หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 447

บทที่ 447 วิชามหัศจรรย์บ้อเก๊ก

ในตอนนี้ ลู่เสี้ยงหยางเกิดความสงสัย ไม่คิดเลย ว่าวิชาเวทย์ที่ตนได้ศึกษาจะแกร่งกล้าถึงเพียงนี้

เขาเองก็เพิ่งเริ่มศึกษาวิชาเวทย์วันนี้นี่เอง

ไม่คาดคิดเลย ว่าวิชาเวทย์จะทรงพลังถึงเพียงนี้ สามารถเอาชนะปรมาจารย์โจวที่มีชื่อเสียงมายาวนานได้อย่างง่ายดาย

หลังนึกประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่ง ลู่เสี้ยงหยางเกิดความปีติอย่างไม่อาจพรรณนาได้ เขาคิดไม่ผิดเลยในการฝึกวิชาเวทย์

ก่อนหน้านี้ หยกชิ้นนั้นส่งภาพวิชาเวทย์มาให้กับเขามากมายนับไม่ถ้วน ลู่เสี้ยงหยางไม่โลภมาก ที่จะฝึกทั้งหมดอย่างหน้ามืดตามัว เขาเพียงเลือกฝึกวิชาเวทย์เพียงอย่างเดียวเท่านั้น นั่นคือวิชามหัศจรรย์บ้อเก๊ก

ตามข้อสรุปของวิชามหัศจรรย์บ้อเก๊ก การฝึกวิชามหัศจรรย์บ้อเก๊กนั้น สามารถวิวัฒนาการเป็นพลังห้าธาติอย่างธาตุทอง ธาตุไม้ ธาตุน้ำ ธาตุไฟ และธาตุดิน

การสร้างและข่มในความสัมพันธ์ปัญจธาตุ หากฝึกจนถึงขั้นสุด ว่ากันว่าสามารถเวียนว่ายตายเกิด มีชีวิตใหม่ได้

และเพราะสิ่งนี้เองที่ดึงดูดลู่เสี้ยงหยาง

ในขณะเดียวกัน หลายคนยังคงยังอยู่ในภวังค์ ตะลึงในวิชาเวทย์ของลู่เสี้ยวหยาง

จนถึงตอนนี้ พวกเขาได้เห็นวิชาคุมเพลิงของลู่เสี้ยงหยาง มีความโดดเด่นที่สุด แถมยังน่ากลัวมากอีกต่างหาก

“พระเจ้า เขาแข็งแกร่งเกินไป มันเหลือเชื่อมาก” หยางเก๋อเก๋อตกใจจนนิ่งแข็ง สีหน้าของเขาไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้

ดวงตาคู่งามของหยางหรองไม่กะพริบ ร่างของเธอนิ่งแข็งอยู่ข้างกายลู่เสี้ยงหยาง ในใจเกิดคลื่นลูกใหญ่พัดผ่านอย่างบ้าคลั่ง

ทีแรกเขามั่นใจว่าลู่เสี้ยงหยางเป็นพวกต้มตุ๋น แต่ไม่คาดคิดเลย เขาแสดงอิทธิฤทธิ์วิชาเวทย์ที่เหนือกว่าปรมาจารย์ฮวงจุ้ยอย่างโจวต้าวหย่วนออกมา

ให้ตาย นี่มันสวมสุกรเพื่อกลืนเสือในตำนานรึเปล่า?

“บัดซบ เขา ทำไมเขาถึงได้เก่งขนาดนี้” หยางฮุยหวงอุทานร้องอย่างตระหนก แทบจะกัดลิ้นตัวเองจนขาด

ส่วนเหล่าผู้นำตระกูลจาง ตระกูลเหอ และตระกูลหลินที่มีความบาดหมางกับลู่เสี้ยงหยาง แทบจะควักลูกตาออกมา ทีแรกพวกเขานึกเพิ่งใบบุญของปรมาจารย์โจว กำจัดลู่เสี้ยงหยางทิ้งไปเสีย และขึ้นเป็นใหญ่ในปินเหอ แต่ไม่คาดคิดมาก่อน ว่าลู่เสี้ยงหยางจะอยู่เหนือปรมาจารย์โจว

สิ่งนี้ทำให้มุมมองของทั้งสามชัดเจนขึ้น

และในตอนนี้เอง

โจวต้าวหย่วนพลิกกาย ดีดลุกขึ้นจากพื้น แขนทั้งสองข้างเหลือเพียงแค่ข้างเดียวเท่านั้น ส่วนบริเวณแขนที่หัก มีเลือดสีแดงสดไหลออกมาไม่หยุด

เขาทั้งโกรธแค้นและชิงชัง สำหรับเขา ลู่เสี้ยงหยางเป็นเพียงแค่หนอนน้อย แต่ไม่คิดเลยว่าหนอนน้อยตัวนี้จะทำน้ายเขาจนบาดเจ็บสาหัสได้

“ดี ดี ดีมาก ไอ้หนู แกทำฉันโกรธขึ้นมาจริงๆ แล้วต่อจากนี้ ฉันจะเด็ดวิญญาณแกออกมา แผดเผาในเพลิงมาร100ปี ทำให้แกได้ลิ้มรสของการตายทั้งเป็นว่าเป็นยังไง” โจวต้าวหย่วนจ้องลู่เสี้ยงหยางเขม็ง เอ่ยอย่างชัดถ้อยชัดคำ

ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะเยาะ “ใกล้จะตายอยู่แล้วยังจะอวดดีอยู่อีก เอาความกล้ามาจากไหน?”

“ฮ่าฮ่าฮ่า” โจวต้าวหย่วนหัวเราะด้วยความโกรธจัด ก่อนที่รอยยิ้มบนใบหน้าจะจางหายไป จับจ้องลู่เสี้ยงหยางพร้อมเอ่ยอย่างอำมหิต “แกบังคับฉันเองนะ ถ้าอย่างนั้น คืนนี้ ในที่นี้ทุกคนต้องตายไปพร้อมกับแก”

สิ้นสุดเสียง เขาเอื้อมมือหยิบขลุ่ยออกมาจากกระเป๋า

ฟลุตนี้มีความยาวเท่าฝ่ามือ ใหญ่เท่าหัวแม่มือ เป็นขลุ่ยขนาดพกพา สีดำ ซึ่งขัดด้วยหยกดำชนิดหนึ่ง แถมยังมีกลุ่มควันเขม่าสีดำแผ่ซ่านออกมา