หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 325

บทที่ 325 การต่อสู้นองเลือดอันโหดร้าย

หวังเสว่ผิดหวังถึงขีดสุด ท้ายที่สุดแล้วซุนยีเฉินที่เพิ่งจะแสดงท่าทางอันแสนกล้าหาญและกำลังจะพิชิตใจเธอได้อยู่แล้ว แต่คิดไม่ถึงเลยว่า พอมีงูเหลือมยักษ์โผล่มาอีกตัวกลับทำให้ซุนยีเฉินตกใจกลัวจนฉี่แทบราด

คนอื่นๆล้วนแต่พากันสงสัยอยู่ในใจว่าทำไมท่าทางการแสดงออกก่อนหลังของซุนยีเฉินถึงได้แตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัดขนาดนั้น?

เชี่ยเอ๊ย ไม่ใช่ว่าในตอนนี้ ซุนยีเฉินป่วยเป็นโรคจิตเภทหรอกนะ?

แน่นอนว่า คนเหล่านี้ล้วนแต่คิดไม่ถึงว่างูเหลือมเมื่อกี้นี้เป็นของปลอม

“ฮ่าๆๆ” ทันทีที่เห็นซุนยีเฉินวิ่งไวกว่ากระต่ายแล้ว ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะออกมาเสียงดังเพราะทนไม่ไหวแล้วจริงๆพร้อมกับพูดว่า : “พวกคุณเพิ่งจะโดนซุนยีเฉินเล่นละครตบตาเข้าแล้วล่ะ งูยักษ์เมื่อกี้นี้เป็นของปลอม มันเป็นเพียงแค่หุ่นยนต์งูเหลือมยักษ์ที่มนุษย์สร้างขึ้นเป็นของที่ซุนยีเฉินจงใจเตรียมเอาไว้ให้ตัวเขาได้เสแสร้งทำยังไงล่ะ”

ห้ะ?

ของปลอม?

ทุกคนต่างงุนงงไปชั่วขณะและรู้สึกว่าได้รับการเปิดมุมมองใหม่แล้ว

ให้ตายเถอะ ซุนยีเฉินคนนี้ไร้ยางอายจริงๆเพราะต้องการตอแหลต่อหน้าทุกคนถึงกับใช้งูเหลือมปลอมมาทำให้ทุกคนตกใจกลัว แล้วเขาก็กระโดดออกมาในฐานะผู้ฮีโร่ผู้กอบกู้โลก

เย็ดแม่ง ไอ้คนตอแหล ทำไมถึงได้ร้ายกาจขนาดนี้?

หัวใจของหวังเสว่กระตุกอย่างแรงราวกับถูกมือขนาดใหญ่มากระชากอย่างแรง

ก่อนหน้านี้เธอแค่รู้สึกว่าซุนยีเฉินเป็นคนเจ้าสำราญอยู่บ้างเล็กน้อย ตอนนี้ได้ค้นพบแล้วว่าผู้ชายคนนี้น่ารังเกียจอย่างมาก ใช้ประโยชน์จากการเสียสละอย่างผู้ยิ่งใหญ่มาสร้างราคาให้ตนเอง เขาแสดงละครด้วยตัวเอง

การเทิดทูนบูชาซุนยีเฉินของกู้ชิวส่วยและกงหยู่หนิงได้อันตรธานหายไปและถูกแทนที่ด้วยการดูถูกและรังเกียจ

ถ้าอีตานี่เป็นผู้หญิงแล้วล่ะก็ น่ากลัวว่าจะเป็นผู้หญิงเจ้าเล่ห์ที่วางแผนได้อย่างไม่สะทกสะท้าน

ฟ่อว!

และในตอนนี้ งูยักษ์ตัวนั้นที่เพิ่งจะพุ่งตรงเข้ามาได้มาถึงตรงหน้าฝูงชนแล้ว ปากที่ดุร้ายเปิดกว้างก่อนจะก้มลงไปกัดทางหวังเสว่

ถึงแม้ว่าหวังเสว่จะเป็นหัวหน้าทีมอาชญากรรมและมีความเชี่ยวชาญด้านการต่อสู้ แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับงูยักษ์ขนาดมหึมานี้ ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ ไม่มีแม้แต่ความกล้าหาญที่จะต่อต้าน

ภายใต้ความตื่นตระหนกที่เกินขีดจำกัด เธอหลับตาลงทั้งๆที่ไม่เต็มใจเป็นอย่างยิ่งและทำได้เพียงรอให้ความตายมาถึง

อย่างไรก็ตามสิ่งต่างๆไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิด เธอรออยู่นานมากแล้วก็ยังไม่เห็นว่าปากที่ดุร้ายนั้นจะกัดลงมา

เอค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ เมื่อได้เห็นภาพตรงหน้าอย่างชัดเจนแล้วตัวก็แข็งทื่อในพริบตา

ในขณะนี้ เห็นเพียงแค่ลู่เสี้ยงหยางยืนอยู่ด้านหลังหางของงูยักษ์แล้วใช้สองมือจับหางของงูยักษ์เอาไว้แน่นเพื่อให้งูยักษ์อยู่ห่างจากทุกคนออกไปครึ่งเมตร

สิ่งนี้มัน...

