หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 334

บทที่ 334 คลอดเด็กออกมา

หวังเสว่เรียกตนเองว่าพี่ชายแล้ว คงไม่ดีนักหากลู่เสี้ยงหยางปฏิเสธ เขาจึงได้พยักหน้า “เห็นแก่เธอ สุนัขข้างทางตัวนี้ ผมจะช่วยแล้วกัน”

“.....” ซุนยีเฉิน ลูกไฟลุกโชนในดวงตาของเขา แทบอยากจะปรี่เข้าไปบีบคอให้มันตายให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย บ้าเอ๊ย ก่นด่าตัวเองต่อหน้าทุกคนแบบนี้ แต่ตนกลับไร้ปฏิกิริยาใดๆ คราวหลังตนจะอยู่ต่อไปได้ยังไง

“ขอบใจ!” หวังเสว่เอ่ยด้วยใบหน้าแดงก่ำ ไม่รู้เพราะเหตุใด ตอนที่ตนเรียกลู่เสี้ยงหยางว่าพี่ชายเมื่อครู่ ในใจเธอกลับเกิดความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย

ลู่เสี้ยงหยางสะบัดมือ ไม่ได้พูดอะไรอีก ก่อนที่จะกุมไม้พาย บังคับไปยังชายฝั่งตรงข้าม

ทะเลสาบเกิดคลื่นลูกใหญ่ ส่วนในยังคงเทกระหน่ำ แพไม้เองก็ส่ายไปส่ายมาบนผิวน้ำรุนแรง แต่ก็ยังคงไร้อันตรายแต่อย่างใดๆ กระทั่งไปส่งหวังเสว่และคนอื่นๆ ในที่ปลอดภัย

ลู่เสี้ยงหยางบังคับแพกลับไปอีกครั้ง เพื่อช่วยคนที่เหลืออยู่

เหตุการณ์ตรงหน้าเกิดขึ้นต่อเนื่องเป็นเวลาสี่สิบนาที กว่าที่จะช่วยทุกคนขึ้นฝั่งได้อย่างปลอดภัย

ที่น่าประหลาด เมื่อทุกคนขึ้นฝั่งได้อย่างปลอดภัย ฝนที่เทกระหน่ำบนท้องฟ้าก็หยุดลงทันที

ทุกคนรู้สึกโชคดีเหมือนได้เกิดใหม่

เย่สวนรู้สึกเป็นเกียรติอย่างมาก เพราะลู่เสี้ยงหยางเป็นแกนนำหนึ่งวัน ที่ช่วยชีวิตทุกคนเอาไว้

ในตอนนี้ เธอเอ่ยกับลู่เสี้ยงหยางด้วยรอยยิ้มหวาน “คุณไปเรียนรู้ศาสตร์ฮวงจุ้ยมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”

ลู่เสี้ยงหยางเข้ามาอยู่ในตระกูลเย่ตั้งนานหลายปี เมื่อก่อนแค่เห็นเขาเข้าครัวเท่านั้น ไม่คิดเลย ว่าวิชาเลยล้ำลึกถึงเพียงนี้ เขาจะเข้าใจด้วย ดูท่าคงไม่มีอะไรที่สามีของเธอทำไม่เป็น

ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะออกมาก่อนที่จะเอ่ย “เมื่อตอนยังเล็ก ผมชอบเรียนรู้ศาสตร์ฮวงจุ้ย แล้วก็พวกทำนาย เพราะงั้นก็เลยมีความเข้าใจทางด้านนี้มากกว่าคนอื่นๆ”

ไม่ผิดหรอก ลู่เสี้ยงหยางให้ความสนใจในด้านศาสตร์ฮวงจุ้ยและการทำนายมาตั้งแต่เด็ก ก็เลยนั่งศึกษาอยู่คนเดียว และเขาก็ให้ความสนใจทางด้านวัฒนธรรมและวัตถุโบราณด้วย เพราะงั้นเขาก็เลยมีความเก่งกาจทางด้านนี้มาก

หวังเสว่สายตาประกายขึ้นมา “ดูไม่ออกเลย คุณเองก็เป็นอาจารย์ทางด้านฮวงจุ้ยด้วย”

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหน้า ก่อนเอ่ยอย่างถ่อมตน “อาจารย์ฮวงจุ้ยก็มากเกินไป ก็แค่เข้าใจนิดหน่อย”

กงหยู่หนิงหัวเราะออกมา “ไม่ต้องถ่อมตัวหรอก แม้แต่สถานที่อันตรายยังดูออก แถมยังมีการวางแผนล่วงหน้า ช่วยชีวิตพวกเราทุกคนเอาไว้ คุณคู่ควรแล้ว กับคำว่าอาจารย์”

เมื่อได้ยินประโยค บรรดาสาวๆ ต่างหันไปทางลู่เสี้ยงหยาง ด้วยสายตาแห่งความหลงใหลใคร่รู้

เขยแต่งเข้าคนนี้ไม่ธรรมดาเลย เหมือนว่าเขาจะมีพลังบางอย่างดึงดูดพวกเธอ ทำให้พวกเธออดไม่ได้ที่จะหาคำตอบ

ซุนยีเฉินที่อยู่อีกด้าน จ้องมองลู่เสี้ยงหยางที่ได้รับความสนใจขึ้นมากะทันหัน ในที่สุดความโกรธที่อัดอั้นมานานเก็บกลั้นไม่ไหวอีกต่อไปปะทุออกมา พลันหันไปเอ่ยกับลู่เสี้ยงหยาง “ให้ตาย ไอ้กระจอก ก็แค่ไอ้หน้าละอ่อนที่เกาะผู้หญิงกิน แค่เสแสร้งหน่อยก็พอแล้ว ตอนนี้แสร้งจนได้ใจขึ้นมา สถานที่อันตรายบ้าบออะไรกัน อาจารย์ฮวงจุ้ยบ้าอะไร ฉันว่าแกบังเอิญ ฟลุ๊คมากกว่า”

“นั่นน่ะสิ ความเชื่องมงายแบบนี้ เราไม่เชื่อหรอก ฮ่าฮ่า ตอนนี้เป็นยุคของวิทยาศาสตร์แล้ว”

“ฮ่าฮ่า ต้องเป็นเพราะว่าเขยแต่งเข้าชอบสร้างภาพ ก็เลยถูกฟ้าผ่า แล้วเราถูกลงโทษไปด้วย”

“แย่จังเลย เขยแต่งเข้าเป็นตัวซวย อยู่ที่ไหนๆ ก็ไร้ความสงบสุข ฉันขอเสนอให้มันไสหัวออกไปจากทีมเรา”

ในเวลานี้ เหล่าลูกหลานเศรษฐีต่างรวมตัวกัน เรื่องที่ลู่เสี้ยงหยางเพิ่งช่วยชีวิตพวกเขาเอาไว้ ถูกลืมเลือนจนหมดสิ้น สิ่งที่ทำให้พวกเขาหัวเสีย คือไอ้เขยแต่งเข้านี่ ชิงดีชิงเด่นกับพวกเขา ทำให้เหล่าสาวๆ หันไปให้ความสนใจลู่เสี้ยงหยาง ทำให้พวกเขากลายเป็นอากาศในสายตาสาวๆ

สิ่งนี้พวกเขาไม่สามารถทนได้

ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะอย่างเย็นชา นี่เป็นความเน่าเฟะของจิตใจมนุษย์