หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 39

บทที่39 คิดสั้น

ถึงแม้จะวางสายโทรศัพท์ไปแล้ว แต่ประโยคสุดท้ายที่เย่สวนพูด ยังคงหมุนเวียนอยู่ในหัวของลู่เสี้ยงหยางอยู่

“ให้เวลาคุณหนึ่งอาทิตย์ ภายในหนึ่งอาทิตย์ ถ้าคุณยังไม่มีหลักฐานพิสูจน์ใดๆที่ทำให้ผมเชื่อคุณได้ พวกเราก็หย่ากันเถอะ ”

ใบหน้าของ ลู่เสี้ยงหยางยิ้มออกมาอย่างเจ็บปวด โชคชะตาล้อเล่นกับเขาทุกครั้งเลยจริงๆ

ช่วงเวลานี้ ไม่ง่ายเลยที่เขาจะได้รับความรู้สึกดีๆจากเย่สวน ทำให้ เย่สวนยอมรับเขา แต่ว่ายังเกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้นอีก

เย่สวนเผชิญหน้ากับการซักถามข้อสงสัยของทุกคนแล้วเลือกเขา จะต้องมีความกล้ามากจริงๆ ตอนนี้ถูกเรื่องนี้ก่อกวน เย่สวนไม่ได้โกรธเขาต่อหน้าสาธารณชน ก็คือได้ให้โอกาสที่ยิ่งใหญ่แก่เขาแล้ว

“อือ หนึ่งอาทิตย์จะตรวจสอบเรื่องนี้อย่างชัดเจน สำหรับผมแล้วความยากไม่มาก ” ลู่เสี้ยงหยางบ่นพึมพำตัวเอง มีความหวังขึ้นมาในใจอีกแล้ว แล้วเขาก็สดใสร่าเริงขึ้นมานิดหนึ่ง

เมื่อตอนที่ก้าวเท้าออกไปด้านหน้า อยากจะไปชื่นชมปลาที่อยู่ในน้ำสักหน่อย เขาเพิ่งจะจ้องมองไปที่ผิวน้ำ ก็ได้เห็นฉากที่น่าสนใจมากฉากหนึ่ง

ปลาในน้ำกำลังพยายามที่จะทวนกระแสน้ำ ไม่เคยที่จะคล้อยไปตามกระแส

ทำให้ ลู่เสี้ยงหยางเข้าใจ มนุษย์ก็ไม่ใช่แบบนี้เหรอ? ผู้คนมากมายต่อสู้ดิ้นรนกันอยู่ทุกวัน แต่ว่าพวกเขาก็ไม่ยอมแพ้

แต่ที่ทำให้ ลู่เสี้ยงหยางคิดไม่ถึงก็คือ เขาเพิ่งเดินไปไม่กี่ก้าว ก็ถูกคนดึงมือเอาไว้แล้ว

นี้น่าจะมือของผู้หญิงเท่านั้น เต็มไปด้วยความอ่อนนุ่มและนุ่มนวล อีกอย่างผิวมีความมันวาวด้วย เหมือนผ้าไหมเลย

ลู่เสี้ยงหยาง หันหน้ากลับไป กระทบเข้ามาในตาของเขาก็เป็นผู้หญิงจริงๆ หน้าตาสวยงาม ใบหน้ารูปไข่มาตรฐาน คิ้วตาจมูกปากละเอียดอ่อนสวยงาม รูปร่างยิ่งเซ็กซี่ ถึงแม้ตอนนี้จะสวมใส่แต่เสื้อเชิ้ตสีดำง่ายหนึ่งตัว กับกางเกงยีนรัดรูปธรรมดาเท่านั้น แต่ก็เผยให้เห็นรูปร่างที่แท้จริงของเธอออกมา

ลู่เสี้ยงหยาง ตาเป็นประกาย แต่ในทันใดนั้นก็สงสัยและประหลาดใจ

ผู้หญิงคนนี้จับมือเขาทำไม? และดูเหมือนพวกเขาจะไม่รู้จักกัน

ถูก ลู่เสี้ยงหยางมองอย่างนี้ ใบหน้าของคนสวยก็รู้สึกเขินขึ้นมา ในตอนนั้นเองก็รู้สึกตัวได้ว่า มือของเธอยังจับที่มือของ ลู่เสี้ยงหยางอยู่ แล้วรีบปล่อยมือทันที

ในตอนนั้นเอง ใบหน้ารูปไข่ที่สวยงามก็เธอก็แดงมากอย่างเห็นได้ชัด แก้มแดงเหมือนลูกพีชที่สุกงอม ทำให้คนทนไม่ไหวอยากจะกัดกินซะจริงๆ

“คนสวย คุณคือ? ” ลู่เสี้ยงหยางถามอย่างงงงัน

“เฮ้อ ” คนสวยถอนหายใจออกมา มองไปที่ ลู่เสี้ยงหยางแล้วพูดว่า “คุณยังเป็นวัยรุ่น ก็แค่เจออุปสรรคนิดหน่อยไม่ได้หนักหนาอะไร จะพยายามฆ่าตัวตายทำไม? ”

ฆ่าตัวตาย? !

ลู่เสี้ยงหยาง งงไปหมดแล้ว นี่มันอะไรกันเนี่ย?

“เพราะฉะนั้น ไม่ว่าตอนนี้คุณจะมีเรื่องในใจอะไรที่ข้ามผ่านไปไม่ได้ คุณต้องมองไปด้านหน้า เวลาเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่จะเยียวยา เชื่อฉัน ” คนสวยมอง ลู่เสี้ยงหยางพูดอย่างจริงจัง

คนสวยคนนี้ชื่อ จ้าวหรูเย็น ที่บ้านเปิดคลินิก คลินิกก็อยู่ในหมู่บ้าน ไม่กี่วันก่อน เธอก็เห็นคนมายืนที่หัวสะพานอย่างบังเอิญ หลังจากยืนเงียบๆอยู่สักพักแล้วนั้น ก็กระโดดลงไปในแม่น้ำด้านล่าง ดีที่ช่วยไว้ได้ทัน ไม่ได้เสียชีวิตไป

วันนี้เธอเห็น ลู่เสี้ยงหยางยืนอยู่ที่หัวสะพาน รู้สึกไม่ดี ก็เลยทำให้คิดถึงเรื่องนี้ คนที่กระโดดลงแม่น้ำในวันนั้น เพราะว่ารีบร้อน เธอถึงได้รีบวิ่งมาที่สะพาน เพื่อที่จะดึงมือของ ลู่เสี้ยงหยางไว้

ลู่เสี้ยงหยาง นวดขมับเบาๆ รู้ว่าผู้หญิงคนสวยที่ยืนอยู่ด้านหน้านี้เข้าใจเขาผิด แต่ว่าในใจก็รู้สึกอบอุ่นนิดหนึ่ง เขาและเธอพบกันโดยบังเอิญ เธอยังสามารถพูดโน้มน้าวใจเขาได้

ดูไปดูมาผู้หญิงคนสวยนี้ก็มีจิตใจเมตตานะ

“ชื่ออะไร? ” ลู่เสี้ยงหยางถาม