หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 476

บทที่476 รมณ์มัจจุราช

จากกลิ่นอายที่ออกมาจากตัวลู่เสี้ยงหยาง อุณหภูมิทั้งห้องโถงก็ลดลงทันที

ในเวลาเดียวกัน ในห้องโถงยังมีแรงกดขี่อันน่ากลัวแทรกอยู่ด้วย เหมือนกับว่าในห้องโถงนี้มีกองทัพนับพัน ซึ่งอาจถูกปราบปรามได้ทุกเมื่อ

เหล่าคนรวยหลายคนรอบตัว รู้สึกว่าร่างกายของพวกเขาหนักมาก ราวกับว่าพวกเขาถูกฉีดด้วยปรอท และกำลังจะล้มลงกับพื้น

เฉินซวงซวงและหานเชียนเชียนตกตะลึง เดิมทีคิดว่า การพึ่งพาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของลู่เสี้ยงหยางคือลูกน้องที่มีความสามารถของเขา แต่ไม่นึกเลยว่า การพึ่งพาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของลู่เสี้ยงหยางคือความแข็งแกร่งของเขาเอง

หลิวชิงไห่ก็ประหลาดใจมาก มันดูไม่ออกเลยจริงๆ คนอย่างลู่เสี้ยงหยางก็มีความแข็งแกร่งในตัว และความแข็งแกร่งนี้ก็ไม่ได้อ่อนแอเลย เขาจ้องมองไปที่ลู่เสี้ยงหยางทันที

"ไม่ ไม่ นี่มันเป็นไปได้อย่างไร เขาคือยอดฝีมือที่ซ่อนอยู่"หลิวจวิ้นรู้สึกว่างเปล่าในหัว นี่มันเหลือเชื่อจริงๆ

ระดับสูงคนอื่น ๆ ของตระกูลหลิวและตระกูลหาน ก็มองหน้ากัน เดิมทีพวกเขาคิดว่าจัดการลูกน้องอย่างเถ่ซานแล้ว ลู่เสี้ยงหยางก็จะเป็นปลาที่ฆ่าได้ตามใจชอบ แต่พวกเขาไม่คาดคิดเลยว่า ลู่เสี้ยงหยางก็เป็นคนที่มีพลังเหมือนกัน

ตอนนี้เอง สายตาของลู่เสี้ยงหยางจับจ้องไปที่หลิวชิงไห่ พูดเสียงเรียบนิ่งว่า:"ยังไม่รีบคุกเข่ายอมตายดีๆ ผมจะไม่ทำให้คุณทรมาน"

หลิวชิงไห่แสยะยิ้ม:"ไอ้หนู อย่ามาจองหอง วันนี้คือวันตายของแก"

พูดยังไม่ทันจบ เขายื่นมือออกไป ดาบในมือของหลิวจวิ้นก็ลอยออกจากฝักและอยู่ในมือของเขา

ดาบเล่มนี้ติดตามหลิวชิงไห่มากว่าสิบปี วันนี้หลิวจวิ้นเป็นคนช่วยเขาถือดาบ

ดาบอยู่ในมือ กลิ่นอายของหลิวชิงไห่เพิ่มขึ้นเล็กน้อย ก้าวไปข้างหน้า และมาตรงหน้าลู่เสี้ยงหยางทันที

หึ่ง!

มีไอเย็นออกจากด้านบนดาบตั้งนานแล้ว ไอเย็นเหล่านี้ดูเหมือนจะมีชีวิต และพัดเข้าหาลู่เสี้ยงหยางอย่างบ้าคลั่ง

เสื้อผ้าของลู่เสี้ยงหยางเกิดเสียงดัง ใต้เท้าบนพื้น มีรอยสีขาวปรากฏขึ้น ราวกับว่าเขาถูกฟาดด้วยดาบที่มองไม่เห็น

นี่แสดงให้เห็นว่า ฝีมือดาบของหลิวชิงไห่นั้นยอดเยี่ยมมาก ลู่เสี้ยงหยางขมวดคิ้ว ความสามารถของหลิวชิงไห่นี้ มันแข็งแกร่งกว่าที่เขาคิดอีก

แต่ว่าเขาก็ไม่เกรงกลัวเลย

กลับกันพลังการต่อสู้ในตาลุกขึ้นมา ยกหมัดขึ้น ชกออกไป

ตุบ!

หมัดนี้ลงไป ไอเย็นทั้งหมดที่พัดเข้าหาลู่เสี้ยงหยางแตกเป็นเสี่ยง ๆ

แต่หลังจากนั้น ดาบในมือของหลิวชิงไห่ก็พุ่งเข้าหาลู่เสี้ยงหยาง

ลู่เสี้ยงหยางสีหนาไร้อารมณ์ เมื่อเผชิญหน้ากับดาบนี้ ยังคงต่อยออกไป

ตูม!

เสียงระเบิดดังก้อง ทำให้แก้วหูของทุกคนครวญครางราวกับสายฟ้าฟาดจากวันที่มีแดดจ้าเข้าหู

แต่ในขณะนี้ หมัดของลู่เสี้ยงหยางและดาบของหลิวชิงไห่ชนกัน แต่ทั้งสองแค่สัมผัสก็แยกกัน

ลู่เสี้ยงหยางเก็บหมัดกลับ ยืนยิ่งๆไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย

หลิวชิงไห่กลับถือดาบอยู่แล้วถอยหลังสองก้าว แขนที่จับดาบไว้เมื่อกี้ ชาเล็กน้อย

เยสเข้ มีหลายคนมองจนอึ้ง

ลู่เสี้ยงหยางสู้กับหลิงชิงไห่ ก็ไม่มีการเสียเปรียบเลยสักนิด

"หืม? หมอนี้ประหลาดเล็กน้อย"หลิงชิงไห่ขมวดคิ้ว แอบพูดในใจ

เมื่อกี้ได้สู้กับลู่เสี้ยงหยาง เขารู้ว่าความสามารถของลู่เสี้ยงหยางเป็นแค่นักบู๊ระดับเจ็ดขั้นสุด