หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 228

บทที่228 เขาช่างกะล่อนจริงๆ

“ขอบคุณในความปรารถนาดีของคุณชายฉิน แต่ว่าเรื่องนี้ ฉันได้ให้คำสัญญากับครอบครัวไปแล้ว ฉันจะคิดหาวิธีเอง” หลังจากหลิ่วหรูยู่ฟังคำพูดของฉินหยุนเฟยจบ ก็เกิดความไม่พอใจ จึงพูดตอบ

ทีแรกครอบครัวจะให้เธอแต่งงานกับฉินหยุนเฟย เธอจึงวางเดิมพันกับครอบครัว

ถ้าหากอาศัยความสามารถของตนเอง ทำให้หอการค้าช่วยเหลือตระกูลหลิ่วของพวกเธอได้ เธอก็ไม่จำเป็นต้องแต่งงานกับฉินหยุนเฟย

ไม่อย่างนั้น เธอได้เพียงฟังการจัดแจงของครอบครัว แต่งงานกับฉินหยุนเฟยเพื่อผลประโยชน์ของครอบครัว

“อะไรนะ? เธอจะหาวิธีเอง? อย่าพูดให้ขำเลย ประธานหอการค้าปินเหอจะไว้หน้าเธอหรอ? หึ มาขนาดนี้แล้ว อย่าพูดจาอวดเก่งหน่อยเลย คิดให้ดีว่าจะอุทิศตนให้ครอบครัวอย่าจริงจริงจังจังยังไงเถอะ” สวีฉินเหล่มองหลิ่วหรูยู่ จากนั้นก็หันไปยิ้มแย้มให้ฉินหยุนเฟยแล้วเอ่ยถาม “หยุนเฟย เรื่องนี้ นายมีความมั่นใจไหม?”

ฉินหยุนเฟยพยักหน้า พูดขึ้น “ตระกูลฉินของผมมีความร่วมมือหลายอย่างกับหอการค้าของไห่ตง หอการค้าไห่ตงกับหอการค้าปินเหออยู่ในระบบเดียวกัน แค่เพียงผมเอ่ยปาก หอการค้าของปินเหอไม่มีทางปฏิเสธได้”

ได้ยินคำนี้ สวีฉินก็ตื่นเต้นมาก พูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม “ดีดีดี หยุนเฟยทำดีมาก ให้นายมาเป็นลูกเขยของพวกเราตระกูลหลิ่ว เป็นการตัดสินใจที่ชาญฉลาดจริงๆ”

ฉินหยุนเฟย ยิ้มบางๆ ในที่สุดสายตาของเขาก็ตกลงบนตัวของลู่เสี้ยงหยาง แล้วพูดอย่างเหยียดหยาม “คุณค่าของคนอยู่ที่การรู้ตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นด้านครอบครัว ภูมิหลัง หรือความสามารถของตัวบุคคล แกกับหรูยู่อยู่กันคนล่ะโลก แกอยู่กับเธอไม่ใช่ว่าถลุงเงินเธอหรอ แมงดาอย่างแกฉันเห็นมาเยอะแล้ว เบื้องหน้าดูดีมีเสน่ห์ แต่ที่จริงในกระดูกสกปรกโสมม”

ขณะที่พูด เขาก็ยกมือหยิบบัตรธนาคารออกมาจากกระเป๋า โยนไปที่เท้าของลู่เสี้ยงหยาง แล้วพูดอย่างหยิ่งผยอง “ในบัตรมีเงินอยู่หนึ่งล้าน เอามันไป แล้วรีบไสหัวไปซะ หลังจากนี้อย่าโผล่หัวมาข้างกายหรูยู่อีก”

ลู่เสี้ยงหยางไม่โกรธแต่ยิ้ม “แกคิดว่าตัวเองเป็นใคร? กล้ามาทำกร่างต่อหน้าฉัน?”

ฟังคำพูดของลู่เสี้ยงหยาง รอยยิ้มบนใบหน้าของฉินหยุนเฟยก็ค่อยๆทื่อลง มองไปที่ลู่เสี้ยงหยางแล้วพูดเน้นทีละคำ “ฉันเป็นใคร? ฉันเป็นครอบครัวที่มีชื่อเสียงในไห่ตง คุณชายของตระกูลฉิน”

ตระกูลฉินแห่งไห่ตง ไม่กี่ปีมานี้ มีชื่อเสียงโด่งดังในไห่ตงอย่างมาก เหมือนว่าพวกเขาได้กลายเป็นผู้ครอบครองท้องฟ้าด้วยมือเดียวแห่งไหตงที่มีตัวตน คนที่กล้าจะขัดขวางพวกเขา น้อยนิดจนแทบไม่มี

เขาเชื่อว่า แม้แต่ไอ้กระจอกอย่างลู่เสี้ยงหยาง ก็เคยได้ยินชื่อเสียงของตระกูลฉิน เขาพูดคำนี้ออกไป จะต้องทำให้ลู่เสี้ยงหยางตื่นตกใจแน่นอน

แต่ทว่า การตอบสนองต่อจากนั้นของลู่เสี้ยงหยาง เกินความคาดหมายของเขาโดยสิ้นเชิง

ลู่เสี้ยงหยางใบหน้าเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม ยิ้มแล้วพูดอย่างเย้ยหยัน “ก็แค่ตระกูลฉินจากไห่ตง ถือเป็นอะไรได้? ในสายตาของฉันก็เหมือนกับเห็บหมัด เหยียบทีเดียวก็ตาย”

เชี่ย น้ำเสียงบ้าคลั่งมาก

พูดคำนี้ออกไป ทำให้สวีฉินกับหลิ่วหรูยู่ตาค้างอ้าปากทันที งงเป็นไก่ตาแตก

ผู้แข็งแกร่งที่ปกคลุมไห่ตงด้วยมือเดียว เป็นแค่เห็บหมัดในสายตาลู่เสี้ยงหยาง?

แม่มึงสิ!

จะขี้โม้ก็ให้มันมีเค้าโครงหน่อยได้ไหม?

“หึ ลู่เสี้ยงหยาง ไอ้ขยะที่ไม่ได้ความทำแต่เรื่องวุ่นวายอย่างแก เอาความกล้ามาจากไหน พูดจาอวดเก่ง” สวีฉินหัวเราะเย็นชาเป็นคนแรก

หลิ่วหรูยู่ถอนหายใจในใจ ลู่เสี้ยงหยางไม่ว่าอยู่ในสถานการณ์แบบไหน ก็ยังคงกล้าพูดจาใหญ่โต

แต่เธอชอบ