หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 266

บทที่ 266 จิ่วโยวอมตะ

หลังจากที่อยู่บนเครื่องบินกว่าสองชั่วโมง ในที่สุดลู่เสี้ยงหยางก็เดินทางมาถึงเมืองหลวงจนได้ เขาตัดสินใจไปเยี่ยมอาจารย์ของเราเป็นอันดับแรก จึงไม่ได้ต่อสายหาที่บ้าน เพื่อให้คนรถมารับตน

ลู่เสี้ยงหยางเรียกแท็กซี่คันหนึ่ง เพื่อมุ่งไปยังที่อยู่อาศัยของอาจารย์

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป ลู่เสี้ยงหยางมาถึงคฤหาสน์หลังหนึ่งที่อยู่ชานเมือง

ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของอาจารย์ของเขาเทพเทียนหัว

เขาถูกส่งมาเรียนวิชาที่นี่ตั้งแต่ยังเล็ก ตอนนั้น ที่นี่เปรียบเสมือนฝันร้ายของเขา

เทพเทียนหัวเคร่งครัดต่อเขาตั้งแต่เขาจำความได้ ทุกครั้งที่เขาทำผิดกฎ เขาจะถูกทำโทษอย่างหนักเสมอ

นึกย้อนกลับไป เป็นเรื่องที่น่าสนใจเสียจริง หากไม่ใช่ความเคร่งครัดของอาจารย์ จะมีเขาในทุกวันนี้ได้อย่างไร?

หลังใส่รหัสลับที่หน้าประตู ลู่เสี้ยงหยางผลักประตูคฤหาสน์เข้าไปด้านใน

ภายในห้องโถง เทพเทียนหัวที่กำลังชงน้ำชาอยู่ เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า เขากล่าวโดยไม่แหงนหน้าขึ้นมอง “มาแล้วเหรอ เร็วกว่าที่คิดเอาไว้”

ลู่เสี้ยงหยางอยู่กับเขามาหลายปี ทั้งคู่สนิทสนมกันราวกับพ่อลูก เพราะงั้นเขาไม่ต้องแหงนหน้าขึ้น ก็รู้ว่าผู้ที่มาใหม่คือลู่เสี้ยงหยาง

“ศิษย์คำนับอาจารย์” ลู่เสี้ยงหยางโค้งคำนับแสดงความเคารพอย่างนอบน้อม เทพเทียนหัวแหงนหน้าขึ้นมองลู่เสี้ยงหยาง พร้อมเอ่ยอย่างไม่พอใจ “เหตุใดช่วงนี้แกถึงได้ตุ้งติ้งนัก แกรู้ไหม ฉันไม่ชอบพิธีรีตองมากที่สุด วันหลังสิ่งเหล่านี้ไม่ต้องมีอีก”

ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้ารับ ก่อนที่จะเดินเข้าไป นั่งลงตรงข้ามกับเทพเทียนหัว

เทพเทียนหัวยื่นน้ำชาที่เพิ่งชงเสร็จเรียบร้อยไปตรงหน้าเขา พร้อมเอ่ย “ลองดื่มชานี่หน่อยเป็นไง?”

ลู่เสี้ยงหยางยกขึ้นดื่ม “อาจารย์ ชานี่ไม่เลวเลย เพียงแต่พิษของชาแรงเกินไป ท่านต้องการที่จะทำลายศิษย์รักของตนเองอย่างนั้นหรือ?”

เทพเทียนหัวพยักหน้า พร้อมกับหัวเราะออกมา “ศิษย์รัก ดูท่าหลายปีมานี้ วิชาแพทย์ของแกไม่ได้สูญเปล่า ไม่ทำให้ฉันผิดหวัง”

ในอดีต เทพเทียนหัวสอนวิชาต่อสู้ให้กับเขา และสืบทอดวิชาการใช้ยาพิษให้กับเขา ลู่เสี้งหยางโตมากับการถูกยาพิษ และเพราะเขาเชี่ยวชาญในด้านยาพิษ เมื่อเขาไปร่ำเรียนวิชาแพทย์กับอาจารย์อื่น จึงได้ประสบความสำเร็จมาก

ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะออกมา ก่อนที่จะหยิบยาเม็ดหนึ่งออกมาโยนเข้าปาก

หลังน้ำชาลงกระเพาะ เทพเทียนหัวไออย่างรุนแรงกะทันหันอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ก่อนที่จะกระอักเลือดสีแดงสดออกมา

“อาจารย์ ท่าน…..ท่านเป็นอะไรไป?” ลู่เสี้ยงหยางเสียอาการ เขาเพ่งพินิจเทพเทียนหัว ด้วยความเจ็บปวด

ตอนที่เขาไปจากเมืองหลวง เขาได้มาล่ำลากับเทพเทียนหัว ในตอนนั้น เทพเทียนหัวยังเป็นหัวดำ หลังตรง ร่างกายแข็งแรง แต่บัดนี้กลับเต็มไปด้วยผมหงอก ลำตัวเองก็โค้งงอเล็กน้อย แถมยังมีเส้นริ้วขึ้นบนใบหน้า โรครุมเร้า ไร้ความกระจ่างใสเหมือนในอดีต

เมื่อลองคำนวณดูแล้ว ปีนี้เทพเทียนหัวปาเข้าไปเจ็ดสิบเสียได้ ตามหลักแล้ว ความสามารถในระดับเขา ต้องไม่ดูแก่ขนาดนี้ถึงจะถูก

คิ้วถูกขมวดกันเป็นปม ลู่เสี้ยงหยางสัมผัสชีพจรของเทพเทียนหัวอย่างตั้งใจ

ชีพจรของเทพเทียนหัว ยังคงมีพลังอำนาจ เหมือนกับแม่น้ำที่ไหลเวียน แต่ในพลังอำนาจ กลับมีพินาศหลบซ่อนอยู่ ชีพจรแห่งมรณะ