หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 25

บทที่ 25 เขาเป็นคนล้างห้องน้ำ

เห็นลู่เสี้ยงหยางเดินออกมาจากห้องน้ำเย่สวน ท่านย่าพวกเขา นึกว่าพวกเขาจำคนผิด พวกเขาขยี้ตาทีละคน

ภาพลักษณ์ของลู่เสี้ยงหยางในคราบของคนขี้ขลาดตาขาวและไม่มีความสามารถฝังรากลึกในใจของทุกคน เขาจะมีสิทธิ์เข้ามาในหยูเม่ยหยินกรุ๊ปได้อย่างไร

แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาตกใจคือ มองไปอีกที คนคนนั้นเป็นลู่เสี้ยงหยางจริงๆด้วย

“เฮ้ย เห็นผี” เย่หยุนเทาตกใจ ส่งเสียงร้องแปลก ๆ ในหัวเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม ลู่เสี้ยงหยางมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร

แน่นอนในวินาทีนี้ท่านย่า เย่สวน เย่ซวงและ เย่หยุนเทา ในใจต่างมีคำถาม

ลู่เสี้ยงหยางมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร

ในจิตใต้สำนึก เย่หยุนเทาและเย่ซวงก็คิดว่า ลู่เสี้ยงหยางจะต้องแอบเข้ามาแน่ๆ และพวกเขาก็คิดว่า หยูเม่ยหยินกรุ๊ปมีการรักษาความปลอดภัยที่เข้มมาก แม้ลู่เสี้ยงหยางจะมีปีก ก็ไม่มีทางจะแอบเข้ามาได้

คิดถึงตรงนี้ สมองของเย่หยุนเทาก็เริ่มทำงานด้วยความเร็วสูง ช่วงเวลาต่อไป ตากลอกไปมา คิดถึงความเป็นไปได้ ยิ้มเหมือนไม่ค่อยเต็มใจมองไปที่ลู่เสี้ยงหยางแล้วกล่าวว่า “ลู่เสี้ยงหยาง คุณไม่ธรรมดา ไม่เจอกันแค่สามวันทำเอาตะลึงไปเลย หรือทำงานที่หยูเม่ยหยินกรุ๊ป โอ้ เหอะๆ คงจะทำงานพวกล้างห้องน้ำมั่ง”

ฟังคำพูดของเขาแล้ว เย่ซวงดวงตาประกายทันที ในเมื่อลู่เสี้ยงหยางไม่สามารถแอบเข้ามาได้ ก็มีแค่กรณีเดียวคือ เขาทำงานที่หยูเม่ยหยินกรุ๊ป และด้วยความสามารถของลู่เสี้ยงหยาง ก็น่าจะทำได้แค่ล้างห้องน้ำ

“ฮา ฮา ฮา ตลกจริงๆ ชั่งเป็นคนขี้ขลาดตาขาวและไม่มีความสามารถจริงๆเลย ต้องล้างห้องน้ำเพื่อเลี้ยงปากท้อง” เย่ซวงหัวเราะเสียงดัง ใบหน้าแสดงความดูถูก

“คนเสียข้าวสุก หน้าตาตระกูลเย่ของพวกเราถูกคุณทำลายจนหมดสิ้นแล้วเย่สวน รอการประชุมเชิงปฏิบัติการธุรกิจสิ้นสุดก่อน คุณกลับไปต้องหย่ากับเขาทันที” ท่านย่ากล่าวด้วยใบหน้าที่โกรธ

“โธ่” เย่สวนถอนหายใจในใจ การแสดงออกบนใบหน้าดูสับสน ในสายตาของเธอ การทำงานไม่มีการแบ่งชนชั้น ถึงแม้จะเป็นแค่คนล้างห้องน้ำแต่ก็อาศัยลำแข้งของตนเอง ดีกว่าเย่หยุนเทา และเย่ซวงหนอนข้าวของครอบครัวเหล่านี้ เพียงแค่การดูถูกของเย่หยุนเทาพวกเขา ทำให้เธอเจ็บปวดในใจ

เธอไม่ได้สนใจว่าลู่เสี้ยงหยางจะทำงานอะไร แต่คนอื่นสนใจ และเธอก็สนใจว่าคนอื่น ๆ คิดอย่างไรกับลู่เสี้ยงหยาง

