หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 446

บทที่ 446 ปิดฉาก

ในตอนนี้ หยางเก๋อเก๋อใบหน้าขาวซีด เขาไม่คิดเลย ว่าปัญหาของตระกูลหยางถูกขจัดออก แต่ตัวเขากำลังจะตาย

ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกไม่ยุติธรรม จึงหันไปทางโจวต้าวหย่วน พร้อมเอ่ยถามอย่างวังเวง “ท่านอาจารย์โจว คุณหมายความว่ายังไง? คุณกำลังจะช่วยผมหรือทำร้ายผมกันแน่?”

โจวต้าวหย่วนหัวเราะอย่างเย็นชา “อย่าอวดดีไปหน่อยเลย ผมก็ต้องช่วยคุณอยู่แล้วสิ แกคิดว่าไอพิฆาตจะถูกแก้ได้ง่ายๆ อย่างนั้นเหรอ ฉันจะบอกให้ ทุกสิ่งบนโลกนี้สมดุลทั้งหมด ตระกูลหยางคิดที่จะแก้ไขปัญหาโดยไม่จ่ายอะไรเลย ฝันไปเถอะ แต่การสละชีวิตของแกเพียงคนเดียว เพื่อช่วยเหลือตระกูลหยางทั้งตระกูล นี่เป็นข้อตกลงที่คุ้มค่าที่สุด”

เมื่อได้ยินดังนั้น หยางเก๋อเก๋อนิ่งไป

แม้ว่าจะไม่พอใจ แต่ก็ช่วยไม่ได้ เรื่องทั้งหมดได้เกิดขึ้นแล้ว แต่การที่ตระกูลหยางต้องตายทั้งหมด เขายอมที่จะสละชีวิตตนเองเพียงแค่หนึ่งชีวิต

หยางหรองตัวสั่นเทา ร่ำไห้ออกมาอย่างหักห้ามไม่ได้

หยางฮุยหวงเสมือนกับร่างที่ไร้วิญญาณ หลายปีมานี้ ความเป็นอยู่ของตระกูลหยาง อาศัยความสัมพันธ์และสถานะของพ่อเขา หากพ่อของเขาเป็นอะไรไป การที่ตระกูลหยางล่มสลายก็เป็นเรื่องช้านานเท่านั้น

แน่นอนถ้าหากต้องการให้ตระกูลหยางดำรงอยู่ ก็ต้องยอมจำนนกับปรมาจารย์โจว เป็นสุนัขรับใช้ของปรมาจารย์โจว

เมื่อนึกขึ้นได้ เขาเอ่ยกับโจวต้าวหย่วนด้วยความเคารพนอบน้อมทันที “ไม่ว่าจะจากทางด้านไหนก็ตาม ตระกูลหยางของเขายังคงดำรงอยู่ได้ ต้องขอบคุณท่านปรมาจารย์โจว”

โจวต้าวหย่วนหัวเราะเยาะ “หลังจากที่พ่อแกตายไปแล้ว แกจะเป็นผู้นำของตระกูลหยางคนใหม่”

หยางฮุยหวงพยักหน้า “ขอบพระคุณอย่างยิ่งท่านปรมาจารย์โจว ผมจะไม่ทำให้ท่านต้องผิดหวัง ผมจะเป็นผู้นำทุกคนในตระกูลหยางรับใช้ท่าน”

ประโยคที่ได้เอ่ยออกไป หยางเก๋อเก๋อโกรธจนแทบกระอักเลือดตายเสียตอนนี้ ไอ้ลูกไม่รักดี เพื่อขึ้นเป็นผู้นำของตระกูลหยาง แม้แต่ชีวิตของผู้เป็นพ่อก็ไม่แยแส

หยางหรองถลึงตาใส่หยางฮุยหวง “หุบปากซะ”

หยางฮุยหวงไม่กล้าพูดอะไรอีก พลันถอยหลังไปอย่างว่าง่าย

และในตอนนี้เอง ทะเลเพลิงที่พุ่งไปที่ลู่เสี้ยงหยาง ในตอนนี้ได้มาถึงตัวเขาเป็นที่เรียบร้อย

หลายคนต่างคาดการณ์ว่าลู่เสี้ยงหยางต้องตายอย่างไร้ข้อกังขา ต้องถูกลูกไฟเผาจนไหม้เป็นเถ้าถ่านแน่

หากแต่เหนือความคาดหมาย ลู่เสี้ยงหยางส่ายหน้า พลันเอ่ยอย่างนิ่งเฉย “นี่มันวิชาบ้าบออะไร ก็ไม่เท่าไหร่นี่”

จบคำ เขาวาดมือทั้งสองข้างรอบอก ราวกับรำไทเก๊ก

ลูกไฟที่สุดลูกหูลูกตา เสมือนกับว่าพบทางออกกะทันหัน ต่างลอยเข้าไปในมือของลู่เสี้ยงหยาง กลายเป็นลูกไฟที่มีขนาดใหญ่เท่าลูกบาส

ลูกไฟกระชับแน่น ราวกับเปลวไฟเหลว แต่ก็เหมือนกับลาวาเช่นเดียวกัน

และแน่นอนว่าสิ่งนี้สามารถเข้าใจได้ ลู่เสี้ยงหยางเพิ่งเปลี่ยนทะเลเพลิงขนาดใหญ่ให้กลายเป็นลูกไฟขนาดเท่าลูกบาสเกตบอล เปลวไฟจึงถูกบีบอัดจนสุดแรงเกิด

เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ใบหน้าของผู้คนรอบข้างเปลี่ยนไปอย่างมาก แววตาตกอกตกใจ ราวกับเห็นผี

ลู่เสี้ยงหยางสามารถอัดทะเลเพลิงขนาดใหญ่ให้เป็นลูกไฟขนาดเท่าลูกบาสเกตบอล สิ่งนี้แสดงให้เห็นถึงวิชาคุมเพลิงที่ยอดเยี่ยม นั่นก็แสดงให้เห็นว่า ลู่เสี้ยงหยางเองก็มีความสามารถทางด้านลัทธิอภิปรัชญาเช่นเดียวกัน

และความสำเร็จในด้านนี้ อยู่เหนือกว่าโจวต้าวหย่วนแน่นอน

“พระเจ้า นี่ น่าเหลือเชื่อ นี่ต่างหากปรมาจารย์ที่แท้จริง”

หลายคนต่างรู้สึกน่าเหลือเชื่อ กล่าวด้วยเสียงสั่นเครือ

“ไม่ เป็นไปไม่ได้?!” หัวใจของโจวต้าวหย่วนเต้นระรัวไม่หยุด เสมือนกับว่าสามารถหยุดออกมาจากลำคอได้ทุกเมื่อ

เขาฝึกวิชาลัทธิอภิปรัชญามาสิบกว่าปี บนเกาะฮ่องกงเป็นปรมาจารย์ด้านฮวงจุ้ยที่สามารถติดอันดับหนึ่งในห้า เขาเชื่อว่าวิชาฮวงจุ้ยของเขามาถึงจุดสูงสุด แต่ไม่คิดเลย ว่าเมื่อเทียบกับวิชาคุมไฟที่น่าทึ่งของลู่เสี้ยงหยางแล้ว เหมือนกับปลาใหญ่กินปลาเล็ก

ซวบ!