หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 513

บทที่ 513 อบอุ่นใจ

ในสายตาของลู่เสี้ยงหยางในตอนนี้ ชายหนุ่มที่นอนราบอยู่หน้ารถเบนท์ลีย์ ร่างนั้นดีดลุกขึ้นมาราวกับสปริง ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ในมือมีมีดเพิ่มขึ้นมา

ซวบ!

มีดสั้นราวกับงูพิษ วาดผ่านกลางอากาศจนเกิดแสงประกาย จ้วงไปที่ลำคอของโอหยางรั่วสุ่ย

หากจ้วงแทงถูกลำคอของโอหยางรั่วสุ่ยจริงๆ โอหยางรั่วสุ่ยจะสิ้นใจในทันที

“หลบเร็ว” ภายใต้ความเร่งรีบ ลู่เสี้ยงหยางเอื้อมแขนผลักหัวไหล่ของโอหยางรั่วสุ่ยออก

ร่างบางของโอหยางรั่วสุ่ยก้าวถอยหลังไป

ซวบ!

ในตอนนี้เอง มีดสั้นเล่มนั้นวาดผ่านใบหน้าของโอหยางรั่วสุ่ย ใบมีดสัมผัสถูกตุ้มหูที่ห้อยเอาไว้

“เฮ้ย” เย่สวนและโอหยางรั่วสุ่ยไหวตัวทัน กรีดร้องสุดเสียง หญิงสาวทั้งสองตกใจจนใบหน้าขาวซีด

ไม่คิดเลย ว่าชายที่นอนนิ่งราวกับเงไม่มีชีวิต จะเด้งขึ้นมากะทันหัน คิดจะสังหารโอหยางรั่วสุ่ย

ชายคนนั้นไม่คิดเลย การที่เขาสังหารโอหยางรั่วสุ่ย จะพ่ายแพ้เพราะการขัดขวางของไอ้ยาจกคนหนึ่ง ดวงตาเผยความโหดเหี้ยมอำมหิต จ้องลู่เสี้ยงหยางเขม็ง “กล้าทำลายเรื่องดีๆ ของกู กูจะฆ่ามึงก่อน แล้วค่อยฆ่าแม่สองสาวนี่”

จบคำ เขากำมีดสั้นแน่น จ้วงไปที่หัวของลู่เสี้ยงหยาง

ใช้ท่าไม้ตายในทันที ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะเป็นนักฆ่าเต็มตัว

ลู่เสี้ยงหยางไม่เข้าใจ นักฆ่าจะเล่นงานโอหยางรั่วสุ่ยไปทำไมกัน ตามหลักแล้วเธอเพิ่งมาที่ปินเหอ ไม่มีความแค้นใดๆ กับใคร ไม่น่าจะมีใครจ้างนักฆ่ามาสังหารเธอได้

ซวย!

ในเวลานี้มีดสั้นที่จ้วงแทงเข้ามามีระยะห่างกับหัวของลู่เสี้ยงหยางไม่เกินครึ่งเมตร ลู่เสี้ยงหยางเผยอาการเหยียดหยาม ยกเท้าขึ้นพุ่งไปข้างหน้า

แม้ว่าจะช้ากว่า แต่กลับถึงเป้าหมายก่อน

ปัง!

รอยเท้าประทับลงบนหน้าท้องของชายหนุ่ม จนร่างของเขาปลิวออกไปไหล กระแทกลงกับพื้น ก่อนไถลไปกับพื้น กระแทกกับต้นไม้ใหญ่ ถึงได้แน่นิ่งลง

“แม่งเอ๊ย” ชายหนุ่มสบถอย่างโมโห ไม่คิดเลยว่าลู่เสี้ยงหยางจะแข็งแกร่งถึงขนาดนี้ จู่โจมเพียงครั้งเดียวก็ทำให้ร่างกายของเขารับมือไม่ไหวเสียได้ ทั้งร่างของเขาชาไปหมด ไร้เรี่ยวแรงแม้แต่น้อย

ตอนนี้ลู่เสี้ยงหยางหน้าตาย ยกมือขึ้นกอดอก จ้องมองไปที่ชายหนุ่ม “วงพูดมา ใครสั่งให้แกมาฆ่าคุณโอหยาง พูดออกมาฉันจะให้แกตายโดยไม่ต้องทรมาน”

เขากล่าวพลางสาวเท้าไปที่ชายหนุ่ม

ชายหนุ่มคนดังกล่าวหน้าถอดสี คิดจะสารภาพความจริง

แต่ในตอนนี้เอง มีดใบหลิวเล่มหนึ่งก็พุ่งเข้ามาจากทางด้านหลัง แทงปะทุแผ่นหลังของชายหนุ่มอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า

ซวบ!

มีดใบหลิวที่มีความยาวกว่าสิบเซนติเมตรทิ่มแทงร่างของชายหนุ่ม จนเลือกกระอักไหล ร่างกายอ่อนยวบนอนแน่นิ่งกับพื้น

สิ้นลมหายใจทันที

ลู่เสี้ยงหยางขมวดคิ้วอย่างสงสัย ดูเหมือนว่านักฆ่าตัวจริงเพิ่งจะปรากฏตัวสินะ

เขากวาดสายตาไปทั่ว ก็ได้พบกับเงาร่างของคนสองคนค่อยๆ เดินเข้ามาจากที่ไม่ไกล

แม้ว่าฝนยังคงเทกระหน่ำ แต่เม็ดฝนไม่สามารถถูกตัวพวกเขาได้ ราวกับว่ามีม่านหมอกที่มองไม่เห็นห่อหุ้มร่างของทั้งคู่เอาไว้ กีดกันเม็ดฝนเหล่านี้ไปทางอื่น

สิบวินาทีให้หลัง ทั้งคู่เข้าใกล้เย่สวนลู่เสี้ยงหยาง และโอหยางรั่วสุ่ย

ในระยะประชิด ลู่เสี้ยงหยางได้เห็นรูปลักษณ์และการแต่งกายของพวกเขาชัดเจน