หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 281

บทที่ 281 นักสู้ไร้ยางอาย

จางกุ้ยจู๋เป็นคนพาลที่ชอบรังแกคนที่อ่อนแอกว่าแต่กลัวคนที่แข็งแรงกว่าอยู่เสมอ เมื่อไหร่ที่เจอคนอ่อนแอกว่า เธอสามารถฉี่ใส่หัวคนอื่นได้ แต่เมื่อไหร่ที่เจอคนที่แข็งแกร่งกว่า เธอก็แทบจะกราบเท้าเขาทุกครั้ง

นี่คือสาเหตุที่เธอถูกตบปากแล้วหงอยไปทันที เธอไม่กล้าต่อล้อต่อเถียงเลยสักคำ ได้แต่ก้มหน้าก้มตาและตัวสั่นอย่างไม่หยุด

“แมร่งเอ๊ย! กล้าพูดมากอีกคำ กูจะเอามึงให้ตายไปเลย” ลูกชายคนรองปล่อยจางกุ้ยจู๋ จากนั้นยกเท้าขึ้นแล้วเตะเธอจนล้มลงกับพื้นและถ่มน้ำลายใส่เธอหลายครั้ง

แม้คนรอบข้างจะเห็นว่าการกระทำของลูกชายคนรองนั้นเกินเหตุไปหน่อย แต่ทุกคนต่างก็รู้สึกสาแก่ใจ เพราะตั้งแต่ต้นจนจบ จางกุ้ยจู๋เป็นคนก้าวร้าวมาตลอด ดังนั้นคนอย่างเธอจึงเป็นที่น่ารังเกียจของทุกคน

หลิวต้าจู้ได้แต่ยืนดูภรรยาถูกทำร้ายอย่างเงียบๆ และไม่กล้าเอ่ยปากอะไรเลย

เพราะดูจากสภาพร่างกายแล้ว เขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของลูกชายทั้งสามคนนี้

ขณะนี้ ลูกชายคนโตยื่นมือออกมาตบหน้าหลิวต้าจู้และพูดว่า “เงิน 1 ล้านที่บอกเมื่อกี้นี้ นายมีปัญหาไหม?”

หลิวต้าจู้ไม่กล้าปฏิเสธ ได้แต่พยักหน้าตอบ “ไม่มีปัญหาครับ ไม่มีปัญหาครับ ครอบครัวผมรับผิดชอบเงิน 1 ล้านนี้เองครับ”

จางกุ้ยจู๋ได้แต่คิดในใจ บ้านเธอมีเงินถึง 1 ล้านซะที่ไหนกัน?

หลิวห้าวก็กลัวตัวเองจะถูกทำร้ายไปด้วย เขาจึงคิดอะไรบางอย่างได้ จากนั้นรีบชี้ไปที่ลู่เสี้ยงหยางแล้วพูดว่า “รถที่เราขับมาเป็นรถของแม่ขายของเขาคนนี้ ถ้าพวกคุณจะเอาเงินก็เอากับเขาเลยครับ ครอบครัวผมไม่ใช่เจ้าของรถคันนี้”

ว่าไงนะ?

ทันทีที่ได้ยินคำนี้ ทุกสายตาก็จับจ้องไปที่ลู่เสี้ยงหยาง

ลูกชายทั้งสามต่างมองหน้ากันด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

ถ้าสิ่งที่ไอ้เบื๊อกคนนั้นพูดเป็นความจริง รถไม่ใช่ของเขา แสดงว่าเราไม่สามารถเอาผิดครอบครัวมันได้สินะ

“พี่ชายครับ รถคันนี้เป็นรถของแม่ยายคุณจริงๆ เหรอครับ?” ลูกชายคนเล็กยื่นบุหรี่ให้กับลู่เสี้ยงหยางแล้วถามอย่างสุภาพ

แม้ว่าลู่เสี้ยงหยางจะไม่สูบบุหรี่ แต่เขาก็รับบุหรี่มาเพื่อเป็นการให้เกียรติกัน

จากนั้นเขาก็พยักหน้าตอบ “ใช่ครับ รถคันนี้เป็นรถของแม่ยายผมจริงๆ”

หือ!

ทันทีที่ได้ยินคำนี้ ทุกคนต่างก็ต้องตกใจ ดูเหมือนว่าแม่ยายของเขาจะต้องรับผิดชอบต่ออุบัติเหตุครั้งนี้แล้ว

ลูกชายคนโตมองไปที่ลู่เสี้ยงหยางแล้วพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นรบกวนคุณช่วยโทรหาแม่ยายของคุณหน่อยนะครับ”

เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ ครอบครัวของจางกุ้ยจู๋ต่างก็แอบดีใจ ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่ต้องรับผิดชอบเรื่องนี้แล้ว

จางกุ้ยจู๋ค่อยๆ แอบลุกขึ้นจากพื้น จากนั้นส่งสายตาให้กับหลิวต้าจู้เพื่อบอกเขาให้รีบออกไปจากที่นี่

หลิวต้าจู้ที่เห็นสายตาของเธอก็ค่อยๆ ถอยออกจากฝูงชน และใช้เวลาไม่นาน ครอบครัวของทั้งสามคนก็หนีออกจากฝูงชนอย่างไร้ร่องรอย

ในเมื่อลู่เสี้ยงหยางออกมารับหน้าแทนแล้ว แล้วพวกเขาจะรออะไรอีก?

ลู่เสี้ยงหยางเห็นทุกการเคลื่อนไหวของพวกเขา แต่เขาได้แต่ส่ายหัวเบาๆ ถ้าไม่ใช่เพราะรถของแม่ยาย เขาคงไม่สนใจไยดีกับครอบครัวของหลิวต้าจู้อย่างแน่นอน

จากนั้นลู่เสี้ยงหยางยิ้มตอบ “ไม่ต้องก็ได้ครับ เรื่องนี้ผมจัดการแทนแม่ยายได้ พวกคุณลองเสนอมาก่อนก็ได้ครับว่าต้องการให้ผมรับผิดชอบยังไง”