หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 324

บทที่ 324 มันคืองูเหลือมจริงๆ

ในเวลานี้กงหยู่หนิงและกู้ชิวส่วยที่อยู่อีกด้านมองดูซุนยีเฉินด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความยกย่องบูชาและมีร่องรอยของการผันผวนทางอารมณ์

ผู้ชายคนนี้เอาชนะงูยักษ์ด้วยพละกำลังของตนเอง มันทรงพลังและมีอำนาจอย่างมากราวกับเป็นเทพเจ้าแห่งสงคราม

พูดอีกนัยหนึ่ง จะมีผู้หญิงคนไหนไม่อยากแต่งงานกับวีรบุรุษล่ะ?

และการกระทำทั้งหมดของซุนยีเฉินเมื่อสักครู่นี้ได้แสดงออกเหมือนกับเป็นวีรบุรุษคนหนึ่ง

พวกเขาอิจฉาหวังเสว่ ในอนาคตพวกเธอก็ต้องการที่จะแต่งงานกับชายหนุ่มที่มีพลังและอำนาจขนาดนี้เช่นกัน

ในเวลาเดียวกันเมื่อเทียบกับซุนยีเฉินแล้วพวกผู้ชายที่พากันวิ่งหนีเมื่อกี้นี้แทบจะถูกบดบังจนมิดทั้งหมด

โดยเฉพาะอย่างยิ่งลู่เสี้ยงหยาง เมื่อกี้นี้เขาถูกงูยักษ์ล้อมเอาไว้ แต่เขาไม่กล้าแสดงความกล้าหาญใดๆออกมาเลย ดูเหมือนว่าช่องว่างระหว่างเขากับซุนยีเฉินจะไม่ใช่เพียงแค่ใหญ่แบบธรรมดาเสียแล้ว

หัวใจของเย่สวนหดหู่มากขึ้นเรื่อยๆ ทำไมผู้ชายบ้านอื่นถึงได้เปรียบไปเสียทุกอย่าง ส่วนผู้ชายของตนเองยิ่งมองก็ยิ่งมีแต่ทำให้ผิดหวัง

กลุ่มชายหญิงที่วิ่งหนีเอาชีวิตรอดไปเมื่อสักครู่ ตอนนี้พวกเขาเพิ่งจะวิ่งไปถึงบริเวณขอบสนามหญ้าแล้วเห็นว่าซุนยีเฉินต่อสู่และไล่งูยักษ์ตัวนั้นออกไป ต่างพากันตกตะลึงอยู่เป็นนาน

เชี่ยเอ๊ย! ไอ้บ้านี่ยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า?

คนๆเดียวจะสามารถจัดการงูยักษ์ตัวขนาดนี้ได้เหรอ?

พวกผู้ชายพากันก้มหน้า ใบหน้านั้นแดงก่ำด้วยความละอายใจเป็นอย่างยิ่ง พวกเขาขี้ขลาดและหวาดกลัวต่อสิ่งต่างๆ ภาพที่พวกเขาวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิตกับภาพอันยิ่งใหญ่ของซุนยีเฉินที่ต่อสู้กับงูยักษ์โดยไม่ยอมแพ้และไม่หันกลับ มันช่างเป็นภาพที่ต่างกันอย่างชัดเจน

ภายในใจของพวกผู้หญิงเริ่มรังเกียจผู้ชายของตนไปโดยอัตโนมัติ ก่อนหน้านี้ยังรู้สึกว่าผู้ชายของตัวเองก็เก่งกาจอยู่พอตัว แต่พอเทียบกับซุนยีเฉินตอนนี้แล้วเป็นเพียงไข่ที่อ่อนนุ่มเท่านั้นเอง

จึงจ้องมองซุนยีเฉินอย่างไม่อาจหักห้ามใจเอาไว้ได้ ใบหน้าเต็มไปด้วยความปรารถนา ถ้าหากชายผู้เป็นเทพเจ้าแห่งสงครามคนนี้เป็นสามีของพวกเธอคงจะดีมาก

ถึงแม้ว่าซุนยีเฉินกำลังกอดหวังเสว่เอาไว้ แต่เขายังคงกวาดสายตามองไปโดยรอบและเมื่อรับเอาการแสดงออกของทุกคนเข้ามาอยู่ในสายตาของตนก็ยิ่งเกิดความรู้สึกตื่นเต้น ดูเหมือนว่าทุกคนจะถูกเอามาเปรียบเทียบกับเขา

