หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 398

บทที่ 398 ความลับที่ไม่สามารถเปิดเผยได้

เป็นเสียงของหวังเสว่

ก่อนหน้านี้ที่ออกนอกสถานที่ เพราะซุนยีเฉินใช้งูหลามปลอมแกล้งหวังเสว่ ตั้งแต่นั้นมาเธอจึงโกรธเขาและไม่ยอมคุยกับเขาอีก

แต่ซุนยีเฉินเป็นคนด้านได้อายอด หลังจากกลับมาเขาตามตื๊อหวังเสว่ไม่ปล่อย จนในที่สุดเธอทนไม่ไหวและตัดสินใจให้โอกาสเขาไป

ถึงอย่างไรแล้วเป็นคำสั่งของพ่อแม่ หวังเสว่กับซุนยีเฉินถือว่าเป็นคู่มั่นกันแล้ว และในอนาคตเธอก็ต้องแต่งงานกับซุนยีเฉินอยู่ดี

ในคืนนี้ ซุนยีเฉินนัดหวังเสว่มาเดินถนนคนเดิน หวังเสว่จัดการเรื่องคดีเสร็จก็เข้ามาตามนัด แต่ทันทีที่มาถึงเธอก็เห็นภาพที่ปรากฏบนหน้าจอ อีกทั้งยังเห็นซุนยีเฉินกับไป๋เหวินปางกำลังจะหลบหนีไปอย่างลับๆ ล่อด้วย เธอจึงอดไม่ได้ที่จะตะโกนเรียกซุนยีเฉินหยุด

เมื่อซุนยีเฉินได้ยินเสียงของหวังเสว่ก็หยุดลงและหันกลับไปยิ้มพูดกับเธอ “เสว่เอ๋อ คุณมาแล้วเหรอ?”

หวังเสว่แสดงสีหน้าเคร่งขรึมแล้วถามเขาอย่างเย็นชา “บนหน้าจอนั่นมันหมายถึงอะไร?”

กล่าวกันว่าคบคนพาลพาไปหาผิด คบบัณฑิตบัณฑิตพาไปหาผล ซุนยีเฉินกับเซี่ยงหยู่โม่มีความสัมพันธ์ที่ดีมาโดยตลอด ถ้าเซี่ยงหยู่โม่สามารถทำสิ่งนี้ได้ แล้วซุนยีเฉินก็คงไม่ต่างอะไรกันแล้วล่ะ

เมื่อเห็นสีหน้าของหวังเสว่ ซุนยีเฉินก็รู้สึกผิดทันที เพราะเขาผ่านผู้หญิงมากมายนับไม่ถ้วน แต่มันเป็นเรื่องที่ทำลับหลังหวังเสว่ก่อนที่เขาจะมาที่ในเมืองปินเหอนี้

แน่นอนว่าเรื่องแย่ๆ ในอดีตซุนยีเฉินไม่มีทางยอมรับมันอยู่แล้ว ดังนั้นเขาจึงตอบหวังเสว่อย่างมั่นใจว่า “ผมจะรู้ได้ไงล่ะ เป็นเรื่องชั่วๆ ที่เซี่ยงหยู่โม่ทำเองทั้งนั้น ถ้าผมรู้ว่าเขาเป็นคนแบบนี้ ผมเลิกคบไปตั้งนานแล้ว”

เป็นคำพูดที่ฟังดูน่าเชื่อถือมาก ทำให้คนฟังแล้วยากที่จะตั้งคำถามต่อ

หวังเสว่จึงได้แต่พยักหน้าและรู้สึกพึงพอใจกับซุนยีเฉินมากขึ้นอีกครั้ง

แม้ว่าปกติแล้วผู้ชายคนนี้จะเป็นคนขี้กลัว รักศักดิ์ศรี แต่เขาไม่ได้เป็นคนเลวอย่างที่คิด อย่างน้อยเขาไม่ได้มีนิสัยชู้สาว

หลังจากนั้นทั้งสองจึงไม่ได้คุยเรื่องนี้ต่อ หวังเสว่เห็นเย่สวนยืนอยู่ตรงหน้า เธอจึงเดินเข้าไปทักทายเย่สวนด้วยรอยยิ้ม

เธอทั้งสองมีความสัมพันธ์ที่ดีกันอยู่แล้ว เมื่อเห็นหน้ากันก็เริ่มกล่าวทักทายอย่างสนิทสนม แม้โอหยางรั่วสุ่ยจะเพิ่มมาอีกคน แต่ไม่ใช่ปัญหาของพวกเธอเลย เพราะในไม่ช้าทั้งสามก็รู้จักกันแล้ว

ท้ายที่สุดแล้วทั้งสามก็ตัดสินใจไปเดินถนนคนเดินต่อ

ดวงตาของซุนยีเฉินเปล่งประกาย คืนนี้เขานัดหวังเสว่มาก็เพื่อจะวางแผนที่จะได้ตัวเธอ

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้แล้วซุนยีเฉินก็ยิ้มอย่างมีเลศนัย จากนั้นเขาหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วส่งข้อความหนึ่งออกไป

ในเวลาต่อมา เย่สวนกับสาวๆ ทั้งสองก็เริ่มสนุกกับการช้อปปิ้งที่ถนนคนเดินอีกครั้ง

ลู่เสี้ยงหยางกับซุนยีเฉินจึงกลายเป็นคนถือของโดยปริยาย

สิบนาทีหลังจากนั้น ในหน้าร้านเครื่องดื่มร้านหนึ่ง มีคนกลุ่มหนึ่งกำลังมุมดูอะไรบางอย่างที่ดูน่าสนใจอยู่

ซุนยีเฉินรีบเบียดตัวเข้าไปในคนกลุ่มนั้นแล้วหันกลับมาพูดกับหวังเสว่ “เสว่เอ๋อ รีบมาดูสิ ที่นี่มีหมอดูนะ ช่วงนี้การงานของคุณไม่ค่อยประสบความสำเร็จไม่ใช่เหรอ? คุณลองมาดูดวงสิ”