หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 27

บทที่27ต้องแต่งเข้าตระกูลู่

คุกเข่าตามเย่หยุนเทาแล้วเรียกคุณพ่อ ทันใดนั้นเสียงหัวเราะดังก้องไปทั่วสี่ด้าน

ตัวแทนเกือบทั้งหมดมาองดูตระกูลเย่ท่านย่าเต็มไปด้วยความดูถูกเหยี่ยมหยาม เดิมทีก็เป็นแค่ตระกูลเล็กๆ.รั้นจะบิดตัวเข้ามาในสังคมชั้นสูง นี่มันตั้งใจมารับความอัปยศอดสูแท้ๆ

ท่านย่า ก้มศีรษะต่ำมาก รู้สึกแค่แสบร้อนไปทั้งหน้า แทบอยากจะหาหลุมเข้าไป

ประสบการณ์ฉากในวันนี้ เป็นความอัปยศอดสูอย่างใหญ่หลวงของเธอแน่นอน

หลานชายที่เธอรักที่สุด คุกเข่าให้กับลูกเขยที่เธอทั้งเกลียดทั้งน่าสมเพช

เย่ซวงไม่รู้สึกน่าอับอายตรงไหน สายตากลับยิ่งร้อนแรงขึ้น

ซุนเซียงเซียงเป็นแค่คนของหยูเม่ยหยินกรุ๊ปที่มีตำแหน่งสูง เป็นตัวแทนตระกูลลู่ไม่ได้ สง่าผ่าเผยขนาดนี้

ต่อไปถ้าหากเธอแต่งเข้าตระกูลตระกูลลู่  อย่างซุนเซียงเซียงแบบนี้ยังถูกเธอเหยียบใต้ฝ่าเท้า นักประสาอะไรกับเย่สวน？ถึงเวลานั้นคาดว่าเย่สวนเป็นหมาของเธอก็คงไม่มีสิทธิ์

เย่สวนในใจถึงแม้จะรู้สึกตื่นเต้นสบายใจ แต่พริบตาเดี๋ยวก็รู้สึกหวั่นกลัวขึ้นมา

ท่านย่าพวกเขาวันนี้ได้รับความอับอายที่นี่ กลับถึงบ้านคงระบายอารมณ์ใส่ตัวเธอแน่

"อืม ลูกรัก ต่อไปอย่าโดดแบบนั้นอีก ไม่งั้น พ่อก็จะลงโทษลูกอีก "ลู่เสี้ยงหยางมองดูเย่หยุนเทาที่คุกเข่าอยู่กับพื้น สั่งสอนเป็นเรื่องเป็นราว

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า" เป็นเสียงหัวเราะที่ดังก้องขึ้นอีกครั้ง

เย่หยุนเทากำๆมือไว้แน่น สาบานในใจ สักวันหนึ่งต้องกำจัดลู่เสี้ยงหยางให้ตายแน่

หลังจากนั้นซุนเซียงเซียงไม่ได้มองคนตระกูลเย่อีก  ดำเนินอภิปรายธุรกิจต่อ

 เย่หยุนเทาลุกขึ้นมาจากพื้นอย่างละอาย นั่งกลับไปที่นั่งของตัวเอง

การอภิปรายผลักดันธุรกิจครั้งนี้ ท่านย่าของตระกูลเย่กับเย่หยุนเทาพวกเขาทุกคน รอยยิ้มบนใบหน้ายิ่งต้องฝืนมากขึ้น

ดูเหมือนพวกเขายืนยันความสงสัยที่มีต่อลู่เสี้ยงหยาง

เมื่อกี้แล้ว ลู่เสี้ยงหยางก็อาศัยคารมปาก ถึงหลอกได้ขึ้นตำแหน่งสูงของหยูเม่ยหยินกรุ๊ป

พวกเขาสังเกตเห็น อยู่ในระหว่างอภิปรายธุรกิจนี้ ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้พูดสักคำ เพียงแค่นั่งเงียบๆ ยิ้มเป็นครั้งเป็นคราว

นี่ดูออกว่าแกล้งทำเป็นนิ่งสงบ  จริงๆแล้วไม่มีปัญญาสักนิด

เวลาช่วงเช้าผ่านไปอย่างรวดเร็ว ถึงช่วงเที่ยง การอภิปรายธุรกิจก็ใกล้จบแล้ว

สุดท้ายซุนเซียงเซียงก็สรุปผล เป็นการจบอภิปลายธุรกิจครั้งนี้

ลู่เสี้ยงหยางกับซุนเซียงเซียงพูดคุยอย่างยิ้มแย้มแจ่มใสออกจากห้องประชุม

ดูจากภาพนี้ทำให้ท่านย่า  เย่หยุนเทาพกเขาถึงกับคันปากกัดฟัน

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป

ท่านย่ากับทุกคนกลับไปถึงตระกูลเย่กรุ๊ป อันดับแรกก็เรียกทุกคนในครอบครัวประชุมด่วน

ในใจเย่สวนกังวลมาก เธอรู้ว่าท่านย่าต้องประกาศการแก้แค้นส่วนตัวแน่นอน

ไม่ว่ายังไงก่อนหน้านี้ตอนอภิปลาย ลู่เสี้ยงหยางทำให้ท่านย่า  เย่หยุนเทาพวกเขาขายหน้าจนสุดขีด ท่านย่าแต่ไหนแต่ไรมาจิตใจก็คับแคบอยู่แล้ว ไม่กู้หน้าครั้งนี้คืนคงเป็นไปไม่ได้แน่

แต่ว่าลู่เสี้ยงหยางถูกแม่ของเขาขับไล่ออกจากบ้านนานแล้ว ถ้าอย่างนั้นท่านย่าคงระบายความโกรธกับครอบครัวพวกเขาแน่เลย

หลิวจิ้งมองสีหน้าที่มืดมนของท่านย่า รู้ได้เลยว่าไม่ใช่เรื่องดีแน่ ถ้าไม่มีเรื่องดี ครอบครัวของพวกเขาก็จะเป็นที่รับอารมณ์

"ลูก ตกลงท่านย่าเป็นอะไรกันแน่? หรือว่าในงานอภิปรายเกิดปัญหาอะไร?"หลิวจิ้งถามเย่สวนอย่างเบาๆ

เย่สวนไม่มีอารมณ์ที่จะสนใจเธอ แค่ส่ายศีรษะแบบผ่านไปที

ในใจ หลิวจิ้งยิ่งรู้สึกกลัวมากขึ้น  มือไม้เย็นชาไปหมด

ขนาดนี้ ในที่สุดท่านย่าก็ออกปากพูด "ทุกคน เดี๋ยวนี้ฉันจะประกาศเรื่องหนึ่ง……"