ฮ่าๆ ภายใต้รัศมีเทพเจ้าแห่งสงครามที่ส่องสว่างเรืองรอง ทุกคนถูกบดบังราวกับเป็นเม็ดฝุ่น

ซุนยีเฉินกระแอมเสียงแหบแห้งแล้วแสร้งพูดต่อไปว่า : “ทุกคนไม่ต้องกลัวนะ งูยักษ์ตัวนั้นถูกผมตีจนหนีไปแล้ว มันไม่กล้ากลับมาอีกแล้ว ต่อจากนี้ไม่วาทุกคนจะเจอกับอันตรายอะไร พวกคุณไม่ต้องหนี มีผมอยู่ ไม่ว่าอันตรายใดๆผมแก้ไขได้”

คำกล่าวเรียบๆนี้เต็มไปด้วยอารมณ์ฮึกเหิมและความมั่นใจในตัวเอง

ชายหนุ่มหลายคนเพื่อปิดบังความอับอายจึงเริ่มตบมือและเยินยอซุนยีเฉิน

“พี่ซุนไม่ธรรมดาเลย ยิ่งใหญ่และมีพลัง แม้แต่งูยักษ์ก็เอาชนะได้”

“ฮ่าๆ พี่ซุนมีความสามารถขนาดนี้ ไม่มีอะไรที่ไม่ได้บนโลกนี้ ในอนาคตพี่จะต้องกลายเป็นบุคคลที่ยิ่งใหญ่”

“ใช่ๆๆ พี่ซุน ต่อจากนี้พี่ก้าวหน้าแล้วจริงๆ ต้องดูแลพวกเราพี่น้องด้วยนะครับ”

“โอ้โฮ เป็นคุณหวังเสว่ที่มีวาสนา หลังจากแต่งงานกับผู้ชายอย่างพี่ซุนแล้ว ผู้ชายที่ทำได้ทุกอย่าง สาวๆที่อยู่ที่นี่ น่ากลัวว่าจะไม่มีใครไม่อิจฉาเธอ”

……..

ได้ฟังเสียงสรรเสริญเยินยอเป็นระลอกๆ ในใจของซุนยีเฉินก็เบิกบานแล้วหัวเราะอย่างหนักจนไม่สามารถปิดปากเอาไว้ได้ แต่ยังคงพูดเสแสร้งว่า : “ไม่ขนาดนั้นหรอก”

หัวใจของหวังเสว่สั่นไหว ชายผู้ไม่หยิ่งผยองและไม่หุนหันพลันแล่นคนนี้จะเป็นสามีที่เธอแต่งงานด้วยในอนาคตใช่หรือไม่?

ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าผู้ชายคนนี้ค่อยๆมีบางสิ่งที่เหมาะสมกับความต้องการของเธอ

ลู่เสี้ยงหยางที่อยู่อีกด้านหนึ่งหัวเราะและไม่พูดอะไร เจ้าสารเลวซุนยีเฉินคนนี้รู้ว่าควรทำตัวอย่างไร แต่ว่าหุ่นยนต์งูยักษ์เมื่อกี้นี้น่าจะแพงมาก

เจ้าหมอนี่มีเงินทุนเพียงพอสำหรับการไล่ตามจีบหวังเสว่และเพื่อจะได้รับความชื่นชอบจากผู้อื่นจริงๆ

น่าเสียดายที่งูยักษ์เมื่อสักครู่เลื้อยหนีเร็วเกินไป เขาจึงไม่มีโอกาสถ่ายรูปเลย มิฉะนั้นแล้วในตอนนี้ก็จะสามารถเปิดโปงซุนยีเฉินต่อหน้าสาธารณชน สามารถจินตนาการได้เลยว่าการแสดงออกทางสีหน้าของเขาจะยอดเยี่ยมมากแค่ไหน

“จูบเลย จูบเลย”

ในเวลานี้เอง เมื่อเห็นว่าซุนยีเฉินยังคงกอดหวังเสว่เอาไว้ จู่ๆใครไม่รู้ในฝูงชนก็ร้องตะโกนขึ้น คนอื่นๆพากันร้องตะโกนตามอย่างเซ็งแซ่

“จูบเลย จูบเลย จูบเลย””

หัวใจของซุนยีเฉินสั่นสะเทือนอย่างแรง ฮ่าๆ คนพวกนี้ใช้ได้จริงๆ แผนการจู่โจมของงูยักษ์ที่เขาวางแผนเอาไว้ไม่เสียเปล่าเลย

ทันใดนั้นเองเขารู้สึกว่ามีเปลวไฟลุกโชนทั่วทั้งตัวและอยากก้มหน้าลงไปจูบหวังเสว่