หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 448

บทที่ 448 ถูกเผาจนว่างเปล่า

ในสถานการณ์แบบนี้ ทุกคนต่างหันไปที่ลู่เสี้ยงหยาง ด้วยความเห็นใจ และเศร้าสลด

สำหรับพวกเขา ลู่เสี้ยงหยางต้องถูกเงาดำเหล่านี้กลืนกินจนไม่เหลือแน่

โจวต้าวหย่วนหัวเราะออกมาอย่างสะใจ พร้อมเอ่ยกับลู่เสี้ยงหยาง “ไอ้หนู หากแกยอมจำนนต่อฉันแต่โดยดี ฉันก็จะไว้ชีวิตแก”

อันที่จริง ลู่เสี้ยงหยางอายุแค่นี้แต่กลับมีความสามารถถึงเพียงนี้ เขาจัดอยู่ในระดับอัจฉริยะเลยทีเดียว หากจะฆ่าไปแบบนี้ น่าเสียดายเกินไป หากเขายอมจำนนต่อตนเอง เขามีเป็นร้อยวิธีในการช่วงชิงวิญญาณของเขา ถึงตอนนั้น เขาก็จะรับใช้ตนอย่างว่าง่าย

ในการสู้รบในภายภาคหน้า ไอ้หมอนี่ต้องช่วยเขาได้อย่างมากแน่

ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะเยาะ “ตาแก่อย่างแก คิดที่จะให้ผมจำนนด้วย ฝันไปเถอะ”

สิ้นสุดประโยค เพลิงไฟที่โหมกระหน่ำออกมาจากร่างของเขา เพียงแค่ชั่วพริบตา ร่างทั้งร่างของเขาห่อหุ้มด้วยเพลิงไฟ

สิ่งที่เกิดขึ้น เสมือนกับว่าร่างทั้งร่างของลู่เสี้ยงหยางราดไปด้วยน้ำมัน เมื่อถูกจุดประกาย ทะเลเพลิงก็กลืนกินร่างของเขาไปทั้งร่าง

บัดซบ! นี่มัน…..เกิดอะไรขึ้น?

ทุกคนอย่างจ้องเขม็งด้วยความทึ่ง หรือว่าลู่เสี้ยงหยางรู้แก่ใจ ว่าตัวเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของปรมาจารย์โจว จึงคิดที่จะฆ่าตัวตาย เพื่อจบชีวิตของตนเอง

ไม่มีเหตุผล ไอ้หมอนี่เมื่อสักครู่โม้เอาไว้ใหญ่โต ว่าจะฆ่าปรมาจารย์โจวเพื่อให้ความยุติธรรมแทนสวรรค์ ทำไมตอนนี้ถึงฆ่าตัวตายเสียได้

“เอ๋? ไม่สิ เขากำลังแสดงวิชาเวทย์ที่แข็งแกร่ง” ใครบางคนตะโกนขึ้นกะทันหัน

เมื่อได้ยินประโยคนั้น หลายคนต่างเพ่งมองพิจารณาอย่างตั้งใจ ไม่นานพวกเขาค้นพบว่า ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้คิดฆ่าตัวตาย แต่กำลังใช้วิชาเวทย์ที่แข็งแกร่งอยู่

ภาพเหตุการณ์ตรงหน้า ทุกคนต่างนิ่งอึ้ง รู้สึกมึนหัว สำหรับอาจารย์ฮวงจุ้ย และลัทธิอภิปรัชญา หากต้องการฝึกวิชาเวทย์ ต้องใช้ยันต์หรือคาถามนต์ช่วยเสริม ถึงจะเกิดผลลัพธ์ได้

แต่ลู่เสี้ยงหยางไม่ใช้ยันต์หรือคาถาช่วยเสริม ก็สามารถแสดงอิทธิฤทธิ์ออกมาได้ นี่มันเป็นไปได้อย่างไร?

แน่นอน ว่านี่เป็นเวทย์ที่เขาศึกษาจากหยกชิ้นนั้น ซึ่งเป็นเทคนิคต้นฉบับดั้งเดิม บวกกับพลังจิตของนักกลั่นยาระดับห้า ก็แกร่งกล้ามากพอ จนไม่จำเป็นที่จะต้องใช้ยันต์ช่วยเสริม หรือว่าคาถามนต์ใดๆ

เปรี๊ยะ!

ในตอนนี้เอง เงาดำพุ่งเข้าใส่ร่างของลู่เสี้ยงหยาง

เมื่อกลุ่มเงาดำสัมผัสถูกเปลวเพลิงที่ลุกไหม้ ก็กลายเป็นควันเขม่าสลายดับไป

สิ่งที่เกิดขึ้น เสมือนกับแมลงเม่าบินเข้ากองไฟ ถูกเพลิงไฟกลืนกินหายไปในพริบตา

“ไม่ ไม่ เป็นไปไม่ได้” โจวต้าวหย่วนตะคอกเสียงดังลั่น กับภาพเหตุการณ์ตรงหน้า จนลูกตาแทบหลุดออกจากเบ้า

วิชาที่เขาฝึกเป็นเวทย์ที่ร้ายกาจที่สุดเมื่อร้อยปีก่อน ที่ฆ่าได้ทุกอย่างบนโลกแม้แต่เทพเจ้า ไม่คิดเลยว่าต่อหน้าไอ้หมอนี่ กลับไม่สามารถใช้การณ์ใดๆ ได้เลย

“เหอะ ความสามารถแค่นี้ ฉันไม่เชื่อว่าแกทนต่อไปได้” ตระหนกก็ส่วนตระหนก โจวต้าวหย่วนได้สติกลับคืนมาอย่างรวดเร็ว

ต่อให้ลู่เสี้ยงหยางงัดวิชาเวทย์ที่แข็งแกร่งสักเพียงใด ก็ต้องเสียพละกำลังไป หากเขาจู่โจมไปเรื่อยๆ ในตอนนี้ คอยดูแล้วกันว่าใครจะทนอยู่ได้นานกว่ากัน

เมื่อนึกได้ดังนั้น เขาเป่าขลุ่ยต่อ เพื่อส่งเงาดำทั้งหมดจู่โจมไปที่ลู่เสี้ยงหยาง

ไม่นาน ร่างของลู่เสี้ยงหยางถูกครอบงำด้วยเงาดำจำนวนนับไม่ถ้วนจนมองไม่เห็นร่างของเขา

โจวต้าวหย่วนเผยรอยยิ้มออกมาอีกครั้งอย่างได้ใจ ก่อนที่จะหัวเราะออกมาด้วยความอำมหิต “ไอ้หนู อีกไม่นาน ฉันก็จะฆ่าแกทิ้งจนได้”

เมื่อได้ยินคำกล่าว หลายคนต่างลอบถอนหายใจอย่างสลด

ไม่ว่าอย่างไร คนนอกพื้นที่อย่างโจวต้าวหย่วน แถมยังฝึกวิชาเวทย์ดำ ทุกคนในที่นี้ต่างเหยียดขยาด