หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 458

บทที่ 458 หลงรักเขาเข้าแล้ว!

ผ่านไปพักหนึ่ง ด้านนอกของร้านอาหารจายซิงสะท้อนเสียงร้องอย่างน่าเวทนาของหนุ่มรูปหล่อ ทำให้ลูกสมุนใต้บังคับบัญชาของเขาสยองจนอายุขัยเหลือเพียงครึ่งหนึ่ง แทบอยากจะหนีไปจากที่นี่แต่เนิ่น ๆ หนีไปจากปีศาจลู่เสี้ยงหยางนี่

ผู้คนที่ล้อมดูอยู่รอบ ๆสูดลมหายใจเย็น ๆ เข้าไปหนึ่งคำ ถึงแม้เมื่อกี้ลู่เสี้ยงหยางจะไม่ได้เหยียบที่ไข่ของพวกเขา แต่พวกเขากลับรู้สึกหนาวยะเยือกหาใดเปรียบที่กล่องดวงใจอย่างอธิบายไม่ได้ เป็นผู้ชายเหมือนกัน แน่นอนว่าต้องสามารถรับรู้ถึงรสชาติของการไข่แตกได้เหมือนกับใช้ร่างกายเดียวกัน

“นี่... นี่... นี่...” โอหยางรั่วสุ่ยพูดอะไรไม่ออกอย่างสมบูรณ์ เพียงรู้สึกว่าในใจอบอุ่นหาใดเปรียบ ใจนักเลงหาใดเปรียบ เมื่อครู่หนุ่มรูปหล่อพยายามที่จะครอบครองตน แต่ตอนนี้ ผู้ชายตรงหน้าทำให้ไข่ของเขาแตกจนใช้การไม่ได้แล้ว

เธอสัมผัสได้ถึงความรักและการปกป้องจากบนร่างกายของชายคนนี้ รวมถึงความรู้สึกปลอดภัยอย่างเข้มข้น

ที่แท้ความรู้สึกที่โดนปกป้องมันดีงามมาก ๆ จริง ๆ

คิดมาถึงตรงนี้ โอหยางรั่วสุ่ยก็มองลู่เสี้ยงหยางอย่างเหม่อลอยด้วยความหลงใหลเต็มนัยน์ตา ถึงแม้ว่าจะมองไม่เห็นหน้าของเขา แต่คาดไม่ถึงว่าตนจะหลงรักเขาอย่างยากเกินจะเยียวยา

บางทีนี่อาจจะเป็นความมหัศจรรย์ของความรัก คุณไม่มีทางรู้ได้เลยว่าความรักของคุณจะปรากฏตัวเมื่อไหร่

และหลังจากที่ลู่เสี้ยงหยางทำไข่ของหนุ่มหล่อแตกจนใช้งานไม่ได้แล้ว แสยะยิ้มใส่เขา “เป็นไงบ้าง รสชาตินี้ฟินไหม?”

หนุ่มหล่อถูกทำให้ตกใจจนไม่หลงเหลือความกล้าแม้แต่น้อย ไหนเลยจะกล้าพูดอะไรอีก ทำได้เพียงพยักหน้าเหมือนโขลกกระเทียม

พูดอย่างไม่ได้โอ้อวดแม้แต่น้อย ต่อให้ตอนนี้ลู่เสี้ยงหยางถามเขาว่าอึสุนัขรสชาติดีไหม เขาก็จะพูดอย่างขนหัวลุกว่าดี

ลู่เสี้ยงหยางยิ้มอย่างเฉยเมย พูดต่อว่า “ต่อไปฉันไม่อยากเห็นแกใช้อิทธิพลรังแกคนอื่น ทำเรื่องที่ต่ำทรามยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉานแบบนี้อีก ไม่อย่างนั้น สิ่งที่ฉันจะทำลาย ก็จะไม่ง่ายเหมือนกับไข่ของแก”

หนุ่มหล่อยังคงพยักหน้าเหมือนโขลกกระเทียม รีบพูดขึ้นว่า “ครับ ครับ ครับ ต่อไปผมไม่กล้าทำอีกแล้วครับ ต่อจากนี้ผมจะกลับตัวเป็นคนดี”

