หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 229

บทที่229 ประธานเอาใจช่วยคุณ

ต่อจากนั้น หลังกินข้าวกับหลิ่วหรูยู่เสร็จแล้ว ลู่เสี้ยงหยางก็จากไป มุ่งหน้าไปที่หอการค้า

พอนั่งลงในออฟฟิศ ช่างกวนหยู้ก็เอารายงานผลการทำงานในช่วงไม่กี่วันนี้มาให้

ลู่เสี้ยงหยางอ่านไปหนึ่งรอบ ค่อนข้างพอใจ

ช่างกวนหยู้จัดการเรื่องทุกอย่างได้อย่างถูกต้อง ไม่แปลกใจที่พ่อของเขาแต่งตั้งให้ช่างกวนหยู้เป็นผู้ช่วยของตน

“ดีมาก จากนี้เรื่องพวกนี้เธอจัดการด้วยตัวเองได้เลย” ลู่เสี้ยงหยางพูด

ช่างกวนหยู้พยักหน้า พูดตอบ “ขอบคุณในความไว้วางใจของประธาน ฉันจะไม่ทำให้ประธานผิดหวังค่ะ”

“อืม” ลู่เสี้ยงหยางตอบไปหนึ่งคำ จากนั้นก็นึกเรื่องหนึ่งออก “หลังจากนี้ ถ้าหากหลิ่วหรูยู่คุณหนูใหญ่ตระกูลหลิ่วมาที่หอการค้า ขอความช่วยเหลือจากพวกเราหอการค้า เธอเปิดไฟเขียวให้หล่อนได้เลย สามารถช่วยเหลือหล่อนได้เต็มที่”

“ค่ะ ประธาน” ช่างกวนหยู้พยักหน้า แม้ว่าจะรู้สึกแปลกใจ หลิ่วหรูยู่ทำไมถึงได้อภิสิทธิ์นี้ แต่ก็ไม่ได้ถามออกไป

แต่ว่า ลู่เสี้ยงหยางทำแบบนี้ ก็ไม่ถือว่าใช้อำนาจกับเรื่องส่วนตัว ตระกูลหลิ่วเดิมทีก็เป็นหนึ่งในตระกูลใหญ่แห่งปินเหอ ตามเงื่อนไขการสนับสนุนของหอการค้า ให้ความช่วยเหลือพวกเขาอย่างเต็มที่ก็สมเหตุสมผล

ต่อมา หลังจากลู่เสี้ยงหยางมอบหมายงานบางอย่างของหอการค้าให้กับช่างกวนหยู้แล้ว ช่างกวนหยู้ก็กลับไปที่ออฟฟิศของเธอรับผิดชอบงาน

แต่ไม่นาน ช่างกวนหยู้ก็กลับมาที่ออฟฟิศของลู่เสี้ยงหยาง พูดขึ้น “ประธาน ฉินหยุนเฟยคุณชายใหญ่จากตระกูลฉินไห่ตงต้องการพบคุณค่ะ บอกว่ามีเรื่องจะปรึกษากับคุณ”

ในใจลู่เสี้ยงหยางมีความสุขทันที ไอ้สารเลวนี่มาหาตนเองเพื่อพูดเรื่องของตระกูลหลิ่วสินะ

“ไม่พบ ให้เขาไสหัวไป” ลู่เสี้ยงหยางโบกมือพูด “จำไว้นะ หลังจากนี้คนคนนี้คือคนที่พวกเราหอการค้าปินเหอไม่ต้อนรับ”

“โอเคค่ะ ท่านประธาน ความหมายนี้ของคุณฉันจะแจ้งกับพนักงานบนล่างทุกคนของหอการค้าปินเหอ” ช่างกวนหยู้ยิ้ม ดูท่าฉินหยุนเฟยกับประธานของตนจะมีความบาดหมางกัน

