหลาบ จึงไม่กล้าพูดอะไรอีก

คนในตระกูลเย่ต่างถลึงตาใส่ลู่เสี้ยงหยาง ด้วยสีหน้าไม่เป็นมิตร

ท่านย่าไม่แม้แต่จะหันมามองลู่เสี้ยงหยาง พูดออกมาว่า “ลู่เสี้ยงหยาง เย่สวนกับหลิวจิ้งอยู่ในมือของจางติ่งเทียนแกรีบเข้าไปแลกตัวประกันออกมาได้แล้ว”

เธอพูดออกมาอย่างอยากให้เป็นตามที่ใจคิด

ไม่รอให้ลู่เสี้ยงหยางตอบกลับ หวังเสว่ก็ส่ายหน้าให้ลู่เสี้ยงหยาง แล้วพูดออกมาอย่างจริงจังว่า “ตอนนี้จางติ่งเทียนกำลังอารมณ์ไม่คงที่ ถ้าคุณเข้าไปต้องเป็นอันตรายแน่ๆ ดังนั้นคุณจะเข้าไปไม่ได้เด็ดขาด ส่วนตัวประกันสองคนข้างใน ทางตำรวจจะหาทางช่วยเอง”

“อ่อ ขอบคุณนะครับ แต่มันเป็นเรื่องของผม ผมอยากจัดการเอง” ลู่เสี้ยงหยางตอบกลับนิ่งๆ จากนั้นก็ตะโกนขึ้นไปยังชั้นสอง

“จางติ่งเทียน นายมันก็ดีแต่เก่งกับผู้หญิง แน่จริงก็มาตัวต่อตัวกับฉันสิ นายพูดเองว่าฉันมันแค่เศษสวะไม่ใช่เหรอ? แต่ฉันว่าตอนนี้นายเป็นยิ่งกว่าเศษสวะอีกนะ รู้ไหมว่าตอนนี้นายน่ากลัวขนาดไหน? ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเมียฉันเห็นนายทีไรแล้วจะอ้วกทุกที”

ได้ยินแบบนั้น จางติ่งเทียนก็พลันระเบิดออกมา กระชากเย่สวนลุกจากเตียง แล้วลากมายังหน้าต่าง พร้อมถลึงตาใส่คนข้างล่าง “ ไอ้สวะโง่เง่า แกว่าไงนะ? ไก่อ่อนอย่างแก กล้ามาเทียบกับฉันได้ยังไง”

เย่สวนจ้องมองลู่เสี้ยงหยาง กรอบตารื้นไปด้วยน้ำตา ร่างกายสั่นเทิ้มไม่หยุด เวลาเธอตกอยู่ในอันตรายและต้องการความช่วยเหลือ ก็ยังเป็นลู่เสี้ยงหยางโผล่มาช่วยเธอทุกครั้ง

“งั้นเหรอ? ที่นายพูดมาก็แค่คิดไปเองทั้งนั้น ถ้านายเก่งกว่าฉันจริง แล้วทำไมเมียฉันถึงไม่ชอบนายล่ะ? อยากให้นายรู้เอาไว้สักเรื่องนะ นายไม่มีทางคว้านางฟ้ามาเป็นของนายได้หรอก เพราะนั่นมันเมียฉัน เธอนอนร่วมเตียงเคียงหมอนกับฉันทุกวัน ความรู้สึกวิเศษๆแบบนี้ นายก็ทำได้แค่จินตนาการเอาเท่านั้นแหละ” ใบหน้าของลู่เสี้ยงหยางเต็มไปด้วยความถากถาง พูดตอกย้ำกับจางติ่งเทียนอย่างไม่หยุดไม่หย่อน

จางติ่งเทียนโกรธจนตัวสั่น ดวงตาแดงเถือกราวกับสีเลือด ในหัวลุกโชนไปด้วยไฟโทสะไร้ชื่อเรียก

ที่ลู่เสี้ยงหยางพูดมันถูกทั้งหมด นางฟ้าที่เขาไม่มีทางคว้ามาเป็นของตัวเองได้ คือภรรยาของไอ้สวะนี่

“แม่ง! ไอ้เวร เก่งนักใช่ไหม งั้นขึ้นมานี่ ฉันจะเล่นงานแกให้ตายเลยคอยดู” เขาตะคอกออกมา พร้อมกับใช้มีด ชี้ไปทางลู่เสี้ยงหยาง

ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะ นี่แหละที่เขาต้องการ เขาต้องกวนโทสะของจางติ่งเทียนเพื่อที่จางติ่งเทียนจะได้เรียกเขาขึ้นไปข้างบน และมันก็เป็นวิธีเดียว ที่สามารถช่วยเย่สวนกับหลิวจิ้งออกมาได้