หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 218

บทที่ 218 น้ำเสียเต็มท้อง

จ้าวหรูเย็นรู้สึกอบอุ่นใจ ต้องเป็นคนอย่างโจวอานเท่านั้นถึงจะเรียกว่ามีความรับผิดชอบต่อหน้าที่ และฝากชีวิตที่เหลือให้กับเขาได้

สำหรับคนอ่อนแออย่างลู่เสี้ยงหยาง ถ้าเทียบกับโจวอานแล้วมันต่างกันราวฟ้ากับดิน

เมื่อก่อนทำไมเธอถึงหน้ามืดตามัว เกือบหลงไปกับลู่เสี้ยงหยางแล้ว

“โจวอาน ขอบคุณนะ” หัวใจของจ้าวหรูเย็นเกือบละลาย เธอพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

ดวงตาของโจวอานเป็นประกายด้วยความภาคภูมิใจแต่มีเลศนัย แม้เขาจะคบกับจ้าวหรูเย็นมาพักหนึ่งแล้ว แต่เขายังไม่มีโอกาสแตะต้องเธอเลย

แม้กระทั่งทุกครั้งที่ลู่เสี้ยงหยางปรากฏตัวอยู่ตรงหน้า จ้าวหรูเย็นก็จะตีห่างจากเขา

สิ่งนี้ทำให้เขาไม่พอใจมาก ด้วยความเป็นเพลย์บอยของเขา เขาคิดว่าจะสามารถฉีกขาจ้าวหรูเย็นได้อย่างง่ายดาย น่าเสียดายที่เขาทุ่มทุนก็แล้ว ทุ่มเวลาพลังงานให้เธอมากมายก็แล้ว แต่ก็ไม่ได้เธอสักที ซึ่งนี่ก็เป็นปมหลักในใจของเขาด้วย

เขาสาบานกับตัวเองในใจ ของเพียงสักวันเขาได้นอนกับจ้าวหรูเย็น เขาก็จะเตะเธอออกไปทันที

และตอนนี้โจวอานเริ่มรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าจ้าวหรูเย็นนั้นค่อยๆ มีใจให้กับเขาแล้ว ไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไปที่เขาจะได้กายเธอ

โจวอานรู้สึกดีใจมาก จากนั้นพูดสร้างภาพต่อ “ยัยบื้อ พูดอะไรของคุณ เราเป็นเหมือนครอบครัวเดียวกันนะ เราก็ต้องช่วยกันสิ”

“อื้มๆ” จ้าวหรูเย็นพยักหน้ารัวๆ และรู้สึกมีความสุข โจวอานต้องรักเธอแน่นอน ถึงได้ช่วยเหลือลู่เสี้ยงหยางอย่างไม่ถือสาเรื่องในอดีต

อย่างไรก็ตาม คำพูดเพียงประโยคเดียวของลู่เสี้ยงหยางก็ทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอหายไปทันที

“ไม่จำเป็นหรอกครับ ผมไม่ต้องการความช่วยเหลือจากพวกคุณ และไม่ต้องการความสงสารเห็นใจจากพวกคุณด้วย”

เป็นน้ำเสียงที่เย็นชา ท่าทีที่หยิ่งผยองราวกับเป็นคำพูดของจักรพรรดิของโลก!

เมื่อพูดจบลู่เสี้ยงหยางไม่ได้ยืนอยู่กับที่ เขาหันหลังแล้วเดินเข้าไปในร้าน KTV ทันที

“โอ้ หรูเย็น นี่…...เขาดูเหมือนไม่เห็นคุณค่าเลยนะ?” โจวอานทำหน้าผิดหวัง แต่แอบยิ้มประชดลึกๆ ในใจ

จ้าวหรูเย็นโกรธจนกัดฟันแล้วกระทืบท้าวอย่างไม่หยุด “เป็นโคลนที่ก่อตัวไม่ได้จริงๆ ในเมื่อเขาเลือกที่จะปฏิเสธก็ปล่อยเขาไปเถอะ”

โจวอานถอนหายใจแล้วพูดต่อ “คุณหลิ่วก็อาจจะแค่หลอกใช้ลู่เสี้ยงหยางได้ หรูเย็น คุณต้องคอยเตือนเขานะ อย่าเอาแต่เป็นเครื่องมือของคนอื่น ถึงเวลาถูกทิ้งแล้วเขาจะเสียใจ”

ตูม!

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เหมือนมีฟ้าผ่าดังขึ้นในใจของจ้าวหรูเย็น

น้ำตาซึมเต็มดวงตา เธอเกือบจะร้องไห้ออกมา

“เหอะๆ ไอ้เบี้อกนี้คิดอยากจะแข่งกับกูนัก เอาอะไรมาสู้กับคนอย่างกู? ค่อยดูว่ากูจะจัดการกับมึงยังไง! เหอะๆ ให้กูได้นอนกับอิหน้าเงินเจ้าหรูเย็นคนนี้ก่อนเถอะ แล้วกูจะหัวเราะให้ฟันหลุดไปเลย” โจวอานแอบคิดในใจ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มอันชั่วร้าย

......

หลังจากนั้น ลู่เสี้ยงหยางเดินเข้าไปในห้องวีที่หลิ่วหรูยู่จองไว้ เมื่อเข้าไปถึงในห้องเขาก็เห็นเหล้าและผลไม้ที่หลิ่วหรูยู่สั่งไว้ เธอกดเพลงและเริ่มร้องเพลงอยู่คนเดียวในห้องแล้ว

นี่เป็นครั้งแรกที่ลู่เสี้ยงหยางได้ฟังเสียงร้องของหลิ่วหรูยู่ เขาไม่คิดเลยว่าเธอจะเสียงดีขนาดนี้

ลู่เสี้ยงหยางคิดในใจ “ด้วยรูปร่างหน้าตาและบวกกับเสียงร้องของเธอ ถ้าได้ไปทำงานที่เฟยหยางกรุ๊ปของเขา รับรองว่าเธอจะกลายเป็นคนดังอย่างแน่นอน”

ในขณะที่หลิ่วหรูยู่เห็นลู่เสี้ยงหยางเดินเข้ามา เธอก็วางไมค์ลงแล้วเดินเข้าไปหาเขา

เธอหยิบแก้วเหล้าสองแก้วแล้วยื่นให้กับลู่เสี้ยงหยางแก้วหนึ่ง จากนั้นพูดว่า “หมดแก้ว”

ลู่เสี้ยงหยางรับแก้วมาแล้วชนแก้วกับหลิ่วหรูยู่ จากนั้นก็ดื่มหมดแก้ว

จากนั้นหลิ่วหรูยู่ยกแก้วใหม่ขึ้นมาอีกสองแก้วแล้วยื่นให้กับลู่เสี้ยงหยางอีกแก้วหนึ่ง ดูท่าแล้วเธอต้องชวนหมดแก้วอีกแน่นอน