ชั้นล่างอาคารหนานกั๋ว

ฉินหยุนเฟยถูกรปภ.ของหอการค้าหยุดไว้ รู้สึกเสียหน้ามาก

ส่งเสียงหึออกมาจากจมูก พูดกับหัวหน้ารปภ. “ฉันพนันกับแกเลย ถ้าวันนี้แกหยุดฉันไว้ จะเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดที่สุดของแก ไม่ช้า พวกผู้บริหารระดับสูงของหอการค้าพวกแกก็ต้องออกมาต้อนรับฉันด้วยตัวเอง ถึงตอนนั้น ฉันพูดคำเดียวก็ทำให้แกจบสิ้นได้”

ฟังคำนี้ หัวหน้ารปภ.ก็ใจฝ่อ ตัวเองคงไม่ใช่ว่าไปยั่วยุเทพเทวดาที่ไหนเข้าหรอกนะ?

แต่ถึงเป็นแบบนั้น นี่คือหน้าที่การงานของเขา เขาไม่อาจปล่อยให้ผู้ไม่เกี่ยวข้องเข้าไปได้น่ะสิ

เห็นหัวหน้ารปภ.ไม่พูดจา ฉินหยุนเฟยรู้ว่าเขาหวั่นเกรงแล้ว ยกนิ้วขึ้นมา สะกิดแผ่นอกของเขาแล้วพูดยิ้ม “ตอนนี้คุกเข่าขอโทษฉันซะ แล้วเชิญให้ฉันเข้าไป ฉันจะพิจารณา ปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไป”

“คือ?” สีหน้าของหัวหน้ารปภ.ดูไม่ได้ ลังเลสับสน

รปภ.คนอื่นเองก็กลัวมาก กลัวว่าฉินหยุนเฟยก็จะหาความผิดให้พวกเขา

กริ๊งกริ๊งกริ๊ง

แต่ในตอนนี้เอง โทรศัพท์ในห้องรปภ.ก็ดังขึ้น หัวหน้ารปภ.รับสายโทรศัพท์ ช่างกวนหยู้บอกเขาทางโทรศัพท์ ว่าให้ไล่ฉินหยุนเฟยออกไป

หัวหน้ารปภ.ผงะ วางสายโทรศัพท์ ทันใดนั้นก็ตื่นเต้นขึ้นมา

ฮ่าฮ่าฮ่า พระเจ้าช่วยฉันไว้จริงๆ!

“หึหึ ช่างน่าเสียดาย ผู้ช่วยท่านประธานของเราพึ่งโทรมา เธอบอกให้ผมไล่คุณออกไป” หัวหน้ารปภ.พูดยิ้ม

อะไรนะ?

ไล่ออกไป?

แม่มึงสิ! นี่มันเรื่องอะไร?!

ฉินหยุนเฟยชะงัก ประธานหอการค้าปินเหอบ้าไปแล้วหรอ? เชี่ย เขาไม่รู้ว่าตนคือคุณชายใหญ่ตระกูลฉินแห่งไห่ตง?

“หึ พี่น้องทั้งหลายลงมือ!” หัวหน้ารปภ.ยกมือ นำลูกน้องรปภ.ห้าคนให้เริ่มขยับ

ไม่ช้า ท่ามกลางเสียงร้องของฉินหยุนเฟย รปภ.ก็โยนฉินหยุนเฟยออกไปจากพื้นที่อาคารหนานกั๋ว

แล้วหลังจากฉินหยุนเฟยถูกไล่ออกไปไม่นาน หลิ่วหรูยู่ก็มาถึงด้านล่างอาคารหนานกั๋ว พึ่งจะเดินมาถึงประตูใหญ่ ก็มีสาวงามเซ็กซี่สวมเครื่องแบบคนหนึ่งยิ้มให้แล้วเอ่ยถาม “ไม่ทราบว่าคุณคือคุณหลิ่วที่นัดกับผู้ช่วยท่านประธานของเราไว้ก่อนหน้านี้ใช่ไหมคะ?”