หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 338

บทที่ 338 ใครกันแน่ที่เป็นหมออัจฉริยะตัวจริง

ในตอนนี้ หวังเสว่รู้สึกโกรธมาก

เธอเป็นถึงหัวหน้าทีมอาชญากรรมร้ายแรง โดยปกติแล้วเธอไม่สามารถทนดูสถานการณ์แบบนี้ได้

ตั้งแต่เธอมาเป็นตำรวจ เธอไม่เคยยอมความให้กับผู้ร้ายคนไหนเลย

ด้วยเหตุนี้ เธอจึงมีฉายาในสถานีตำรวจอีกชื่อว่าแถ่เหนียงจื่อ

และในตอนนี้ เธอเห็นอาชญากรทั้งสามคนออกอาละวาด เล็งปืนไปที่ศีรษะของคนอื่นต่อหน้าเธอแบบนี้ ซึ่งมันเป็นการกระทำที่เหยียดหยามเธออย่างที่สุด

นี่มันเกินขอบเขตที่เธอจะทนได้แล้ว เธอต้องนำตัวอาชญากรทั้งสามคนนี้ไปรับโทษให้ได้

เมื่อคิดเช่นนี้แล้ว เธอก็เตรียมลุกขึ้นเพื่อหาโอกาสจัดการพวกเขา

และภายใต้ความวุ่นวายในขณะนี้ คนขับรถก็สตาร์ทรถและเร่งความเร็วอีกครั้ง

แต่ในไม่กี่นาทีหลังจากนั้น อาการของยายคนแก่ก็ยิ่งแย่ลง สองมือของเธอกุมหน้าอกไว้และกล้ามเนื้อบนใบหน้าก็เริ่มบิดเข้าหากัน ลมหายใจค่อยๆ อ่อนลง และสายตาของเธอก็เต็มไปด้วยความเจ็บปวด

แม้ว่าสามพี่น้องจะทำตัวไม่ดี แต่พวกเขาก็เป็นคนกตัญญูมาก ตอนนี้ทั้งสามต่างก็ตะโกนขึ้นมา “แม่ แม่ต้องอดทนนะครับ พวกเรากำลังพาแม่ไปโรงพยาบาลแล้ว”

“แม่ แม่ต้องไม่เป็นไรนะครับ แม่ต้องไว้ใจในพวกเรา”

“คุณแม่ครับ พวกเราสามพี่น้องกลับมาเพื่อตั้งใจจะมารับคุณแม่ไปใช้ชีวิตที่สุขสบายกับพวกเรา แม่ต้องอดทนนะครับ”

ยายคนนั้นถึงกับน้ำตาคลอและพูดสั่งเสียด้วยเสียงอ่อนเปลี้ย “ลูกๆ เอ๋ย แม่กำลังจะตายแล้ว แม่เห็นพ่อของลูกๆ กำลังจะมารับแม่แล้ว หลังจากแม่จากไปพวกเองหยุดทำสิ่งเลวร้ายได้แล้วนะ พวกเองต้องเป็นคนดี ไม่อย่างนั้นแม่จะตายตาไม่หลับ แล้วก็อีกอย่าง หลังจากแม่ตายแล้วพวกเองต้องฝังศพแม่อยู่ใกล้พ่อของพวกเองด้วยนะ......แค่กๆ ......”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ ยายคนแก่ก็ไม่สามารถพูดต่อได้อีก สองมือของเธอกุมหน้าอกไว้แน่นๆ แล้วไออย่างไม่หยุด

เมื่อเห็นภาพนี้ ทุกคนในรถต่างก็ตื่นกลัวกันไปหมด

เพราะชายสามคนนี้เคยพูดขู่เอาไว้ว่า ถ้าแม่ของพวกเขาเกิดเป็นอะไรไป พวกเขาจะเอาทุกคนในรถคันนี้ฝังไปพร้อมกับแม่ของพวกเขาด้วย

ลู่เสี้ยงหยางถอนหายใจลึกๆ เขารู้สึกว่าคุณยายคนนี้เป็นคนดี และเขาคงปล่อยให้เธอตายไปแบบนี้ไม่ได้

ทันใดนั้นเขาก็ลุกขึ้นจากที่นั่งและพูดว่า “คุณยายท่านนี้เป็นโรคหัวใจขาดเลือด และผมก็มีวิธีปฐมพยาบาลเธอได้”

ว่าไงนะ?

ทันทีที่ลู่เสี้ยงหยางพูดคำนี้ ทุกสายตาก็จับจ้องมาที่ตัวเขา

ทุกคนต่างก็รู้สึกตกใจ ลูกเขยกระจอกคนนี้คิดจะทำอะไรกันแน่? เมื่อวานก็พูดจาโอ้อวดว่าสามารถแก้พิษของกู้ชิวส่วยได้ แต่ที่ไหนได้ มันก็แค่ลมปาก สุดท้ายก็ต้องพึ่งโจวซวิ่นอยู่ดี

แมร่งเอ๊ย! ดูเหมือนว่าไอ้ลูกเขยกระจอกคนนี้คิดจะก่อปัญหาอีกแล้วสินะ

แค่คิดจะโชว์พาวก็ไปโชว์ที่อื่นสิ ตอนนี้ทั้งสามคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือนักฆ่าเชียวนะ ถ้าลู่เสี้ยงหยางทำให้พวกเขาโกรธ คงต้องตายกันถ้วนหน้าอย่างแน่นอน

เย่สวนก็รู้สึกกลัวมาก โดยเฉพาะเธอเพิ่งเห็นโจวซวิ่นกับซุนยีเฉินถูกพวกเขาทำร้าย เธอไม่อยากให้ลู่เสี้ยงหยางต้องถูกทำร้ายไปด้วย ดังนั้นเธอจึงรีบดึงแขนของลู่เสี้ยงหยางแล้วพูดกับเขา “อย่าเพิ่งไร้สาระตอนนี้ รีบนั่งลง คุณจะไปรักษาใครได้?”

หวังเสว่ก็หันกลับมามองหน้าลู่เสี้ยงหยางแล้วพูดว่า “คุณอย่าหาเรื่องอีกเลย อยู่เฉยๆ จะดีกว่า คุณทำแบบนี้มันมีแต่จะเพิ่มปัญหาเท่านั้น”

“นั่นสิ แค่ลูกเขยกระจอกจอมเปลืองคนหนึ่งยังคิดจะยุ่งไปทุกเรื่อง ถามจริงนายมีปัญญาขนาดนั้นเชียวหรือ?”