หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 296

บทที่ 296 ขอความเมตตาจากคุณด้วย

บรรดาลูกน้องของสือเหล่าซานเห็นหัวหน้าของตนคุกเข่าให้กับหนุ่มน้อยก็สงสัยว่าพวกเขากำลังฝันอยู่

แม่งเอ๊ย หัวหน้าของพวกเขาเป็นคนดุร้ายในโลกใต้ดิน แต่ทำไมจู่ๆ ถึงกลายเป็นคนขี้ขลาดขึ้นมาได้

“ให้ตายสิ! เป็นไงบ้าง?” หลินเสี่ยวเฟิงกลัวแทบแย่ ขณะนี้ในใจของเขาพี่สามเป็นเหมือนปีศาจที่คุกเข่าให้ลู่เสี้ยงหยาง ความกระทบกระเทือนที่มหาศาลทำให้จิตใจของเขาว่างเปล่าและไม่มีความสามารถในการคิดใคร่ครวญใดๆ ทั้งสิ้น

“พระเจ้า ทำไมถึงเป็นแบบนี้?” ชิวเจียงหั้วและบรรดาผู้ถือหุ้นมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ราวกับว่าเห็นผีในตอนกลางวันแสกๆ สีหน้าของทุกคนตกใจมาก

ในสายตาของพวกเขา หลินเสี่ยวเฟิงซึ่งเป็นคุณชายแห่งตระกูลหลินนั้นยอดเยี่ยมมากพอแล้ว แต่เมื่อได้ยินชื่อและฉายาพี่สามก็หวาดกลัวจนต้องคุกเข่าลง แต่ตอนนี้ลู่เสี้ยงหยางนั้นทำให้พี่สามหวาดกลัวจนเป็นแบบนี้ ราวกับลูกศิษย์ที่ทำผิดได้พบกับครูประจำชั้น

“เอ๊ะ? พี่...พี่เขย...” ชิวรั่วหานยืนตัวแข็งทื่อ เสียงดังสนั่นราวกับฟ้าร้องดังขึ้นในห้วงความคิดของเธอ

นี่คือพี่เขยของเธอ ลูกเขยที่เกาะภรรยากินจริงหรือ?

ให้ตายสิ ไม่เหมือนเลย

ลูกเขยแต่งเข้าบ้านอื่นคนไหนที่ทำให้หัวหน้ากลัวได้ถึงขนาดนี้ ถ้าลุกขึ้นยืนในตอนนี้ เธอรับประกันว่าจะไม่ตีเขาให้ตาย

ลู่เสี้ยงหยางสีหน้านิ่งสงบ มองลงไปที่สือเหล่าซานแล้วพูดอย่างเย็นชา “เรื่องนี้ก็แล้วแต่คุณ”

“ครับๆๆ หัวหน้า” สือเหล่าซานลนลานพยักหน้า ร่างกายของเขาสั่นเทิ้มอย่างสุดขีด พยายามลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ มองไปที่ชิวเจียงหั้วและคนอื่นๆ พลางกล่าวว่า “วันนี้ ผมจะคืนเงินทั้งหมดที่พวกคุณลงทุนไปก่อนหน้านี้ นอกจากนี้ผมต้องขอโทษทุกท่านด้วย”

พูดจบก็โค้งคำนับให้ทุกคน

หวงจูที่และลูกน้องอยู่ข้างหลังเขาก็โค้งคำนับตาม สีหน้าดูตกใจมาก

แต่เขาก็รู้สึกสับสนในใจมาก เจ้าหนุ่มคนนี้ที่แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าราคาถูกศักดิ์สิทธิ์มาจากไหนที่สามารถทำให้พี่สามหวาดกลัวขนาดนี้ได้

ฮู้!

ชิวเจียงหั้วและคนอื่นๆ ได้สติกลับมาหลังจากตกใจ สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วมองไปที่ลู่เสี้ยงหานด้วยสีหน้าหวาดกลัว

ผู้ถือหุ้นคนหนึ่งได้กล่าวประจบประแจงลู่เสี้ยงหยางด้วยใบหน้าที่เบิกบาน “บุรุษท่านนี้สิคือคนจริงผู้ไม่เปิดเผยโฉมหน้า เป็นเจ้าพ่อตัวจริง หากรั่วหานได้แต่งหน้ากับคุณในอนาคต ชีวิตจะไม่มีวันขาดทุนเลย”

“ใช่แล้ว ประธานชิว ขอแสดงความยินดีด้วยทำกำลังจะได้ลูกเขยที่ถูกใจ”

“ฮ่าๆ ประธานชิว พวกเราขอแสดงความยินดีล่วงหน้ากับคุณด้วย ถ้ารั่วหานแต่งงานเมื่อไรต้องบอกพวกเรานะ พวกเราจะร่วมกันออกเงินซื้อของขวัญเป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ”

เพียงครู่เดียวผู้ถือหุ้นทั้งหมดก็เข้ามาประจบสอพลอลู่เสี้ยงหยาง

ชิวเจียงหั้วดูท่าทางกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เมื่อครู่ตนไม่ได้นึกถึงลู่เสี้ยงหยางเลย ลูกเขยที่ดีในสายตาของเธอมีเพียงหลินเสี่ยวเฟิงเท่านั้น

ในตอนแรกสีหน้าของชิวรั่วหานนั้นมีความยินดี แต่ต่อมาก็จางลง ลู่เสี้ยงหยางเป็นพี่เขยของเธอ ไม่ว่าเธอจะชอบเขามากแค่ไหนก็ทำได้เพียงแค่เก็บซ่อนความรู้สึกเอาไว้

และในตอนนี้

ภายใต้การลงมือจัดการเองของสือเหล่าซาน หวงจูก็พร้อมที่จะเริ่มคืนเงินให้กับบรรดาผู้ถือหุ้นเหล่านี้

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหน้าพลันกล่าวว่า “สือเหล่าซาน ผมหวังว่าคุณจะจัดการเรื่องนี้ให้ชัดเจน ในบรรดาคนพวกนี้ผมรู้จักแค่สองคน และมีเพียงสองคนนี้เท่านั้นที่มีความเกี่ยวข้องกับผม”

เขาพูดพลางชำเลืองมองชิวเจียงหั้วและชิวรั่วหาน

เอ๊ะ?

สือเหล่าซานสับสนและไม่เข้าใจว่าลู่เสี้ยงหยางหมายถึงอะไรกันแน่?

ลู่เสี้ยงหยางพูดอย่างเรียบเฉย “ผมไม่ใช่คนชอบยุ่งเรื่องคนอื่น คุณเข้าใจที่ความหมายของผมไหม?”