หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 263

บทที่ 263 โน้มส่งท่านประทาน

ลู่เสี้ยงหยางมองความคิดภายในใจจ้าวหรูเย็นออก มองไปที่เธอแล้วส่ายหัว ส่งสัญญาณให้เธอว่าอย่าทำแบบนั้น ในขณะเดียวกันก็ส่งแววตาที่วางใจให้เธอ

และก็ไม่รู้ว่าทำไมกัน จ้าวหรูเย็นถึงเลือกเชื่อใจลู่เสี้ยงหยางแบบไม่ต้องการทำตามโดยไม่สมัครใจ ไม่ได้ก้าวออกไป

หม่าจิงจิงตื่นเต้นมาก กล่าวกับลู่เสี้ยงหยางว่า：“ไอ้หนุ่มน้อยแกไม่รอดแน่ ฉันน่ะเป็นซุปเปอร์VIPของห้างนี้ ทางห้างต้องให้ความยุติธรรมแก่ฉันแน่ อีกเดี๋ยว แกก็รอคุกเข่าขอร้องฉันได้เลย ”

ลู่เสี้ยงหยางยิ้มอย่างเฉยเมย “สงสัยต้องให้คุณผิดหวังแล้วแหละ ”

หม่าจิงจิงกรนเสียงในจมูกฮึไปทีนึง กล่าวอย่างโหดร้ายว่า “ใกล้ความตายเข้าไปทุกที ยังพูดจาใหญ่แบบไม่รู้จักอายอีก แม่ง กูเปลี่ยนใจกะทันหัน เดี๋ยวไม่เพียงแต่ให้แกคุกเข่าร้องขอชีวิต ยังให้นายลอดผ่านหว่างขากูอีก ”

ได้ฟังคำพูดนี้แล้ว คนรอบข้างไม่น้อยนักเกิดการลุกโชนไฟชั่วร้ายแผ่เผา ถึงแม้ว่าหม่าจิงจิงถูกตบตีจนทั่วทั้งใบหน้าบวมเหมือนหมู แต่ก็ดูออกว่า เธอเองก็เป็นสาวสวยคนนึง และหุ่นนี่อวบอันเซ็กซี่สุดๆ ตำแหน่งเปิดกระโปรงที่ผ่าด้านล่างสูงมาก หากได้ลอดผ่านหว่างขาเธอจริง เกรงว่าจะได้เห็นภาพมากมาย

ในตอนนี้ พวกเขาอยากจะให้เป็นพวกเขาเองที่สามารถลอดผ่านหว่างขาของหม่าจิงจิงไป

เวลาผ่านไปในระหว่างรอ ในพริบตาก็ผ่านไปห้านาที

ในเวลานี้ ได้มีเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบผ่านมา เห็นแค่ผู้ชายในเสื้อสูทและรองเท้าหนังกับผู้หญิงร่างสูงสวยคนหนึ่งเดินเข้ามา

ชายในเสื้อสูทและรองเท้าหนังนี้คือผู้จัดการห้างหลี่ฉี่หมิง

ส่วนผู้หญิงร่างสูง และสวยนี้ คือผู้อาวุโสหลินอ้าวเสว่แห่งหอการค้า

ห้างเหนียนหัวนี้คืออสังหาริมทรัพย์ภายใต้ของหอการค้า พอดีวันนี้หลินอ้าวเสว่มามอบหมายงาน

สุดท้ายหลี่ฉี่หมิงได้รับโทรศัพท์ว่า มีคนหาเรื่องอยู่ในห้าง หลินอ้าวเสว่ก็เลยตามมาด้วย อยากดูว่าพระใหญ่องค์ไหนที่ช่างกล้า กล้ามาหาเรื่องในถิ่นหอการค้านี้

จากนั้นเมื่อหลี่ฉี่หมิงและหลินอ้าวเสว่มาถึง หัวหน้ากวนได้วิ่งเหยาะๆเข้าไป ไปอยู่ข้างหลี่ฉี่หมิงกล่าวว่า：“ลูกพี่ใหญ่ เมื่อกี้มีไอ้เด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้า ได้รุกรานลูกค้าซุปเปอร์VIPในห้างของเรา ผมมาเพื่อให้ความยุติธรรม แต่กลับโดนเขาตี พี่ต้องให้ความยุติธรรมแก่ผมนะครับ ”

อะไรนะ？

มีเรื่องแบบนี้ด้วย？

เมื่อฟังคำพูดนี้แล้ว หลี่ฉี่หมิงโกรธจนเหมือนไปแผ่เผา

ไอ้โง่ วันนี้ผู้อาวุโสหลินของหอการค้าก็อยู่ตรงนี้นะ หากนายเองไม่จัดเรื่องนี้ให้เสร็จ ไม่แสดงถึงความเกรงขามของตัวเอง งั้นต่อไปหอการค้ายังจะมอบหมายงานให้ตัวเองจัดการอีกไหม？

“แม่ง เป็นใครกันที่ไม่มีตา วันนี้กูจะจัดการกับมัน ”หลี่ฉี่หมิงตะโกนขึ้นว่า ทั่วทั้งกายได้เปล่งความเกรงขามออกมา

“ฮ่าฮ่า！ไอ้เด็กหนุ่มนี้ตายแน่

หัวหน้ากวนรู้สึกสะใจอยู่ภายในใจ ชี้ไปที่ลู่เสี้ยงหยางแล้วกล่าวว่า：“ลูกพี่ คือไอ้โง่คนนี้ครับ ”

แวบแรกที่หลี่ฉี่หมิงได้เห็นลู่เสี้ยงหยางก็ตะลึงไปเลย ทำไมเป็นแค่ไอ้คนจนคนหนึ่ง ยังกล้ามีเรื่องในห้างของพวกเขาอีก

“บ้าจริง นี่มันอะไรกัน วันนี้กูจะให้มึงชดใช้อย่างสาสมแน่ ให้นายรู้ว่า จุดจบของผู้ที่ไม่อยู่ในกฎเกณฑ์ของห้างเรา ” หลี่ฉี่หมิงกล่าว ได้เดินไปที่ลู่เสี้ยงหยาง เพื่อจัดการเขา

และใน ตอนนี้ หลินอ้าวเสว่ได้มองลู่เสี้ยงหยางชัดแล้ว จู่ๆสมองก็โล่งไปหมด หุ่นสวยมีความสั่นเล็กน้อย

นี่มันอะไรกัน ทำไมถึงได้เป็นท่านประธานของหอการค้า？

สูดลมหายใจเข้าลึกๆ รีบเดินไปอยู่ต่อหน้าลู่เสี้ยงหยาง โค้งคำนับเก้าสิบองศาด้วยความเคารพ “ท่านประธาน ท่านมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง？”

อะไรนะ？

ท่านประธาน？

การกระทำของหลินอ้าวเสว่นี้ ได้ทำให้ทุกคนที่อยู่รอบข้างมึนงงไปหมดแล้ว

ลู่เสี้ยงหยางนี้ที่ดูว่าเป็นเหมือนคนจนที่ไม่มีอะไร ที่แท้คือท่านประธานของหอการค้า！