หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 406

บทที่ 406 การไล่ล่าอย่างดุเดือด

ในตอนนี้ นายสี่ถูกฆ่า นายคนโตพาหานหยุน และเย่สวนหนีไป เหลือเพียงนายสองและนายสามที่ต่อสู้อยู่กับลู่เสี้ยงหยาง

ลู่เสี้ยงหยางเหลือบมองรถกระบะที่เคลื่อนตัวออกไปด้วยความเร็วแสง ความอาฆานในสายตาขาดสะบั้น คืนนี้ทุกคนในตระกูลหานต้องตาย ต่อให้ติดปีกก็อย่าหวังว่าจะหนีออกจากเงื้อมมือของเขาได้

นายสองและนายสามไร้ความเชื่อมั่นเพียงพอ แต่ก็ไร้หนทาง ได้แต่กัดฟันสู้กับลู่เสี้ยงหยางต่อไป

“ไอ้พวกสวะ ตายไปให้หมด” ลู่เสี้ยงหยางเอ่ยอย่างเย็นชา

จบคำ มีดที่ถือเอาไว้ในมือขวายื่นออกไป กวาดผ่านลำคอของนายสอง

ฉึก!

สมองของนายสองหลุดออกจากลำคอในพริบตา หล่นลงกับพื้น

ตามมาติดๆ ด้วย ลู่เสี้ยงหยางไม่ล่าช้า ปลายมีดเคลื่อนไปข้างหน้า ท้ายที่สุดแทงเข้าที่กลางอกของนายสาม

ปลายมีดแทงทะลุหัวใจ

“ไม่!” นายสามร้องอย่างอนาถ กระอักเลือดไม่หยุด ท้ายที่สุดร่างของเขาร่วงหล่นกระแทกกับพื้น

ในตอนนี้ นายสองและนายสามถูกลู่เสี้ยงหยางดับชีพทั้งคู่

“เหอะ ต่อไปก็ถึงคิวของพวกแก” ลู่เสี้ยงหยางหันไปทางหน้าประตูใหญ่ของโรงงาน ในทิศทางที่รถกระบะเพิ่งแล่นออกไป

สถานการณ์ตรงหน้า เขาไร้ความลังเล รวบรวมพละกำลังทั้งหมดที่มีไปไว้ที่ขาทั้งสองข้าง ขยับฝีเท้า ไล่ตามไปทางรถกระบะ

มีพลังของปราณอยู่ ความเร็วของลู่เสี้ยงหยางไร้เทียมทาน ไม่ว่าจะเป็นเหาะเหินเดินบนหลังคาเป็นเรื่องเล็กน้อยทั้งนั้น

ชั่วพริบตา ภายใต้ความมืดมิด มีแต่เงาร่างหนึ่งแล่นผ่านไม้ป่า หินทรายปลิวว่อน เร็วปานสายฟ้า

…..

ในเวลาเดียวกันนั้น นายพี่คนโตหัวใจเต้นตุ้มต่อมบังรถเครื่องยนต์ด้วยความเร็วสูง ที่เร็วกว่าธนูที่ถูกยิงออกไป

รถกระบะคันนี้ถูกดัดแปลงมาก่อน ใช้เครื่องยนต์ของรถสปอร์ต แรงบิดและแรงม้าจัดอยู่ในขั้นสุดยอด

บนรถ หานหยุนคว้าประตูเอาไว้แน่น กลัวว่าตนเองจะถูกสลัดออกไปข้างนอก สายตาจับจ้องที่รถคันหลังเอาไว้อยู่อย่างนั้น เพื่อที่จะดูว่าลู่เสี้ยงหยางจะตามมาด้วยได้หรือไม่

เย่สวนใบหน้าขาวซีด เต็มไปด้วยความกังวล ไม่รู้ว่าทางด้านลู่เสี้ยงหยางเป็นอย่างไรบ้าง

เย่สวนเกรงกลัวหวาดหวั่น ทั้งมือและเท้าชุ่มไปด้วยเหงื่อ แต่ทันใดนั้น เกิดไอควันเขม่าสีดำออกมาจากหว่างคิ้ว จับตัวกันเป็นคำว่ามาร

หานหยุนไม่ทันได้สังเกต ชายหนุ่มอ่อนตัวเบาอยู่บนรถ กำลังที่จำหยิบบุหรี่ขึ้นสูบเพื่อคลายเครียด

เอ๋?!

ในตอนนี้ ใต้ฟ้าที่อยู่ไม่ไกล จุดดำเล็กๆ ถูกขยายออกอย่างรวดเร็ว เมื่อตั้งใจสังเกต ก็ได้พบว่าเป็นลู่เสี้ยงหยางที่ไล่ตามมา

บัดซบ!

นี่…..เป็นไปได้ยังไง? เขาวิ่งเร็วขนาดนี้เชียวหรือ?

หานหยุนแทบบ้า ไม่อยากจะเชื่อ

“ให้ตาย! เขาไล่ตามมาแล้ว” หานหยุนหันไปคำรามใส่นายคนโต ด้วยความตื่นตูมหวาดผวา

นายคนโตเหลือบมองลู่เสี้ยงหยางด้วยกระจกหลัง ในกระจก เสมือนกับว่ามีสายลมออกจากฝ่าเท้าของลู่เสี้ยงหยาง พลันคืบคลานเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ช่วงเวลาสั้นๆ ชายหนุ่มหัวใจแทบวาย

“แม่งเอ๊ย นี่มันเป็นไปได้ยังไง?” ชายหนุ่มตกตะลึงไป เหงื่อแตกชุ่มไปทั่วกาย

ลู่เสี้ยงหยางจะวิ่งเร็วกว่ารถกระบะที่ถูกดัดแปลงได้อย่างไร?

ให้ตาย!

ชายหนุ่มกำพวงมาลัยรถแน่น เหยียบคันเร่งจนมิด