หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 199

บทที่ 199 หอการค้าไม่ต้อนรับขยะ

หลังจากหลินอ้าวเสว่นั่งลงแล้ว ลู่เสี้ยงหยางก็ดื่มชาและไม่สนใจหลินอ้าวเสว่

ยิ่งหลินอ้าวเสว่ต้องทนทุกข์มากเท่าไหร่ เหงื่อก็ไหลออกมาจากหน้าผากของเธอมากเท่านั้น

ไม่กี่นาทีต่อมา หลินอ้าวเสว่ก็ทนความทรมานไม่ไหว เธอพูดอย่างอ่อนแรงว่า "ท่านประธาน เรื่องหน้าตึกเมื่อครู่ฉันผิดเองค่ะ ไม่ควรดูถูกคนอื่น ฉันขอโทษคุณด้วยความจริงใจ นอกจากนี้คุณมีถ้าคุณธุระอะไรก็สั่งฉันมาได้เลย ฉันสัญญาว่าจะทำให้ดี"

ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะเบาๆ "เฉินจิ่นซิ่วกลับไปหรือยัง?"

หลินอ้าวเสว่ส่ายหัว "ยังรอฉันอยู่ที่ชั้นล่างค่ะ"

"อือ" ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้าและกล่าวว่า "คุณไปบอกให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยโยนเขาออกไป บอกเขาว่าที่นี่ไม่ใช่ที่ที่ขยะแบบเขาจะมาเหยียบได้ ถ้ามีครั้งต่อไปให้หักขาเขา"

"...ค่ะ ท่านประธาน" หลินอ้าวเสว่ไม่กล้าฝ่าฝืนแม้แต่น้อย หลังจากตอบรับแล้ว เธอก็รีบออกจากห้องทำงานทันที

ที่ใต้ตึกอาคารหนานกั๋ว

เฉินจิ่นซิ่วยังคงรอหลินอ้าวเสว่อยู่ ที่สมาคมการค้ามีการอารักขาที่เข้มงวดมาก ถ้าไม่ใช่พนักงานภายในก็ไม่สามารถเข้าไปได้

ดังนั้นเฉินจิ่นซิ่วจึงถูกทิ้งไว้ข้างนอก

ก่อนจะเข้าไปที่สมาคมการค้า หลินอ้าวเสว่สั่งให้เฉินจิ่นซิ่วรอเธออยู่ที่เดิม เธอจะขึ้นไปรับงานเพื่อออกไปคุยกับผู้อำนวยการ บังเอิญว่าพวกเขาอยู่ที่เดียวกัน

ทว่าหลังจากรอมาสักพัก หลินอ้าวเสว่ก็ยังไม่ออกมา

ช่วงเวลานี้จางเหว่ยมีเรื่องด่วนอยากคุยกับเฉินจิ่นซิ่ว เขาจึงมาที่ใต้อาคารหนานกั๋วด้วย

เมื่อเห็นเฉินจิ่นซิ่วรออยู่อย่างเริ่มหมดความอดทน จางเหว่ยก็พูดว่า "พี่พี่จิ่นซิ่ว โทรหาพี่สะใภ้สิ บอกให้เธอรีบหน่อย"

เฉินจิ่นซิ่วส่ายหัวและพูดว่า "ไม่รีบ"

ในเวลานี้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนท่าทางดุดันเดินออกจากอาคารหนานกั๋วมาหาเฉินจิ่นซิ่วและจางเหว่ยและถามว่า "เฉินจิ่นซิ่วคือคนไหน?"

“ฉัน” เฉินจิ่นซิ่วรู้สึกประหลาดใจ

จางเหว่ยพูดอย่างตื่นเต้น "หรือพี่สะใภ้จะพาเราไปเยี่ยมชมสมาคมการค้า... "

ก่อนที่เขาจะพูดจบประโยคจบ ก็ถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเข้ามาขัดจังหวะ “ท่านหลินให้มาแจ้งพวกคุณสองคนว่าสมาคมการค้าไม่ต้อนรับขยะ ขอให้ขยะอย่างพวกคุณรีบไสหัวไปซะ”

อะไรนะ?

ไม่ต้อนรับขยะ?

เฉินจิ่นซิ่วและจางเหว่ยต่างตกตะลึง เหตุใดสมาคมการค้าจึงพุ่งเป้ามาที่พวกเขาล่ะ

เดี๋ยวนะ ไม่ต้อนรับขยะ ทำไมรู้สึกคุ้นประโยคนี้จัง เหมือนว่าจะเคยได้ยินที่ไหนสักแห่ง

เฉินจิ่นซิ่วขมวดคิ้ว

"หึ ดูเหมือนว่าขยะทั้งสองก้อนนี้จะไม่ยอมไปเองดีๆ ถ้าเป็นอย่างนั้นเราช่วยกันจัดการโยนมันออกไป" เมื่อเห็นเฉินจิ่นซิ่วและจางเหว่ยยังคงนิ่งอยู่ หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยที่ใบหน้าเย็นชาก็กวักมือบอกลูกน้อง

“ครับ ลูกพี่” ลูกน้องเขาขยับตัวจับไปจับคอเสื้อของเฉินจิ่นซิ่วและจางเหว่ยแล้วโยนพวกเขาออกลงบนถนนด้านนอกบริษัท

หลายคนที่เดินผ่านไปมาหยุดดูทันที

เฉินจิ่นซิ่วและจางเหว่ยเสียหน้ามาก แทบอยากมุดหน้าลงหลุม

จางเหว่ยฝืนพูดว่า "พี่จิ่นซิ่ว เกิดอะไรขึ้น พี่กับพี่สะใภ้หลินอ้าวเสว่มาด้วยกันไม่ใช่เหรอ"

เฉินจิ่นซิ่วอับอายจนพูดไม่ออก ใบหน้าของเขาไม่น่าดูเลย ทันใดนั้นเขาก็จำได้ว่าไม่ต้อนรับขยะคือสิ่งที่ลู่เสี้ยงหยางเพิ่งพูดไป

หรือว่านี่คือสิ่งที่เขาหมายถึงงั้นเหรอ?

ตึง!

คิดมาถึงตรงนี้ เฉินจิ่นซิ่วก็สั่นสะท้าน

แต่หลังจากคิดถึงเรื่องนี้ เฉินจิ่นซิ่วก็ยังรู้สึกว่าประโยคนี้เป็นเพียงเรื่องบังเอิญ

เพราะเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเองพูดว่าท่านหลินหอการค้าเป็นคนสั่งมา

เป็นไปได้ไหมว่านอกจากหลินอ้าวเสว่ในสมาคมการค้านั้นยังมีอีกคนที่แซ่หลิน?