หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 339

บทที่ 339 คิดจะทำเรื่องชั่วอีกแล้ว

เวลาค่อยๆ ผ่านไป และการปฐมพยาบาลของลู่เสี้ยงหยางคือการแข่งกับทุกวินาที

หลายคนไม่ได้มองโลกในแง่ดีและถอนหายใจพูดกับลู่เสี้ยงหยาง

“ดูเหมือนว่าพวกเราทุกคนจะต้องเดือดร้อนเพราะไอ้ลูกเขยไร้ประโยชน์คนนี้แล้วสินะ”

“แมร่งเอ๊ย! ปลาเน่าตัวเดียวเหม็นทั้งบ่อ”

“เหอะ สมเป็นเศษสวะจริงๆ”

เมื่อได้ยินเสียงเยาะเย้ยเหล่านี้ ลู่เสี้ยงหยางก็รู้สึกขำในใจ จากนั้นเงยหน้าขึ้นแล้วพูดกับฟ้านเจี้ยนจงและพี่น้องของเขา “ผมกำลังทำการรักษาอยู่ และผมก็เกลียดเสียงรบกวนของพวกแมลงวันมากที่สุด ถ้าอารมณ์ผมไม่ดี มันอาจทำให้เกิดความผิดพลาดในการปฐมพยาบาลได้”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ พี่น้องทั้งสามที่มีจิตใจหนักหน่วงอยู่แล้วก็เกิดความโกรธขึ้นมาทันที จากนั้นพวกเขาก็เดินเข้าไปตบหน้ากลุ่มคนที่พูดจาเสียดสีเมื่อครู่นี้

ผัวะๆ ๆ

ทันใดนั้น เสียงตบหน้าอันคมชัดก็ดังขึ้น

ทุกคนที่ถูกตบได้แต่ปิดหน้าและรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก แมร่งเอ๊ย ปล่อยมันไปก่อน ไอ้ลูกเขยกระจอก เดี๋ยวมันจะถูกฆ่าก่อนถ้ารักษายายคนนั้นไม่ได้

และแล้วทุกอย่างก็ไม่ได้เป็นไปตามความตั้งใจของพวกเขา สิบนาทีต่อมา อาการของยายคนนั้นก็เริ่มดีขึ้น

เนื่องจากความเจ็บปวดอย่างรุนแรงก่อนหน้านี้ กล้ามเนื้อที่บิดเข้าหากันก็ค่อยๆ คลี่คลายลง การหายใจก็ค่อยๆ กลับมาคงที่อีกครั้ง

ลู่เสี้ยงหยางยิ้มเบาๆ จากนั้นเก็บเข็มเงินกลับมาใส่ที่เดิมแล้วพูดว่า “ตอนนี้อาการดีขึ้นและพ้นขีดอันตรายแล้วล่ะ”

สีหน้ายายคนนั้นเต็มไปด้วยความขอบคุณ จากนั้นเธอก็พยายามลุกขึ้นเพื่อคุกเข่าขอบคุณลู่เสี้ยงหยาง

แต่ลู่เสี้ยงหยางก็รีบห้ามเธอไว้แล้วพูดอย่างอ่อนโยน “คุณยายครับ การรักษาคนเป็นอาชีพของผมอยู่แล้ว คุณยายไม่จำเป็นต้องทำขนาดนี้ก็ได้ครับ”

ลูกชายทั้งสามก็รีบพูดขึ้นว่า “แม่ไม่ต้องสุภาพกับไอ้เด็กคนนี้ก็ได้ ถ้าวันนี้มันรักษาแม่ไม่ได้ คนบนรถทุกคนก็ต้องฝังไปพร้อมกับแม่อยู่แล้ว”

ยายถอนหายใจและส่ายหัวอย่างละอายใจ แม้ลูกชายทั้งสามของเธอจะกตัญญูและดีต่อเธอมาก แต่พวกเขาก็ทำสิ่งเลวร้ายมามากมายตั้งแต่เด็ก ซึ่งเธอเองก็รู้สึกผิดที่ไม่ได้อบรมสั่งสอนลูกชายของเธอให้ดี

ในเวลาเดียวกัน

คนอื่นๆ ในรถต่างก็พากันมองไปที่ลู่เสี้ยงหยางด้วยความเหลือเชื่อ

แค่ลูกเขยกระจอกคนหนึ่งกลับรักษาโรคหัวใจขาดเลือดของยายคนนั้นได้

ในทางกลับกัน หมออัจฉริยะอย่างโจวซวิ่นกลับทำไม่ได้ เมื่อเทียบกับลู่เสี้ยงหยางแล้วเขาก็คือหมอต้มตุ๋นนี่เอง

โจวซวิ่นรู้สึกร้อนไปทั้งตัว เขาอดไม่ได้ที่จะมุดรูหนีไปให้ไกล อาการของกู้ชิวส่วยที่ติดพิษก่อนหน้านี้ ความจริงแล้วเขาไม่มีปัญญาที่จะรักษาเลย เพียงแต่เขาใช้ผลงานของลู่เสี้ยงหยางมาหลอกทุกๆ คน เพื่อเขาจะได้เป็นที่ยกย่องและเป็นหมออัจฉริยะของทุกคน

แต่ในวันนี้ความจริงก็ได้ปรากฏต่อหน้าทุกคนว่าลู่เสี้ยงหยางต่างหากที่เป็นหมออัจฉริยะตัวจริง

“หืม......นี่......มัน.......” เย่สวนตกใจจนพูดไม่ออก เธอไม่คิดเลยว่าลู่เสี้ยงหยางจะมีความสามารถทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้

หวังเสว่พยายามขยี้ตาเพราะคิดว่าตัวเองฝันไป แต่เมื่อรู้ว่านี่เป็นความจริงแล้ว เธอก็ตกตะลึงอย่างที่สุด

ส่วนกู้ชิวส่วยนั้นได้แต่มองไปที่ลู่เสี้ยงหยางอย่างหลงใหล ตอนนี้ร่างกายที่งดงามของเธอแข็งทื่อไปสักพักแล้ว สรุปว่าคนที่ช่วยชีวิตเธอคือลู่เสี้ยงหยางจริงๆ

ลู่เสี้ยงหยางต่างหากที่เป็นหมออัจฉริยะ!

ซุนยีเฉินรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก เขาไม่คิดเลยว่าจะปล่อยให้ลู่เสี้ยงหยางโชว์พาวได้สำเร็จอีกแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังพูดอย่างปากแข็งว่า “มันก็แค่แมวนำโชคเท่านั้น”