ทุกคนต่างมีท่าทีตกตะลึง ถึงแม้จะจะมีความประหลาดใจและคิดไม่ถึงว่าในช่วงเวลาวิกฤตจะเป็นเขยแต่งเข้าบ้านคนนี้กระโดดออกมาและต่อสู้กับเจ้างูยักษ์ตัวนี้

“วิ่งเร็ว เลิกยืนโง่ได้แล้ว” ทันใดนั้นลู่เสี้ยงหยางก็ตะคอกออกมาเสียงดัง ในใจรู้สึกโชคดีอยู่บ้าง โชคดีที่เขาเปิดจุดดานเถียน (จุดศูนย์กลางพลังงานในร่างกายสามารถกระตุ้นกำลังภายในได้ ในร่างกายมีสามจุด) ในตัวได้สำเร็จเรียบร้อยแล้ว ทำให้สามารถใช้ปราณ (พลังลมปราณ ภาษาไทยคือ ชี่แท้) ได้แล้ว พละกำลังในตัวเพิ่มขึ้นกว่าเดิมก่อนหน้านี้หลายเท่าจนนับไม่ถ้วน มิฉะนั้นแล้วถ้าเป็นตัวเขาในอดีตถึงแม้ว่าจะพยายามใช้พละกำลังอย่างสุดชีวิตก็อาจจะไม่สามารถที่จะรั้งเจ้างูยักษ์นี้เอาไว้ได้

“ใช่ๆๆ พวกเรารีบวิ่งเร็ว ไปกันเถอะ” กลุ่มคนที่ตกตะลึงและหวาดกลัวถูกลู่เสี้ยงหยางเรียกสติให้ตื่น ต่างพากันกรีดร้องแล้ววิ่งหนีไป

อย่างไรก็ตาม หวังเสว่ เย่สวนและกงหยู่หนิงกลับยืนอยู่ที่เดิม ปฏิเสธที่จะวิ่งหนีไป ดูท่าทางแล้วต้องการอยู่ที่นี่และต่อสู้ร่วมกับลู่เสี้ยงหยาง

ลู่เสี้ยงหยางใกล้จะดึงงูยักษ์ไว้ไม่อยู่แล้วและร้องตะโกนว่า : “รีบวิ่งไปเร็ว พวกคุณอยู่ที่นี่มีแต่จะกลายเป็นภาระ”

หวังเสว่ตัวสั่นอย่างหนักราวกับถูกฟ้าผ่า สิ่งที่ลู่เสี้ยงหยางพูดก็ถูก หากพวกเธอยังอยู่ ไม่เพียงแต่จะช่วยอะไรไม่ได้แล้วยังจะกลายเป็นภาระอีกด้วย

จึงหันกลับมาทันทีทันใดแล้วจับมือของกงหยู่หนิงและเย่สวนดึงพวกเธอวิ่งไปด้านหลัง

ลู่เสี้ยงหยางยิ้ม เขาไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงอีกแล้วโดยสิ้นเชิง

งูยักษ์มองดูคนจำนวนมากวิ่งหนีไปจากใต้จมูกของมันก็เกิดความโมโหขึ้นมาอย่างสมบูรณ์มันแหงนหน้าขึ้นแล้วคำรามดังลั่นท้องฟ้า หัวของงูยักษ์ส่ายไปรอบๆแล้วเปิดปากที่ดุร้ายออกกว้างและกัดไปที่ลู่เสี้ยงหยางที่กำลังจับหางของมันอีกครั้ง

ลู่เสี้ยงหยางถอยไปข้างหลังอย่างรวดเร็ว ปากขนาดใหญ่ของมันเกือบจะฝังลงไปบนตัวของเขา

เมื่อโจมตีพลาด งูยักษ์ก็แหงนหน้าส่งเสียงร้องคำรามอีก หางที่เหมือนกับเสาเหล็กสะบัดไปทางลู่เสี้ยงหยาง

ตูม!