ลู่เสี้ยงหยางไม่แสดงสีหน้าอะไรเลย ยิ้มให้เธอเมื่อเห็นเย่สวน จากนั้นเหลือบมองท่านย่า เย่หยุนเทาพวกเขา เหมือนกำลังมองคนโง่

“เกรงว่าจะทำให้พวกคุณผิดหวังแล้ว ฉันมาเข้าร่วมการประชุมเชิงปฏิบัติการธุรกิจ” ลู่เสี้ยงหยางพูดเบาๆ

อะไรนะ

เมื่อเขาพูดออกมา ทุกคนตะลึง เสียดายที่ไม่มีใครเชื่อเขา

ในช่วงสามปีที่ผ่านมาที่เขาเป็นลูกเขยของตระกูลเย่ ภาพลักษณ์คนขี้ขลาดตาขาวและไม่มีความสามารถของเขาได้ซึมเข้าในกระดูกของพวกเขาแล้ว คนที่สามารถเข้าร่วมการประชุมเชิงปฏิบัติการธุรกิจนี้ได้ ล้วนเป็นตัวแทนของบริษัทใหญ่ ๆทั้งนั้น เขาลู่เสี้ยงหยางเป็นใคร

“ฮา ฮา ฮา ช่างเป็นคนโง่จริงๆ แม่งไม่กลัวว่าพูดโกหกแล้วจะสะเทือนลิ้นเหรอ คนอย่างคุณเนี่ยนะ จะมีสิทธิ์ได้เข้าร่วมการประชุมเชิงปฏิบัติการธุรกิจ ฉันจะรีบคุกเข่าแล้วเรียกคุณว่าพ่อเลย” เย่หยุนเทาหัวเราเสียงดัง น้ำตาเกือบจะไหลออกมา

“ถุย เล่นอะไรกัน ช่างไม่รู้ตัวเลย คนโง่อย่างคุณยังสามารถมาเข้าร่วมการประชุมเชิงปฏิบัติการธุรกิจ แล้วคนชั้นสูงอย่างพวกเราจะต้องมาคลุกคลีกับคุณ ออกไปเดี๋ยวนี้” เย่ซวงกล่าวด้วยการเยาะเย้ย

เย่สวนใบหน้าซีดขาว เดินไปข้างลู่เสี้ยงหยาง พูดเบาว่า “รีบออกไปเถอะ อย่าโม้ต่อเลย มิฉะนั้นคุณจะต้องอับอายกว่านี้ นอกจากนี้ งานนี่ของคุณก็ไม่ต้องทำต่อแล้ว ต่อไปทำงานที่บริษัทของฉันดีกว่า ฉันจะให้เงินเดือนสูงกับคุณ”

ฟังประโยคนี้แล้ว ลู่เสี้ยงหยางในใจก็สบายขึ้น ในเวลาที่สำคัญเช่นนี้คนที่เป็นห่วงตัวเองมากที่สุดก็ยังคงเป็นภรรยาของตัวเอง

เวลาต่อมา ลู่เสี้ยงหยางยิ้ม ไม่ได้พูดอะไรอีก หันหลังแล้วเดินไป

แต่ด้านหลังก็ยังมีเสียงหัวเราะเยาะของเย่หยุนเทาและเย่สวน

“แม่ง ทำไมถึงมีคนโง่อย่างลู่เสี้ยงหยางได้ คนอย่างเขาอยู่ไปก็เปลืองข้าวเปล่าๆ ทำไมไม่ตายๆไปซะ”

“ฮา ฮา ฮา ที่ตกลงคือ ทั้งๆที่เป็นคนไร้ค่า แต่ในสายตาของบางคนกลับเป็นของล้ำค่า”

“อืม นี่น่าจะเป็นเพราะคนไร้ค่าก็น่าจะเห็นใจคนไร้ค่าด้วยกัน”

……

ด้วยเสียงเยาะเย้ยลู่เสี้ยงหยาง พวกเย่สวนก็เดินไปถึงห้องประชุมของหยูเม่ยหยินกรุ๊ป

การประชุมเชิงปฏิบัติการธุรกิจในวันนี้จัดขึ้นที่นี่