บทที่ 200 แต่งงานกับผมสิ แล้วคุณจะได้สิทธิประโยชน์พิเศษ
ได้ยินคำพูดของหลินเสี่ยวเฟิงแล้วลู่เสี้ยงหยางกลับไม่สะทกสะท้าน
ในสายตาเขา คนอย่างหลินเสี่ยวเฟิงไม่ต่างจากมด ไม่มีผลอะไรต่ออารมณ์เขา
แต่ชิวรั่วหานกลับอารมณ์เสีย เธอมองหลินเสี่ยวเฟิงพูดว่า "คนเลวๆมักพูดแต่เรื่องแย่ๆ คุณเองก็พึ่งถ้าไม่มีภูมิหลังครอบครัว คุณก็ไม่มีอะไรเลยเหมือนกัน"
หลินเสี่ยวเฟิงยิ้มเฉยเมย "ภูมิหลังครอบครัวก็เป็นจุดแข็งเช่นกัน บางคน พอฉันเกิดมาแล้วก็เหยียบเขาให้จมได้เลย"
บางคนที่กล่าวถึงก็คือลู่เสี้ยงหยางนั่นเอง
ลู่เสี้ยงหยางยังคงไม่พูดอะไร แต่ชิวรั่วหานกลับโกรธจัด "ถ้ายังกล้าพูดพล่อยๆอีกคำเดียว ฉันจะทำให้นายได้ไสหัวออกไป เชื่อมั้ยล่ะ"
สีหน้าของหลินเสี่ยวเฟิงเข้มขึ้น บ่งบอกว่าเขาไม่สบอารมณ์
ถ้าไม่ใช่เพราะเขาชอบชิวรั่วหานละก็ เด็กน้อยอย่างชิวรั่วหานย่อมไไม่มีสิทธิ์มาว่าเขาฉอดๆแบบนี้หรอก
ชิวเจียงหั้วถอนหายใจแล้วลุกยืนขึ้นพูดว่า "เอาล่ะๆ ทุกคนเลิกพูดได้แล้ว รั่วหาน ลูกยังไม่ได้ทานข้าวไม่ใช่เหรอ รีบไปกินได้แล้ว แม่กับคุณชายหลินยังต้องคุยเรื่องแผนงานการสนับสนุนการค้า"
"หึ" ชิวรั่วหานเชิดจมูก ดึงแขนเสื้อของลู่เสี้ยงหยางและพูดว่า "พี่เขย ไปกันเถอะ"
ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้าและเดินตามชิวรั่วหานออกจากห้องทำงานไป เพิ่งเดินออกจากประตูสำนักงานเมื่อได้ยิน "ถุย" ของหลินเสี่ยวเฟิงในห้องทำงาน
แววตาของลู่เสี้ยงหยางปรากฏความเย็นชาแวบผ่าน ชิวรั่วหานจึงรีบปลอบเขาว่า "พี่เขย คนบางคนก็เป็นหมาบ้า คุณไม่จำเป็นต้องสนใจนักหรอก"
"อืม" ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้า ออกจากชิวซื่อกรุ๊ปแล้ว เขากับชิวรั่วหานก็ทานของว่างที่สแน็กบาร์ใกล้ๆ
ชิวรั่วหานเอ่ยว่าเธอจะไปโรงพยาบาลเพื่อเยี่ยมคุณน้าคนทำความสะอาดสักหน่อย
ลู่เสี้ยงหยางไม่คัดค้านและยังตามชิวรั่วหานไปที่โรงพยาบาลอีกด้วย
เมื่อครู่เพิ่งเดินผ่านเคาน์เตอร์พยาบาล จู่ๆก็มีพยาบาลคนหนึ่งเรียกชิวรั่วหาน "คุณผู้หญิงคะ ผู้ป่วยเตียงที่ 83 ค้างชำระค่ารักษา บ่ายนี้เราจึงจะหยุดการรักษาเธอแล้วนะคะ เพื่อไม่ให้การรักษาล่าช้า คุณควรรีบหาเงินที่เหลือมาจ่ายนะคะ"
ชิวรั่วหานรู้สึกเหลือเชื่อ เธอเอ่ยว่า "ไม่สิ เมื่อไม่กี่วันก่อนฉันเพิ่งจ่ายไปห้าแสน ทำไมมันหมดเร็วจัง"
พยาบาลยักไหล่และพูดว่า "ฉันไม่รู้เรื่องนั้นหรอกค่ะ ฉันมาแจ้งแทน"
"โอเคค่ะ ฉันทราบแล้ว จะหาวิธีจ่ายค่ารักษา" ชิวรั่วหานพยักหน้า ใบหน้าของเธอตกอยู่ในความกังวลอีกครั้ง
ครอบครัวของเธอไม่ได้ลำบากเรื่องเงิน แต่ด้วยนิสัยของแม่เธอ เป็นไปไม่ได้ที่จะให้เงินมาเพื่อรักษาคนแปลกหน้า
นั่นยังเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงเลือกที่จะกู้เงินดอกเบี้ยสูงแทนแล้วเอามาให้คุณน้าคนทำความสะอาดไปรักษาตัว
ลู่เสี้ยงหยางถามว่า "คุณน้าคนทำความสะอาดที่คุณว่า อยู่โรงพยาบาลมากี่วันแล้ว?"
ชิวรั่วหานตอบว่า "ห้าวัน"
อะไรนะ?
5 วันเหรอ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนุ่มเศรษฐีลึกลับ