หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 293

บทที่ 293 ความเดือนร้อนของชิวรั่วหาน

หลังจากลู่เสี้ยงหยางและคนอื่นๆ ออกจากร้านอาหารรอยเอิลเบอร์หนึ่ง บางคนก็กลับโรงเรียน บางคนก็ทำกิจกรรมอิสระ

วิชาภาคค่ำของสถาบันหลงเสินไม่ใช่วิชาบังคับ แต่เป็นการทบทวนบทเรียนด้วยตนเอง

ถ้าคิดว่าไม่ต่างจากการเรียนด้วยตัวเองก็ไม่จำเป็นต้องเข้าเรียน แต่ถ้าคิดว่ายังต้องค้นหาและอุดช่องโหว่ก็สามารถไปที่ห้องเรียนเพื่อศึกษาด้วยตัวเองได้

ลู่เสี้ยงหยางว่างไม่มีอะไรทำ ดังนั้นจึงเตรียมตัวไปโรงเรียนเพื่อศึกษาค้นคว้าบทเรียนทั้งหมดในวันนี้

แต่ทว่าพอเดินมาได้ถึงครึ่งทางเขาก็ได้รับโทรศัพท์จากชิวรั่วหาน

เสียงของชิวรั่วหานมีความร้อนใจ “พี่เขย รีบมาเร็ว แม่ของฉันกำลังเดือดร้อน”

“มีอะไรเหรอ?” ลู่เสี้ยงหยางถาม

“พูดทางโทรศัพท์ลำบาก พี่รีบมาเถอะ เดี๋ยวฉันจะส่งที่อยู่ให้พี่เดี๋ยวนี้” ชิวรั่วหานกล่าว

พูดจบชิวรั่วหานก็วางสาย จากนั้นไม่นานลู่เสี้ยงหยางก็ได้รับที่อยู่ทางโทรศัพท์มือถือ ซินหยวนกรุ๊ป

ลู่เสี้ยงหยางขมวดคิ้ว เมื่อได้ยินน้ำเสียงของชิวรั่วหานเมื่อครู่ น่าจะไม่ใช่การล้อเล่น ต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นกับชิวเจียงหั้วอย่างแน่นอน

เขาพูดกับจูหยู่เจินโดยไม่ลังเลใดๆ ในตอนนี้ “ครูครับ ผมมีธุระต้องรีบกลับก่อน ชั้นเรียนศึกษาค้นคว้าคืนนี้ผมไม่เข้าแล้วนะครับ”

สีหน้าของจูหยู่เจินเปลี่ยนเป็นไม่พอใจทันที เธอมองลู่เสี้ยงหยางพลางกล่าวว่า “คนเรียนดีไม่จำเป็นต้องเข้าชั้นเรียนศึกษาค้นคว้า แต่คุณเรียนแย่ขนาดนี้ แต่ทำไมยังไม่รู้จักขยันให้มากกว่าคนอื่น คุณเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านคนอื่น ได้รับการดูถูกจากทุกคน คุณควรพยายามเรียนให้หนักขึ้น ใช้ความรู้เปลี่ยนแปลงโชคชะตาของตัวเอง”

เมื่อได้ยินคำสั่งสอนของจูหยู่เจิน ลู่เสี้ยงหยางก็พูดไม่ออกไปชั่วขณะ ผลการเรียนเขาก็ไม่ได้แย่ ทำไมครูถึงคิดว่าเขาเป็นคนโง่

เขาไม่มีอารมณ์ที่จะโต้เถียงกับครู ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้าแล้วพูดว่า “ก็ได้ ก็ได้ ครูครับ พรุ่งนี้ผมจะกลับมาตั้งใจเรียนให้มาก”

พูดจบลู่เสี้ยงหยางก็วิ่งนำหน้าไปก่อนที่จูหยู่เจินจะตอบตกลง

“เฮ้อ” จูหยู่เจินถอนหายใจพลางส่ายหน้า ผิดหวังในตัวลู่เสี้ยงหยางอย่างสิ้นเชิง สงสัยการเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านคนอื่นจะไม่มีจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ใดๆ ภายในจิตใจเลย เคยชินกับการเกาะผู้หญิงกินแล้ว คนแบบนี้มีคนดูถูกก็เพราะเป็นเวรกรรมที่ก่อขึ้นเอง ไม่น่าเห็นใจ

ฉินหยุนเฟยกำลังไม่สบอารมณ์อยู่พอดี ในเวลานี้เขาหัวเราะพลางกล่าวว่า “ครูครับ ลู่เสี้ยงหยางคงไม่ได้รับโทรศัพท์จากภรรยาเรียกให้เขากลับไปซักผ้าทำกับข้าวหรอกนะ”

“ฮ่าๆๆ...” สิ้นสุดประโยคนี้ก็ตามมาด้วยเสียงหัวเราะรอบๆ อย่างครื้นเครง ลูกเขยอย่างลู่เสี้ยงหยางช่างไม่เอาไหน แค่โทรศัพท์จากภรรยาก็หวาดกลัวขนาดนี้

...

หลังจากที่ลู่เสี้ยงหยางแยกกับจูหยู่เจินและคนอื่นๆ แล้วก็รีบตรงไปที่ซินหยวนกรุ๊ปเป็นอันดับแรก

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ลู่เสี้ยงหยางก็มาถึงลานกว้างใต้อาคารของบริษัทซินหยวนกรุ๊ป เมื่อมองจากระยะไกลก็เห็นผู้คนยืนอยู่บนลานกว้างสิบกว่าคน

พวกเขาทั้งหมดต้องการเข้าประตูของบริษัทซินหยวนกรุ๊ป แต่ถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยปิดกั้นประตูใหญ่ไว้ และยังมีหลายคนเกิดการโต้เถียงกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านี้

ลู่เสี้ยงหยางมองจากระยะไกลก็เห็นแล้วว่าชิวเจียงหั้วและชิวรั่วหานอยู่ท่ามกลางผู้คนเหล่านั้น เขารีบเดินเข้าไปหาในทันที