หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 198

บทที่ 198 ประธานสมาคมการค้า

ต่อจากคำพูดของเฉินจิ่นซิ่ว หลินอ้าวเสว่จึงเข้ามาและพูดว่า "ใช่ จิ่นซิ่ว ทำไมถึงจะเขามาไม่ได้ บางทีเขาอาจเป็นกระต่ายหมายจันทร์เลยมาสมัครทำความสะอาด"

"ฮ่า ๆ ๆ " เฉินจิ่นซิ่วหัวเราะเสียงดัง "น่าเสียดายที่แม้แต่ประตูไม่เข้าไปได้เลย ยังอยากสมัครงานเลย ไร้สาระ"

หลังจากหัวเราะแล้ว เขาหยิบเงินจากกระเป๋าของเขาแล้วโยนไปที่เท้าของลู่เสี้ยงหยาง พูดว่า "ฉันคิดว่าท่าทางของคุณเหมาะกับการเก็บขยะมากกว่า คุณควรกลับไปตั้งใจเก็บขยะนะ"

ลู่เสี้ยงหยางยิ้ม ถามว่า "พวกคุณมาทำอะไรที่นี่?"

เฉินจิ่นซิ่วกล่าวด้วยความรังเกียจ "ท่าทางทุเรศๆแบบนี้ เราจำเป็นต้องบอกคุณด้วยเหรอ?"

หลินอ้าวเสว่ยิ้มเยาะ กล่าวอย่างภูมิใจว่า "จากนี้ไปฉันเป็นผู้อาวุโสของสมาคมการค้าแล้ว ฉันทำงานที่นี่ ท่าทางทุเรศแบบคุณ ก็รอที่ดูฉันได้เลย"

ลู่เสี้ยงหยางรู้สึกตลก เธอไม่รู้ว่าเขาเป็นประธานสมาคมการค้าเหรอเนี่ย?

อีกเดี๋ยวเธอต้องคุกเข่าให้เขา!

"เอาล่ะ อ้าวเสว่ เราอย่าเสียเวลาพูดกับเขาอีกเลย" เฉินจิ่นซิ่วจ้องลู่เสี้ยงหยางแล้วโบกมือของเขาอย่างไม่หยุด "ไสหัวไปๆ อย่ามาทำให้กูเสียอารมณ์"

รอยยิ้มบนใบหน้าของลู่เสี้ยงหยางแฝงความขี้เล่น "ในสถานที่ระดับสูงอย่างสมาคมการค้า ถ้าคุณไม่อยากขายหน้าก็ออกไปซะ"

อะไรนะ?

เมื่อคำพูดเหล่านี้ออกมา เฉินจิ่นซิ่วและหลินอ้าวเสว่ก็ตกตะลึง

แม่ง คำพูดนี้ควรเป็นพวกเขาที่พูดกับลู่เสี้ยงหยางมากกว่า

"เชี่ย แม่ง ลู่เสี้ยงหยาง แกอยากตายใช่มั้ย" เฉินจิ่นซิ่วถกแขนเสื้อของเขาขึ้นตั้งใจจะลงมือ

แต่ลู่เสี้ยงหยางกลับก้าวไปข้างหน้าแล้วและเดินเข้าไปที่ประตูอาคารหนานกั๋ว

ไม่มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตูของอาคารหนานกั๋วแต่มีการควบคุมการเข้าประตู ต้องเป็นพนักงานด้านในเท่านั้นถึงจะสามารถรูดบัตรเข้าไปได้

บี๊บ!

ลู่เสี้ยงหยางหยิบการ์ดออกมาจากกระเป๋าของเขาและรูดมันลงบนแผงควบคุม ประตูทั้งสองข้างเปิดโดยอัตโนมัติแล้วลู่เสี้ยงหยางก็ก้าวเข้าไปด้านใน

"เชี่ย เป็นไปได้อย่างไร"

เฉินจิ่นซิ่วและหลินอ้าวเสว่ตกใจมาก สีหน้าของพวกเขาตกตะลึง ลู่เสี้ยงหยางเป็นพนักงานข้างในนั้นเหรอ?

หัวใจของเฉินจิ่นซิ่วเต้นแรง ใบหน้าของเขาร้อนผ่าวราวกับว่าเขาถูกค้อนขนาดใหญ่ฟาดอย่างแรง

วินาทีก่อนหน้า เขาด่วนสรุปอย่างมั่นใจว่าลู่เสี้ยงหยางไม่สามารถเข้าประตูได้ แต่วินาทีถัดไปลู่เสี้ยงหยางกลับเข้าไปได้

เข้าไปอย่างสง่าผ่าเผยซะด้วย!

การเคลื่อนไหวของลู่เสี้ยงหยางไม่ต้องสงสัยเลยว่าเก็บความลับไม่อยู่ ใบหน้าของเฉินจิ่นซิ่วกระตุก

"เชี่ย โกหกป้ะเนี่ย ไอ้นั่นขโมยบัตรรึเปล่า" เฉินจิ่นซิ่วพูดอย่างไม่ยอมรับ

หลินอ้าวเสว่ส่ายหัวและพูดว่า "ต่อให้การ์ดใบนี้ถูกขโมยมา เขาจะกล้าเข้าไปอย่างมั่นใจได้อย่างไร ฉันคิดว่าเขาเป็นพนักงานที่อยู่ข้างในนั้นแหละ แต่เขาน่าจะเป็นแค่คนทำความสะอาด รับผิดชอบแค่การทำความสะอาดห้องน้ำ"

เฉินจิ่นซิ่วพยักหน้า รู้สึกว่านี่สมเหตุสมผล

ให้ตายเถอะ เต๊ะท่าตั้งนาน เป็นแค่คนทำความสะอาดห้องน้ำ กล้าผยองต่อหน้ากู

ครั้งต่อไปที่เจอกัน ดูสิว่าเขาจัดการมันยังไง

"อืม" หลินอ้าวเสว่รับคำ เธอพูดว่า "ฉันจะเข้าไปที่สมาคมการค้าแล้ว จะทำให้เขาเผ่นกลับบ้านเลย ฮ่าฮ่า อยากทำความสะอาดห้องน้ำในสมาคมการค้าด้วย ต้องมีแบ็คหน่อยนะ"

"โอเค เยี่ยมมาก รอคุณกำจัดเขาออกมา รอดูได้เลยว่าฉันจะทำให้เขาจะอับอายยังไง" เฉินจิ่นซิ่วหัวเราะ มองไปข้างหน้า

...