หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 405

บทที่ 405 ไว้ชีวิตเขาเถอะ

แม้ว่าพละกำลังของน้องสี่จะน่าเกรงขาม แต่การเผชิญหน้าต่อหมัดนี้ ลู่เสี้ยงหยางมีทีท่าดูหมิ่น

ต่อมา หมัดถูกง้างขึ้นเหวี่ยงออกไป

หมัดที่เชื่องช้า ไร้พละกำลัง ดูอ่อนนุ่มราวกับปุยนุ่น

“ฮ่าฮ่า นี่มันหมัดที่ผู้หญิงสลัดเห็นๆ คุณชาย ไอ้หมอนี่ตายแน่” คิงคองอีกสามคนที่เหลือหัวเราะออกมา อย่างเหยียดหยาม

ในตอนนี้เอง เสียงหัวเราะของพวกเขาหยุดชะงักลงกะทันหัน ปฏิกิริยาบนใบหน้าสยดสยอง เสมือนกับถูกผีหลอกในกลางวันแสกๆ

ปัง!

หมัดของน้องสี่ปะทะกับหมัดของลู่เสี้ยงหยาง ร่างกายเหมือนกับว่าวสายขาดที่ลอยออกไปไกล บินไปไกลสิบกว่าเมตรก่อนที่จะตกลงกระแทกกับพื้น

บัดซบ!

เงียบกริบ!

รอบข้างเงียบกริบราวกับสถานที่ต้องห้าม!

ลู่เสี้ยงหยางทำให้นายสี่พิการด้วยหมัดเดียว ไอ้บ้าเอ๊ย จำเป็นที่จะต้องโหดร้ายทารุณถึงเพียงนี้เชียวหรือ

ทุกคนนิ่งอยู่อย่างนั้น

ผ่านไปสักพักใหญ่ บางคนถึงได้สติกลับคืนมาบ้าง

คิงคองอีกสามนายสีหน้าไม่สู้ดี บางคนเป็นกังวลถึงกับหันไปจับจ้องทางนายสี่ เหงื่อแตกพราก

ภายในคิงคองทั้งสี่ นายสี่ผ่านการมุ่งมั่นฝึกฝนอย่างช่ำชอง ร่างกายของเขาค่อนข้างแข็งแกร่ง ไม่คิดเลยว่าการรับมือกับลู่เสี้ยงหยางจะไม่มีแม้โอกาสที่จะได้เริ่มการต่อสู้

“เหอะ ความสามารถอันน้อยนิด คอยดูฉันฆ่าไอ้หมดนี่ให้ดี” พี่ใหญ่ของเทพองครักษ์ทั้งสี่ไม่พอใจ คำรามเสียงดังเตรียมตัวที่จะเข้าร่วมการต่อสู้ เขาคือชายคนที่ค่อนข้างเตี้ย

ชายหนุ่มก้าวออกมา พร้อมกับมีดใบหลิวมีดใบหลิวกะทัดรัด มีดใบหลิวมีดใบหลิว มีความยาวเท่ากับฝ่ามือเท่านั้น สะดวกแก่การเก็บซ่อนเอาไว้ที่ใต้แขนเสื้อ

“ไอ้หนู แกจะได้ยินเสียงหัวใจของแกที่ถูกฉันแทงทะลุเดี๋ยวนี้” พี่ใหญ่แสยะยิ้ม พลางสลัดแขนอยู่สักพัก ก่อนที่มีดใบหลิวมีดใบหลิวในมือจะมุ่งตรงไปทางลู่เสี้ยงหยาง

แควก!

เพราะความเร็วที่ว่องไว เสมือนกับว่าอากาศถูกกรีดจนแยกออก ส่งเสียงที่แสบแก้วหูขึ้น

หลังจากนั้น

เพียงแค่ชั่วพริบตา มีดใบหลิวมีดใบหลิวจ่ออยู่ตรงหน้าลู่เสี้ยงหยาง กำลังจะแทงเข้าสู่กลางอก

หืม?

รูม่านตาของลู่เสี้ยงหยางขยายออก มีดใบหลิวมีดใบหลิวค่อยๆ ชัดเจนขึ้น ในลูกตา แต่เขากลับยังคงยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น ราวกับว่าไม่แยแสมีดใบหลิวมีดใบหลิวตรงหน้า

เมื่อเห็นดังนั้น พี่ใหญ่หัวเราะอย่างได้ใจ ด้วยสีหน้าโหดเหี้ยมอำมหิต

ลู่เสี้ยงหยางไม่มีโอกาสในการหลบหลีกอีกแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็รอให้หัวใจของเขาถูกแทงทะลุเสียแล้วกัน

“หือหือ” เย่สวนเองก็คิดว่าลู่เสี้ยงหยางไม่มีทางหลีกหนีมีดใบหลิวมีดใบหลิวไปได้ เธอร้องไห้ออกมา อย่างหนักปานขาดใจ น้ำตานองไปทั่วหน้า

ท้ายที่สุดเธอไม่ต้องการที่จะเห็นภาพที่ลู่เสี้ยงหยางถูกฆ่าจนเลือดนอง จึงหลับตาแน่น

เคร้ง!

สิ่งไม่คาดฝันเกิดขึ้นในตอนนี้เอง ใบมีดใบหลิวมีดใบหลิวที่มุ่งไปยังอกของลู่เสี้ยงหยาง หยุดชะงัก ไม่สามารถแทงไปข้างหน้าได้

เสมือนกับว่ากรีดแทงหินก้อนใหญ่ และติดแหง็กอยู่อย่างนั้น!

อันที่จริง ในตอนนี้ใบมีดใบหลิวมีดใบหลิวถูกสองนิ้วของลู่เสี้ยงหยางหนีบเอาไว้

แม่งเอ๊ย! เป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร?

พี่ใหญ่ดวงตาแทบถลนออกมา น่ากลัวเกินไปแล้ว ยังเป็นคนอยู่อีกไหม?

“ไม่ เป็นไปได้ยังไง?”

“บัดซบ แย่แล้ว พี่ใหญ่หลบเร็วเข้า”

น้องรองและน้องสามประสานเสียงขึ้นพร้อมกัน

ฮะ!

ทันทีที่จบประโยค ลู่เสี้ยงหยางลอยขึ้นเหนืออากาศ ฝีเท้าเหยียบข้ามผ่านพี่ใหญ่

วิ้ง!

ชั่วพริบตา นายคนโตสุดรู้สึกราวถูกพลังอันมหาศาลหล่นทับ ราวกับน้ำตกที่มองไม่เห็นเทลงบนตัวของเขา ทำให้กระดูกทุกส่วนในร่างส่งเสียงดังกรอบแกรบ ก่อนจะทนรับแรงกระแทกไม่ไหวล้มลง

บัดซบ!