หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 477

บทที่477 แกห้ามฆ่าข้า

แม้ว่าหลิวชิงไห่จะดึงดาบในมือจนถึงขั้นสุด แต่ดาบก็ยังไม่ขยับ ไม่สามารถทะลุผ่านรมณ์มัจจุราชของลู่เสี้ยงหยางได้เลย

หลิวชิงไห่ขมวดคิ้วเป็นเส้นตรง และเปลี่ยนรูปแบบการต่อสู้อย่างรวดเร็ว

ถือดาบยาวไว้ในมือทั้งสองข้าง เดินไปรอบ ๆตัวลู่เสี้ยงหยาง ดาบยาวในมือฟันออกไปไม่หยุด ฟันทั้งตัวของลู่เสี้ยงหยาง

แกร็กแกร็ก

ทันใดนั้นเสียงฟันดังชัดเจน ยังคงดังมาจากรอบตัวของลู่เสี้ยงหยาง

และพร้อมกับเสียงเหล่านี้ มีกลุ่มประกายไฟกระเซ็นออกมาอย่างหนาแน่น

ลู่เสี้ยงหยางแอบถอนหายใจ แม้ว่ารมณ์มัจจุราชของเขาจะค่อนข้างแข็งแกร่ง แต่มันก็ค่อนข้างเสียพลังงานอย่างน่ากลัวเช่นกัน

เพียงไม่กี่นาที ปราณก็ถูกดึงออกไปประมาณ1ในห้าส่วน

เคร้ง!

ตอนนี้ ดาบอีกเล่มตกลงบนรมณ์มัจจุราช

แม้ว่ารมณ์มัจจุราชจะแข็งแกร่งมาก แต่ขอบเขตระหว่างลู่เสี้ยงหยางกับหลิวชิงไห่ก็เห็นได้อยู่

ตอนนี้ รมณ์มัจจุราชถึงขีดจำกัดแล้ว ต้านไม่ไหวอีกแล้ว แตกกระจายออกมาทันที

เคร้ง!เคร้ง!เคร้ง!

จากนั้น ดาบในมือของหลิวชิงไห่ก็รับไม่ไหวเช่นกัน บนดาบมีรอยร้าวปรากฏขึ้น จากนั้น ก็หักแตกเป็นเสี่ยงๆนับไม่ถ้วนลงบนพื้น

"นี่ นี่มันเป็นไปได้อย่างไร? "หลิวชิงไห่ดูตกใจเล็กน้อย

ดาบในมือของเขา ติดตามเขามานานกว่าสิบปีในสงครามเหนือและใต้ มีมิตรภาพที่ลึกซึ้งกับเขา

แน่นอนว่าวัสดุของดาบเล่มนี้ไม่ธรรมดา มันแหลมคมมากจริงๆ

ไม่คาดคิดว่า ตอนนี้มันแตกโดยตรงเลย

ในวินาทีถัดมา ในตอนที่หลิวชิงไห่ตกใจ ลู่เสี้ยงหยางก็ล้วงเอายาเม็ดหนึ่งออกมา แล้วกลืนลงไป

ยาเม็ดนี้เป็นยาฟื้นจิต ซึ่งเป็นยาที่ได้รับการปรับปรุงใหม่ของยารวมจิต และฤทธิ์ยาของมันมีความทนทานและรุนแรงกว่ายารวมจิต สามารถฟื้นปราณที่เสียไปในร่างกายของลู่เสี้ยงหยางได้ทันที

ตอนนี้ มันมีความแตกต่างในด้านความแข็งแกร่งระหว่างลู่เสี้ยงหยางและหลิวชิงไห่ ในระยะสั้นการต่อสู้กับหลิวชิงไห่สูสีกัน แต่เมื่อพูดถึงการต่อสู้ที่ยืดเยื้อ หลิวชิงไห่มีข้อได้เปรียบ เพราะปราณในร่างกายหลิวชิงไห่ เข้มข้นกว่าปราณในตัวเขา

ในขณะนี้ เมื่อลู่เสี้ยงหยางกลืนยาฟื้นจิตลงไป ปราณที่เสียไปในรมณ์มัจจุราชเมื่อกี้ก็ฟื้นขึ้นมา

ลู่เสี้ยงหยางกลับสู่สภาวะสูงสุดของเขา

หลิวชิงไห่สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในร่างกายของลู่เสี้ยงหยางได้แน่นอน ในตอนแรกเขารู้สึกประหลาดใจเล็ก

ลู่เสี้ยงหยางต้องพึ่งพายาเพื่อรักษา ถึงจะต่อสู้กับตัวเองได้

เขาไม่เชื่อว่าลู่เสี้ยงหยางจะมียาเพื่อสู้ต่อได้ตลอด

รอถึงฤทธิ์ยาของลู่เสี้ยงหยางหมดลง ก็ถึงเวลาฆ่าเขาด้วยตัวเอง

เมื่อคิดเช่นนี้ หลิวชิงไห่ก็หัวเราะ ราวกับว่าการฆ่าลู่เสี้ยงหยางมันเป็นเพียงเรื่องในไม่ช้านี้

ฮึบ!

ทันใดนั้น ลู่เสี้ยงหยางก็กำหมัดแน่นและชกออกไป

แม้ว่าหมัดนี้จะเรียบง่าย ปล่อยง่ายเก็บง่าย แต่หมัดเพิ่งผ่านอากาศ ก็มีลมโชยอยู่ในอากาศ

ในเวลาเดียวกัน เสียงของคลื่นกระทบกับโขดหินดังมาจากร่างของลู่เสี้ยงหยาง

แต่ในขณะนี้ ลู่เสี้ยงหยางได้ใช้รมณ์มัจจุราชแล้ว

ตูม!

หมัดของลู่เสี้ยงหยางตกลงบนร่างของหลิวชิงไห่