หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 438

บทที่ 438 หยกมหัศจรรย์

ลู่เสี้ยงหยางพูดไม่ออกกับประโยคของโจวต้าวหย่วน ส่ายหัว “สุนัขที่กัดคน จะไม่เห่า สุนัขที่เห่า จะไม่กัดคน หากมีปัญญาเอาชีวิตผม ก็ลงมือเลยตอนนี้สิ หากไม่มีปัญญา ก็หุบปากอีกาของแกไปซะ อย่าทำให้ผมต้องอารมณ์เสีย”

ประโยคที่หลุดออก ทำให้โจวต้าวหย่วนโกรธจัดขึ้นมาอีกครั้ง ที่นี่ไม่ใช่ที่ของเขา ภายใต้งานประมูลที่มีผู้คนมากมาย เขาไม่กล้าลงมือฆ่าคน

เขาเด้งลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินออกจากที่ ในใจเขา ลู่เสี้ยงหยางเป็นศพไปตั้งนานแล้ว

เหล่าผู้คนที่เยินยอโจวต้าวหย่วนเมื่อสักครู่ ก็ลุกขึ้นตามไปด้วยเช่นเดียวกัน พลันเดินออกจากงานประมูลไปอย่างโกรธจัด

ในตอนนี้ คนรอบข้างจับจ้องลู่เสี้ยงหยางด้วยความรู้สึกที่สับสน ไอ้หน้าละอ่อนนี่ มันมีความสามารถจริงๆ หรือว่าแค่เสแสร้งกันแน่?

หยางฮุยหวงหงุดหงิดอย่างมาก ไม่ได้เห็นลู่เสี้ยงหยางถูกปรมาจารย์โจวสั่งสอนอีกแล้ว

เสว่เฟยเส่จ้องมองลู่เสี้ยงหยาง อย่างเพ่งพินิจ ด้วยความรู้สึกอะไรบางอย่าง

ก่อนหน้านี้ที่สโมสรการจัดงานประมูล เพราะต้วนหงซิ่ว ลู่เสี้ยงหยางได้ช่วยชีวิตเธอเอาไว้ เป็นผู้มีพระคุณของเธอ

ในคืนนี้ ลู่เสี้ยงหยางทุ่มเงินเป็นจำนวนมาก ประมูลในสิ่งที่เธอเองก็ไม่มีปัญญาประมูลมาได้อย่างเมล็ดภูเขาไฟ ความเอาแต่ใจนี้ แทบจะทำให้เธอยอมรับได้ดเวย

“ไม่สิ ไอ้หมอนี่ไม่ง่ายแน่ วันหลังฉันจะต้องสืบประวัติของเขาให้แน่ชัดให้ได้” เสว่เฟยเส่คิดในใจ

ต่อมา ไม่มีใครเป็นคู่แข่งกับลู่เสี้ยงหยางอีกต่อไป ลู่เสี้ยงหยางบอกตัวเลขในบัตรธนาคารอีกครั้ง เจ้าหน้าที่เริ่มทำธุรกรรม

หลังจากที่ธุรกรรมเสร็จสิ้นลง ทุกคนรอบข้างต่างอ้าปากค้าง ไม่มีใครคาดคิด ว่าลู่เสี้ยงหยางจะมีความสามารถถึงเพียงนี้ ถึงขนาดใช้เงิน5พันล้านเพื่อซื้อก้อนหินเพียงก้อนเดียว

หยางฮุยหวงไม่พอใจ พลันกระแทกแดกดันดั่งเก่า “ไอ้หน้าละอ่อนที่เกาะผู้หญิงกิน ใช้เงินของเมียแก มันน่าภูมิใจตรงไหนกัน?”

ลู่เสี้ยงหยางเอ่ยเสียงเรียบ “แกไม่ต้องสนใจว่าฉันใช้เงินของใคร เอาเป็นว่าฉันมีตางค์ ใครจะไปเหมือนไอ้โง่อย่างแก ก็แค่หมาหงอย ขนาดฉันหลับตาข้าง แกยังไม่กล้าสู้กับฉันเลย”

“.....” ประโยคนี้ทำให้หยางฮุยหวงพูดไม่ออก ใบหน้าเขียวปั้ด

ให้ตาย! สังคมสมัยนี้ใครมีเงินนับเป็นพ่อ ใครจนนับเป็นน้องสิท่า

ไม่นาน เจ้าหน้าที่สโมสรนำเมล็ดภูเขาไฟมาให้กับลู่เสี้ยงหยางด้วยความเคารพ

เสว่เฟยเส่ก็อยากได้เมล็ดภูเขาไฟมาไว้ในครอบครองเช่นเดียวกัน แต่ก็คงไม่แย่งมาจากคนอื่นไม่ได้ เธอได้แต่จ้องตาเป็นมัน ก่อนที่จะสลัดความคิดออกไป

หลังจากนั้นงานประมูลในค่ำคืนนี้ได้จบลง ลู่เสี้ยงหยางและเสว่เฟยเส่ออกจากสโมสร

หลังจากที่ลู่เสี้ยงหยางและเสว่เฟยเส่แยกย้ายจากกัน ทั้งคู่ก็ตรงกลับบ้านทันที

เย่สวนและโอหยางรั่วสุ่ยยังไม่กลับมาจากการเดินเล่น ลู่เสี่ยงหยางมุ่งเข้าห้องนอน เพื่อวิจัยเมล็ดภูเขาไฟที่เพิ่งได้มา

ลู่เสี้ยงหยางวางเมล็ดภูเขาไฟไว้ในมือ ปราณในร่างกายเริ่มเคลื่อนไหว ไหลผ่านไปตามฝ่ามือ เข้าสู่เมล็ดภูเขาไฟ

ในตอนนี้เอง อุบัติเหตุได้เกิดขึ้นอีกครั้ง

ก่อนหน้านี้ หยกที่ท่านอาวุโสไฟนภาให้มานั้น ลอยออกมาจากในกระเป๋าอีกครั้ง แขวนอยู่บนศีรษะของลู่เสี้ยงหยาง เกิดหารหมุนอย่างรุนแรง จนเกิดกระแสน้ำวนขนาดเล็ก

แรงดูดสูบที่น่าหวาดเสียวไหลออกมา ทำปฏิกิริยากับเมล็ดภูเขาไฟ

“บัดซบ แย่แล้ว” ลู่เสี้ยงหยางหงุดหงิด ครั้งก่อน เขาได้พระพุทธรูปหยกมาจากถนนคนเดินขายของเก่า เรกิข้างในถูกหยกนี่สูบจนเกลี้ยง