หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 273

บทที่ 273 ทำแบบนั้นจริงๆ

เมื่อเห็นว่าลู่เซี่ยงหลงจะทำเรื่องต่ำๆอย่างนั้นจริงๆ วางหยู่่ก็กรี๊ดร้องขึ้นมา “ช่วยด้วย ช่วยด้วย”

ร่างกายของเธอก็ดิ้นไม่หยุดเพื่อให้หลุดออกจากพันธนาการของเขา

แต่เพราะว่าเธอโดนวางยาดังนั้นร่างกายจึงอ่อนแอมาก ไม่มีแรงเลย เมื่อดันร่างของลู่เซี่ยงหลงก็ราวกับกำลังลูบร่างของเขาอยู่ จึงทำให้เขามีความปรารถนามากขึ้น

“ฮ่าๆๆ พี่สะใภ้ พี่ไม่ต้องขัดขืนแล้ว ผมจะดูแลพี่อย่างดี” ลู่เซี่ยงหลงหัวเราะเสียงดัง ไม่มีอะไรสุขใจกว่านี้อีกแล้ว

วางหยู่่โกรธมาก ขณะที่กำลังพยายามดิ้นรนอยู่นั้น สายตาของเธอก็เริ่มพร่ามัวขึ้น แก้มทั้งสองข้างแดงก่ำราวกับกำลังเมาไม่มีผิด

ลู่เซี่ยงหลงแทบรอไม่ไหวที่จะลิ้มรสชาติ ดังนั้นเขาจึงแสดงท่าทีหื่นกระหายออกมาทันที

…..

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว แค่พริบตาก็เปลี่ยนเป็นเช้าวันใหม่ ท้องฟ้าค่อยๆสว่างขึ้น

ลู่เซี่ยงหยุนที่หลับอยู่ในห้องหอค่อยๆตื่นขึ้นมา ก่อนจะได้ยินเสียงภรรยากำลังร้องไห้อย่างเจ็บปวดอยู่ข้างนอก

ภรรยา

ลู่เซี่ยงหลงลุกขึ้นจากเตียง ตั้งสติฟังดีๆ เขาไม่ได้ฝันไป ภรรยากำลังร้องไห้อยู่ข้างนอกจริงๆ

เขารีบลงจากเตียงอย่างไม่ลังเล และวิ่งเท้าเปล่าไปในห้องนั่งเล่น

ลู่เซี่ยงหยุนตัวสั่นอย่างหนักราวกับถูกฟ้าผ่าลงมากลางใจ เขายืนอยู่กับที่ สมองว่างเปล่า

สิ่งที่เขาเห็นในตอนนี้คือ สิ่งที่เขาจะไม่มีวันลืมไปตลอดชีวิต

เขาเห็นวางหยู่่นอนอยู่บนโซฟาด้วยร่างกายเปลือยเปล่า

วางหยู่่เป็นผู้หญิงที่ได้รับการสั่งสอนมาดี เธอไม่เคยมีแฟนมาก่อน ลู่เซี่ยงหยุนเป็นรักแรกของเธอ และเธอก็เป็นคนหัวโบราณ ดังนั้นเธอจึงเก็บสิ่งที่มีค่าที่สุดไว้ให้เขาในคืนวันแต่งงาน

“ภรรยา คุณเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น” วินาทีถัดไปลู่เซี่ยงหยุนก็ได้สติกลับมา จึงรีบวิ่งไปหาวางหยู่่ กอดเธอไว้ในอ้อมแขนแน่น

“ฮึกๆๆ สามี ฉัน ฉันขอโทษ” เมื่อลู่เซี่ยงหยุนกอดเธอ เธอก็ยิ่งเสียใจมากกว่าเดิม จึงร้องไห้หนักขึ้น

ลู่เซี่ยงหลงรู้สึกปวดใจมาก เมื่อเห็นเธอร้องไห้ตาของเขาก็เริ่มรื้นน้ำตาขึ้นมา

สำหรับผู้ชายคนหนึ่ง การที่ภรรยาของเขาต้องแปดเปื้อนมันเป็นความอัปยศอย่างยิ่ง และมันก็เป็นสิ่งที่เจ็บปวดที่สุดเช่นกัน ลู่เซี่ยงหยุนไม่ต้องถามอะไร ก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

“สามี ฉันสกปรกแล้ว ฉันไม่เหมาะสมกับคุณ ให้ฉันไปตายเถอะ” วางหยู่่ร้องไห้อย่างคิดอะไรไม่ออก สุดท้ายก็ดันลู่เซี่ยงหลงออก ลุกขึ้นจากโซฟาและจะเอาตัวเองไปกระแทกกับโต๊ะข้างๆ

ลู่เซี่ยงหยุนผงะ รีบตะโกนสุดเสียง “ภรรยา อย่า”

จากนั้นก็รีบวิ่งไปกอดหลังเธอไว้

ด้วยอย่างนี้เหตุการณ์จึงหยุดลง

“สามี ฉันขอโทษ คุณให้ฉันไปตายเถอะ ฉันไม่มีหน้ามาเจอคุณอีกแล้ว” วางหยู่่นั่งลงบนโซฟาอย่างอ่อนแรง และร้องไห้น้ำหูน้ำตาไหล