หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 510

บทที่ 510 ฆ่าล้างโคตร

เหนือหัวและลูกกระเดือกของลู่เสี้ยงหยางต่างก็ถูกโจมตีด้วยพลังอันกล้าแกร่ง ทุกคนในเหตุการณ์ต่างมั่นใจ ว่าลู่เสี้ยงหยางจะต้องสิ้นใจอย่างไม่ต้องสงสัย

เย่สวนตกใจจนใบหน้าขาวซีด ส่งเสียงตะโกนดังลั่น “ลู่เสี้ยงหยางระวัง”

เซี่ยงหยู่โม่หัวเราะอย่างได้ใจ เป็นกำไรของตระกูลเซี่ยงจริงๆ

ไม่เพียงแต่ได้ยาพลิกสวรรค์มาสิบเม็ด แถมยังได้เย่สวนมาเป็นภรรยาของเขา และได้กำจัดลู่เสี้ยงหยางทิ้งอีกต่างหาก

ยิงปืนนัดเดียวได้นกตั้งสามตัว

คนของตระกูลเย่เอง ก็ยิ้มไม่หุบเช่นเดียวกัน พวกเขาไม่ชอบลู่เสี้ยงหยางมานานแล้ว แต่ไม่มีโอกาสได้ลงมือกำจัดเขาเสียที หากวันนี้ผู้อาวุโสทั้งสามแห่งสำนักซี่ฟางโหลวกำจัดมันได้ ก็เป็นเรื่องที่ดีที่สุด

แต่สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น ทำให้ทุกคนต่างต้องถลึงตาโตกับสิ่งที่เห็น ดาบสั้นมีอยู่เหนือหัวของลู่เสี้ยงหยางและแส้เก้าขนัดที่จู่โจมลูกกระเดือก ในขณะที่เหลือระยะห่างเพียงหนึ่งฝ่ามือ กลับหยุดนิ่งกะทันหัน

ราวกับว่ามีผนังที่มองไม่เห็นกั้นกลางบนเหนือหัวและลำคอ สกัดกั้นการโจมตีของผู้อาวุโสรองและผู้อาวุโสใหญ่เอาไว้

หืม? เกิดอะไรขึ้น?

ผู้อาวุโสใหญ่และผู้อาวุโสรองต่างขมวดคิ้วอย่างสงสัย

การจู่โจมเมื่อสักครู่ พวกเขาใช้พลังที่มีในการจู่โจม เพื่อกำจัดลู่เสี้ยงหยาง

แต่ไม่คิดเลย ว่าดาบสั้นและแส้เก้าขนัดยังไม่ถึงตัวลู่เสี้ยงหยาง ก็ถูกกีดกันเสียแล้ว

“นี่มัน หรือว่าจะเป็นปราณแผ่รังสี?” ในตอนนี้ ในหัวของผู้อาวุโสรองและผู้อาวุโสใหญ่เกิดความคิดที่เหลือเชื่อ

แต่ไม่ทันไร พวกเขาก็ได้รับการยืนยัน ปราณแผ่รังสี กลั่นเป็นปราณเกราะ มีเพียงแค่ระดับปรมาจารย์เท่านั้นที่สามารถทำได้

แต่ระดับปรมาจารย์ในหวาเซี่ยมีไม่กี่คนเท่านั้น ทุกท่านต่างก็เป็นยอดฝีมือที่มีชื่อเสียงดังกึกก้องในแต่ละพื้นที่ทั้งนั้น

ยาจกอย่างลู่เสี้ยงหยาง จะเป็นยอดฝีมือระดับปรมาจารย์ไปได้อย่างไร

เมื่อคิดได้อย่างนั้น พวกเขาจึงมั่นใจว่าลู่เสี้ยงหยางแค่ใช้ลูกเล่นเท่านั้น

“เหอะ ไปตายซะ” ทั้งสองคำรามเสียงแผ่ว ก่อนที่จะปล่อยพลังปราณจนถึงขีดสุด มือทั้งสองข้างกำดาบสั้นและแส้เก้าขนัดเอาไว้แน่น พุ่งทะยานไปที่ลู่เสี้ยงหยางอีกครั้ง

ดาบสั้นและแส้เก้าขนัดค่อยๆ มุ่งไปที่ลู่เสี้ยงหยาง

ลู่เสี้ยงหยางเฉยชา สายตาเย็นเยือก เขานี้เขาอาศัยรมณ์มัจจุราชในการต่อรับมือกับการจู่โจมของทั้งคู่

หลังจากที่ดานเถียนได้ฟื้นฟูใหม่ พลังของรมณ์มัจจุราชเองก็กล้าแกร่งขึ้นมาก

ตอนนี้เขามีความเชื่อมั่นอย่างมาก ขอเพียงแค่นักบู๊ระดับเก้าไม่ปรากฏตัว นักบู๊ระดับแปดไม่มีทางที่จะทำอะไรเขาได้

“ฮ่าฮ่า ลูกเล่นกระจอก” ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะ กระตุ้นรมณ์มัจจุราชในร่าง

เปรี้ยง!

เสียงคลื่นซัดกับหินขนาดใหญ่ดังขึ้นจากภายในร่างของเขา

ในเวลาเดียวกัน พลังแห่งการทำลายล้างแผ่ซ่านออกมาจากรมณ์มัจจุราช คืบคลานสู่ดาบสั้นและแส้เก้าขนัด

แคกแคกแคก!

แส้เก้าขนัดและดาบสั้นหักเป็นท่อน แตกเป็นหลายส่วนล่วงลงกับพื้น

“บัดซบ เป็นไปได้ยังไง?” ผู้อาวุโสรองและผู้อาวุโสใหญ่ต่างตกใจ อาวุธในมือของทั้งคู่ถูกทำลาย อย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

ตระหนก เป็นความตระหนกที่ยากจะอธิบาย ประดับบนใบหน้าของผู้อาวุโสรองและผู้อาวุโสใหญ่

อาวุธของเขาไม่สามารถถูกตัวลู่เสี้ยงหยางด้วยซ้ำ ก็ถูกหักเป็นชิ้นส่วนเสียแล้ว จะสู้ต่ออย่างไร?

ความสามารถของพวกเขาและลู่เสี้ยงหยางไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกัน