หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 233

บทที่233 ขโมยมาหรอ?

ฟังหยางไข่กับหวังลี่พูดเยาะเย้ยซ้ำแล้วซ้ำเล่า เย่สวนก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟอยู่นานแล้ว แต่ตนเองก็หาคำพูดที่จะสวนพวกเขากลับไม่ได้ จึงได้แต่น้อมรับความอัปยศนี้ ดึงลู่เสี้ยงหยางแล้วพูดว่า “พวกเราไปเถอะ”

ในใจโกรธเคืองลู่เสี้ยงหยางอยู่ไม่มากก็น้อย ทิ้งตนเองไว้ที่นี่คนเดียว ถูกสองคนนี้โจมตีนานขนาดนี้ นายเปลี่ยนที่เข้าห้องน้ำไม่ได้หรอ?

ลู่เสี้ยงหยางยิ้มน้อยๆ ส่งถุงในมือให้เย่สวน พูดขึ้น “เมื่อกี้ระหว่างทางที่ฉันไปเข้าห้องน้ำ เห็นของขวัญนี่ไม่เลว เลยซื้อมาให้เธอ”

เย่สวนชะงัก ในใจเกิดความอบอุ่น แม้จะบอกว่าลู่เสี้ยงหยางซื้อของขวัญแพงๆ ให้เธอไม่ได้ แต่ขอแค่เป็นของขวัญที่เขามอบให้ ไม่ว่าจะถูก หรือจะแพง เธอก็ชอบทั้งนั้น

“ขอบคุณนะ!” ในที่สุดใบหน้าของเย่สวนก็เผยรอยยิ้มแห่งความสุข ยื่นมือออกไปรับของขวัญจากลู่เสี้ยงหยาง

ในนาทีแรก เธอก็รอไม่ไหวที่จะเปิดกล่องของขวัญ ดูว่ามันคืออะไรกันแน่?

ลู่เสี้ยงหยางคนติดดิน ไม่ชอบเสแสร้งต่อหน้าคนอื่น จึงส่ายหัวแล้วพูดว่า “พวกเรากลับบ้านไปค่อยดูเถอะ”

เย่สวนตอบสนองทันที พยักหน้า ดูท่าของขวัญนี้คงจะถูกเกินไป ลู่เสี้ยงหยางไม่อยากให้เธอเปิดต่อหน้าหวังลี่กับหยางไข่ หลีกเลี่ยงที่จะถูกพวกเขาสองคนหัวเราะเยาะอีก

“งั้นพวกเรากลับบ้านกันเถอะ” เย่สวนจับแขนของลู่เสี้ยงหยาง หันตัวจะเดินจากไป

แต่ขาหน้าของเธอยังไม่ทันก้าวได้หนึ่งก้าว ก็ถูกหวังลี่ตาเร็วมือไว ฉกกล่องของขวัญในมือเธอไปแล้ว

“ฮิฮิ เย่สวนให้ฉันดูหน่อยว่าสามีไร้ประโยชน์ของเธอ นอกจากความพยายามเข้าห้องน้ำ ยังซื้อของขวัญอะไรให้เธอได้”

หวังลี่ยิ้มเยาะ เปิดกล่องออกมาแล้ว

ทันใดนั้น เธอก็ยืนร่างแข็งทื่ออยู่กับที่ เบิกตากว้างจนกลายเป็นลูกบัวลอย

เชี่ย! ตัวเองไม่ได้มองผิดใช่ไหม? ในกล่องนี่คือรักแห่งคริสตัล?!

เธอรู้สึกอับอายขายหน้าทันที แทบจะอยากหาที่ขุดรูหนี เมื่อกี้เธอพึ่งจะโม้กับเย่สวน ว่าสามีเธอซื้อรักแห่งคริสตัลให้เธอ

เชี่ย รองเท้าคู่นี้มัน98ล้านไม่ใช่หรอ? ลู่...ลู่เสี้ยงหยางไอ้ไร้ประโยชน์นี่ซื้อมาได้ยังไง?

หยางไข่ยังไม่ทันเห็นรักแห่งคริสตัล พูดพลางยิ้มเยาะ “ลู่เสี้ยงหยาง ของแผงลอยข้างถนนนี่แกซื้อมาเร็วมาก แต่ของแผงลอยก็ตรงตามลักษณะของแก...”

ไม่ทันพูดจบประโยค จู่ๆ เสียงของเขาก็ค้างอยู่ที่ลำคอ

ในตอนนี้ สายตาของเขามองเห็นแล้ว สิ่งที่ห่อหุ้มอยู่ในกล่องคือ รักแห่งคริสตัลที่มีราคาเก้าสิบแปดล้าน!

บูมบูมบูม

หัวใจของเขาเต้นอย่างรุนแรง ราวกับจะหลุดออกมาจากลำคอ

รักแห่งคริสตัลมีราคาถึง98ล้านนะ! เขาซื้อไม่ไหว แต่ลู่เสี้ยงหยางซื้อมาแล้ว

แม่ง ไอ้โง่นี่เป็นแค่เขยแต่งเข้าตระกูลเย่ไม่ใช่หรอ? เอาเงินมาจากไหนมากมายขนาดนั้น?

โอ้ ไม่สิ เดี๋ยวก่อน เขาไม่มีกำลังที่จะซื้อรองเท้าคู่นี้ งั้นก็มีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว คือเมื่อกี้เขากลับไปขโมยมา

ฮ่าฮ่าฮ่า ไอ้ตัวตลกโง่เง่าลู่เสี้ยงหยางน่าขำเกินไปแล้ว เพื่อที่จะเสแสร้ง คิดไม่ถึงว่าจะไปขโมยของ

“หวังลี่ รีบแจ้งความเถอะ รักแห่งคริสตัลคู่นี้ลู่เสี้ยงหยางขโมยมา เราจะถูกเขาลากไปเอี่ยวด้วยไม่ได้” ตอนนี้หยางไข่พูดขึ้น

อะไรนะ?

ลู่เสี้ยงหยางขโมยมา?

ทันใดนั้นหวังลี่ก็รู้สึกสมองไม่พอใช้ แต่ไม่นานเธอก็ยอมรับ ใช่แล้ว ลู่เสี้ยงหยางจะซื้อรองเท้าแพงขนาดนี้ได้ยังไง เขาต้องขโมยมาแน่นอน

คิดถึงตรงนี้ หวังลี่ก็ยกนิ้วให้สามีตนเองในใจ ใบหน้าแสดงความเพลิดเพลิน ตะโกนใส่คนรอบด้านที่เดินผ่านไปมา “ทุกคนเข้ามาดูเร็ว ขี้ขโมยคนนี้ ขโมยรองเท้า98ล้าน พวกเราต้องไม่ปล่อยให้มันหนี ต้องรอให้ตำรวจมาจัดการเรื่องนี้”

เย่สวนพึ่งได้สติกลับมาจากความตกตะลึงในรักแห่งคริสตัล หันมองไปที่ลู่เสี้ยงหยาง