“หึ หวังว่าแกจะพูดได้ทำได้นะ” ลู่เสี้ยงหยางทิ้งไว้หนึ่งประโยค ไม่ใส่ใจชายรูปงามอีก เดิมอยากจะไปตั้งแต่ตอนนี้ แต่พอกวาดตามอง มองเห็นบาดแผลบนต้นขาของโอหยางรั่วสุ่ยมีเลือดกำลังไหลอยู่ เนื่องจากเสียเลือดมาก ตอนนี้ใบหน้าของโอหยางรั่วสุ่ยขาวซีด ริมฝีปากเริ่มเขียว เชื่อว่าอีกไม่กี่นาทีเธอก็จะสลบไปเพราะเสียเลือดมาก พอถึงตอนนั้นก็ยากจะรักษาชีวิตไว้

เห้อ ช่างเถอะ เป็นคนดีให้ถึงที่สุดแล้วกัน

ลู่เสี้ยงหยางถอนหายใจในใจครั้งหนึ่ง เดินไปถึงข้างกายของโอหยางรั่วสุ่ยในทันที โอบรอบเอว อุ้มเธอขึ้นมา

ฉากนี้มาอย่างกะทันหันมากจริง ๆ แม้แต่โอหยางรั่วสุ่ยก็โต้ตอบได้ไม่ทัน

รอจนกระทั่งลู่เสี้ยงหยางอุ้มเธอเดินไปหลายก้าวแล้ว เธอถึงจะคิดขึ้นมาได้ หลังจากเอ่ยร้องอย่างตกใจ ทั้งใบหน้าก็ซับสีเลือดแดงก่ำ เขินอายอย่างน่ารักอย่างยิ่ง

แต่ว่า ถึงแม้ว่าตอนนี้เธอจะหลงรักผู้ชายตรงหน้าอย่างมากมายอย่างกับในละคร แต่เธอก็อดทนไม่ได้ที่เขามาทำทะลึ่งกับเธอเช่นนี้

รีบยื่นมือออกมาผลักมือของลู่เสี้ยงหยางทันที พูดอย่างตื่นตระหนกว่า “คุณจะทำอะไรน่ะ? ปล่อยฉันลงนะ”

ลู่เสี้ยงหยางพูดอย่างเยือกเย็นว่า “ตอนนี้แผลของคุณมีเลือดไหลอยู่ ทนได้ไม่กี่นาทีหรอก คุณก็จะมีอันตรายถึงชีวิต คุณแน่ใจหรือว่าจะให้ผมปล่อยคุณลงไป?”

ได้ฟังเช่นนี้ โอหยางรั่วสุ่ยก็นิ่งเงียบ แต่ความร้อนบนใบหน้าก็ยิ่งแผดเผา แถมในใจของหญิงสาวก็ยังเต้นโครมครามไม่หยุด ราวกับลูกกวางที่กระโดดโลดเต้น

ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้านี้ ทำไมต้องละเอียดอ่อนใส่ใจขนาดนี้นะ เธอกลัวว่าตนเองจะหลงรักเขาอย่างไม่คำนึงถึงผลลัพธ์ทั้งหมดที่ตามมา?

ในเมื่อตนเพิ่งจะเผชิญหน้ากับพวกของหนุ่มรูปหล่อ ในใจสิ้นหวังไปแล้ว แม้กระทั่งคิดจะฆ่าตัวตาย แต่ลู่เสี้ยงหยางกลับปรากฏตัวอย่างวีรบุรุษผู้กล้า ให้ชีวิตใหม่กับเธอ เรื่องนี้กระทบจิตใจอย่างรุนแรง คนที่ไม่เจอกับตัวไม่มีทางเข้าใจ

ลู่เสี้ยงหยางก้มหัว เห็นโอหยางรั่วสุ่ยไม่ได้พูดอะไรอีกก็ถือว่าเป็นการที่เธอแสดงการยอมรับเป็นนัย ๆ

ยื่นมือไปอุ้มเธอเดินไปข้างหน้าต่อไป

เขารู้ว่าข้างหน้าไม่ไกลมีโรงแรมอยู่แห่งหนึ่ง

และตลอดทางโอหยางรั่วสุ่ยโดนลู่เสี้ยงหยางกอดไว้ในอ้อมอก เธอรู้สึกว่าความสุขได้ระเบิดออกมาในทันที มีหลายครั้งที่แอบยกหัวขึ้นมามองดูลู่เสี้ยงหยาง

เพียงรู้สึกว่ายิ่งมองใบหน้าของเธอก็ยิ่งแดงปลั่ง เห่อร้อนยิ่งขึ้น นี่มันเหมือนกับว่าเจ้าสาวที่เพิ่งแต่งงานใหม่กำลังโดนคนรักอุ้มไว้ในอ้อมอก