หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 234

บทที่234 ฉันไม่ยอมรับคำขอโทษจากแก

เย่สวนกระวนกระวายมาก ทั้งในมือและใต้เท้ามีเหงื่อออกชุ่ม เธอไม่รู้ว่าควรทำยังไงดี

ถ้าหากรักแห่งคริสตัลนี้ลู่เสี้ยงหยางขโมยมาจริง งั้นเกรงว่าลู่เสี้ยงหยางก็ต้องเข้าไปนั่งในคุกปินเหอ

ถึงอย่างไรสิ่งที่ลู่เสี้ยงหยางขโมยก็มีมูลค่า98ล้าน

แต่ใบหน้าของลู่เสี้ยงหยางไม่แยแส แม่ง! ตัวเองไม่ได้ขโมยของ จะให้มีความผิดอะไร

แต่ยังไม่ทันรอให้พนักงานพวกนั้นจากร้านสินค้าหรูมาถึงตัวลู่เสี้ยงหยาง เสียงที่ชัดเจนของผู้หญิงก็ดังก้องขึ้น “เมื่อกี้ใครแจ้งความ? ”

สิ้นเสียงพูด สาวงามในชุดลำลอง หุ่นร้อนแรง ก็มายืนข้างๆ กลุ่มของพวกลู่เสี้ยงหยาง

เธอเอง? ลู่เสี้ยงหยางสับสนเล็กน้อย คนที่มาคือหวังเสว่หัวหน้าคดีร้ายแรง

พูดตามตรง ต่อให้ลู่เสี้ยงหยางขโมยของเข้าจริงๆ คดีแบบนี้ก็ไม่ถึงขั้นที่หวังเสว่จะมาปรากฏตัวด้วยตัวเอง

แต่หวังเสว่มาถึงที่นี่ได้ในนาทีแรก เป็นเรื่องบังเอิญอย่างมาก เดิมทีวันนี้เธอพักงาน นัดเพื่อนสนิทมาช้อปปิ้งที่นี่ บังเอิญรู้เข้า ว่ามีคนแจ้งเหตุที่นี่ แล้วยังเกี่ยวข้องกับเงินจำนวนมาก 98ล้าน ดังนั้นเธอจึงมาด้วยตัวเอง

“ลู่เสี้ยงหยาง นายเอง” ในตอนนี้ หวังเสว่เองก็จำลู่เสี้ยงหยางได้ พูดขึ้นด้วยความสงสัย

อะไร?

พวกเขาสองคนรู้จักกัน?

หวังลี่กับหยางไข่มีความแปลกใจ

แต่ถึงอย่างนั้น พวกเขาก็ไม่เชื่อว่าหวังเสว่กล้าปกป้องลู่เสี้ยงหยาง

หวังลี่ก้าวออกมาแล้วพูดว่า “คุณเจ้าหน้าที่ตำรวจ เมื่อกี้ฉันเป็นคนแจ้งความ ไอชั่วที่ขโมยของอยู่ตรงหน้าคุณ ไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ ลู่เสี้ยงหยางขโมยรองเท้าส้นสูงราคา98ล้าน

อะไรนะ?

ลู่เสี้ยงหยางขโมย?

หวังเสว่เกิดความมึนงง มองไปที่ลู่เสี้ยงหยาง

เพราะคดีฆาตกรรมของหลินเสี่ยวโป เธอเคยได้พูดคุยกับลู่เสี้ยงหยางที่หยูเม่ยหยินกรุ๊ป รู้รายละเอียดของผู้ชายคนนี้ชัดเจน ผู้ชายคนนี้คือประธานของหยูเม่ยหยินกรุ๊ป ที่มีมูลค่าหลายหมื่นล้านไม่ใช่หรอ จะไปขโมยรองเท้าราคา98ล้านได้ยังไง?

บางทีในสายตาคนทั่วไป 98ล้านเป็นจำนวนที่มหาศาล แต่ในสายตาของเศรษฐีร่ำรวยอย่างลู่เสี้ยงหยาง นั่นเป็นเพียงเงินไม่กี่เหรียญในสายตาคนธรรมดา

“ขอโทษนะคะ คุณหนู คุณเข้าใจผิดไปหรือเปล่า? หรือว่าแจ้งผิดคดี? ” หวังเสว่หันไปมองหวังลี่แล้วเอ่ยถาม ไม่เชื่อเลยว่าลู่เสี้ยงหยางขโมยของ

หวังลี่ไม่พอใจทันที มองไปที่หวังเสว่แล้วเอ่ยถาม “คุณหมายความว่าไง? สงสัยฉัน? หรือว่าอยากเข้าข้างไอ้ขยะลู่เสี้ยงหยางนี่? ”

หวังเสว่ดึงหน้าถาม “ลู่เสี้ยงหยางขโมยของ คุณเห็นด้วยตาตัวเองหรือเปล่า? หรือว่ามีคนเป็นพยาน? ”

หวังลี่พูดอย่างเป็นจริงเป็นจัง “ฉันเห็นด้วยตาตัวเอง อีกอย่างคนรอบด้านพวกนี้ ก็เป็นพยานได้ทั้งหมด”

ได้ยินคำนี้ หวังเสว่ก็ขมวดคิ้ว มองไปที่กลุ่มคนรอบด้าน

คนไม่น้อยพยักหน้าแล้วบอกว่า “คุณเจ้าหน้าที่ตำรวจ ที่เธอพูดเป็นความจริง ไอ้เขยแต่งเข้าคนนี้ขโมยของจริงๆ ”

แม่ง ทำไมกล่าวโทษคนโดยไม่มีเหตุผลแบบนี้วะ?

ลู่เสี้ยงหยางไร้คำจะพูด

แล้วในตอนนี้เอง ผู้จัดการร้านหรูหรา ก็มาถึงข้างตัวลู่เสี้ยงหยาง

หวังลี่ยิ้มอย่างมีชัยพร้อมพูดว่า “คุณเจ้าหน้าที่ตำรวจ ไอ้ขยะลู่เสี้ยงหยางนี่ได้ขโมยของหรือเปล่า คุณลองถามผู้จัดการร้านนี้ก็รู้แล้ว”

ไม่รอให้หวังเสว่เอ่ยถาม ผู้จัดการร้านก็พูดถามอย่างสงสัย “ใครขโมยของ? ”

หวังลี่พูดอย่างหยิ่งผยอง “ไอ้เขยแต่งเข้าไร้ประโยชน์ของตระกูลเย่คนนี้ เมื่อกี้ขโมยรักแห่งคริสตัลจากร้านเธอไป พวกเธอยังไม่รู้หรอ? ”

เชี่ย นังนี่กำลังพูดไร้สาระอะไร ในมือคุณชายลู่เขาถือบัตรดำยอดมงกุฎ มีความจำเป็นต้องขโมยรองเท้าคู่เดียวหรอ?