หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 23

บทที่ 23 โควตารายบุคคล

ฟังจากที่เย่หยุนเทาพูด ท่านย่าใบหน้าเศร้าลงมาก เธอก็เคยคิดเรื่องนี้ คนเสียข้าวสุกอย่างลู่เสี้ยงหยาง ในบัตรจะมีเงินสามแสนกว่าหยวนได้อย่างไร หลังจากที่เย่หยุนเทาพูดเรื่องนี้ขึ้น เธอตื่นตัวทันที

ที่แท้ลู่เสี้ยงหยางแอบโอนเงินของชิงสุยกรุ๊ปภายใต้ชื่อของเย่สวน

“บังอาจมาก ลู่เสี้ยงหยางใจกล้าเกินไปแล้ว” ท่านย่าตบโต๊ะด้วยความโมโห ใบหน้าเครียดมาก

เย่หยุนเทาถอนหายใจ แล้วพูดต่อว่า “คุณย่า บางทีอาจถูกสั่งโดยเย่สวนก็เป็นได้ ไม่เช่นนั้นคนอย่างลู่เสี้ยงหยาง จะกล้าทำเรื่องเช่นนี้ใต้จมูกของเย่สวนได้อย่างไร”

“ใช่ แม่ เย่สวนเป็นผู้หญิงที่ฉลาดเฉียบแหลม มีการโอนเงินสามแสนกว่าหยวน เธอจะไม่รู้เรื่องได้อย่างไร จะต้องได้รับการยอมรับจากเธอแน่นอน ดูท่าเย่สวนผู้หญิงคนนี้เป็นหมาป่าที่เลี้ยงไม่เชื่อง ต้องการยืมมือของลู่เสี้ยงหยางในการยักยอกเงินบริษัทของพวกเรา” เย่เจิ้งกั๋วตีไข่ใส่สี

“ฮึ นังเย่สวน ถ้ากำเริบเสิบสาน ชั่งเหอะรอพวกเรากลับจากการสัมมนาครั้งนี้ก่อน ฉันจะปลดเธอออกจากตำแหน่ง ต่อไปชิงสุยกรุ๊ปก็ให้หยุนเทาควบคุมดูแล” ท่านย่าน้ำเสียงหนักแน่น

เย่หยุนเทาและเย่เจิ้งกั๋วจ้องหน้ากันแล้วก็ยิ้ม ในใจรู้สึกภาคภูมิใจอย่างยิ่ง ในเวลาเดียวกันก้อนหินขนาดใหญ่ที่พวกเขาแขวนอยู่สูงก็ตกลงสู่พื้นในที่สุด

ไม่กี่วันที่ผ่านมา พวกเขาต่างก็รู้ว่าชิงสุยกรุ๊ปของเย่สวนห่วงโซ่การระดมทุนขาด เผชิญกับภาวะล้มละลาย ต่อมาไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้เอาเงิน 10 ล้านมาลงทุนในบริษัทได้จากไหน ตอนนี้บริษัทถึงได้ร่ำรวยทางการเงิน

โก๋เย่กรุ๊ปภายใต้ชื่อของเย่เจิ้งกั๋วเป็นบริษัทย่อยที่แข็งแกร่งที่สุดของตระกูลเย่กรุ๊ปมาโดยตลอด แต่หลายปีมานี้ เย่เจิ้งกั๋วและเย่หยุนเทาไม่รู้ว่าแอบยักยอกเงินบริษัทไปเท่าไหร่แล้ว ตอนนี้โก๋เย่กรุ๊ปมีช่องโหว่อยู่ทุกที่

เย่เจิ้งกั๋วและเย่หยุนเทาถึงได้เอาความสนใจไปไว้ที่ชิงสุยกรุ๊ป อยากจะยักยอกเงินจากชิงสุยกรุ๊ป มาอุดช่องโหว่

ดังนั้นเย่สวนจำเป็นต้องลงจากตำแหน่งก่อน เย่หยุนเทาจะต้องได้ควบคุมดูแลชิงสุยกรุ๊ป พวกเขาถึงจะมีโอกาสยักยอกเงินต่างๆของชิงสุยกรุ๊ป

ในคืนนั้น ท่านย่าก็โทรหาเย่สวน บอกเธอว่า พรุ่งนี้การประชุมเชิงปฏิบัติการธุรกิจของหยูเม่ยหยินกรุ๊ปไม่มีชื่อของเธอ เธอไม่ต้องไปเข้าร่วม

“อะไรนะ ทำไม ทำไม” เย่สวนพอวางสาย ก็มีน้ำเสียงที่ไม่พอใจ

การประชุมเชิงปฏิบัติการธุรกิจในครั้งนี้เธอเป็นคนได้บัตรเชิญมา คิดไม่ถึงว่าท่านย่าจะใจร้ายขนาดนี้เตะเธอออก

หลิวจิ้งที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟาดูทีวีถึงกับผงะ รีบถามเย่สวน “ลูก เกิดอะไรขึ้น”

เย่สวนใบหน้าเศร้า กล่าวคำพูดของท่านย่าอีกรอบ

หลิวจิ้งลุกขึ้นจากโซฟาอย่างโกรธเกรี้ยว ตะโกนอย่างโมโห “ทำไม ทำไมท่านย่าถึงได้ลำเอียงขนาดนี้ บัตรเชิญเธอเป็นคนได้มา เธอต้องมีที่สำหรับเธอหนึ่งที่ถึงจะถูกต้อง”

เย่สวนไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ กุมขมับของเขาด้วยความเจ็บปวด

หลิวจิ้งเริ่มด่าว่า “เป็นเพราะลู่เสี้ยงหยางคนเสียข้าวสุก ถ้าเขาไม่ยั่วโมโหท่านย่า ท่านย่าจะทำเช่นนี้กับเธอได้อย่างไร นอกจากนี้ คนเสียข้าวสุกนี้มีความสามารถเพียงเล็กน้อย ท่านย่าก็จะไม่กล้ารังแกพวกเรา เฮ่ย เธอดูเย่ซวง ตอนนี้ท่านย่ายกเป็นคนสำคัญแล้ว ท่านย่าสายตาเฉียบคม รู้ว่าอีกไม่นานแกก็จะได้แต่งงานกับตระกูลลู่ที่ร่ำรวยของเมืองหลวง”

“แม่ หยุดพูดได้ไหม ฉันกุ้มใจจะตายแล้ว” เย่สวนได้ยินชื่อลู่เสี้ยงหยางก็รู้สึกเสียใจเล็กน้อย หลังจากจ้องมองไปที่หลิวจิ้ง ก็ลุกขึ้นจากโซฟาแล้วกลับเข้าห้องตัวเองไป

เธอมีคำถามหนึ่งคำถามในใจตลอดมา ลู่เสี้ยงหยางออกไปจากบ้านของพวกเขาสามวันแล้วก็ไม่กลับมาอีก ไม่รู้เขาเป็นอย่างไรบ้างเมื่ออยู่ข้างนอก จะกินอิ่มนอนอุ่นหรือไม่ มีที่นอนไหม

……

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น

ลู่เสี้ยงหยางเพิ่งมาถึงห้องทำงาน ซุนเซียงเซียงก็ผลักประตูเข้ามา

ซุนเซียงเซียงสวมเครื่องแบบเช่นเคย ด้านบนพันด้วยผ้า เอวบางด้านล่างจับคู่กับกระโปรงสั้นคลุมสะโพกซึ่งแสดงให้เห็นถึงรูปร่าง

ที่เซ็กซี่และมีเสน่ห์ของเธออย่างสมบูรณ์

น่าเสียดายลู่เสี้ยงหยางไม่ได้มองเธอ เขากับเย่สวนไม่ได้เจอกันมาสามวันแล้ว ในหัวคิดถึงแต่เย่สวน

“ประธาน นี่คือรายชื่อบริษัทที่จะเข้าร่วมการประชุมเชิงปฏิบัติการธุรกิจของพวกเรา พร้อมรายชื่อตัวแทนผู้เข้าร่วมของบริษัท” ซุนเซียงเซียงมาถึงด้านหลังของลู่เสี้ยงหยาง วางเอกสารกองหนึ่งไว้ตรงหน้าลู่เสี้ยงหยาง

ลู่เสี้ยงหยางไม่มองเอกสาร แล้วถามซุนเซียงเซียงว่า “รายชื่อเหล่านี้มีปัญหาอะไรไหม”

ซุนเซียงเซียงยิ้มแล้วพูดว่า “50 บริษัทใหญ่ที่ได้รับเชิญจากหยูเม่ยหยินกรุ๊ปของเรา ไม่มีใครขาดเลย ดูเหมือนว่าตัวแทนของตระกูลเย่กรุ๊ปจะมีปัญหาเล็กน้อย”

“อืม จริงเหรอ ปัญหาอะไร” ลู่เสี้ยงหยางขมวดคิ้วแล้วถาม