หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 534

บทที่ 534 ปรมาจารย์

สีหน้าของลู่เสี้ยงหยางเปลี่ยนไปในเสี้ยววินาที ด้วยความสับสนในใจ

ตอนนี้ตรงหน้าของเขาคือหุบเหวลึก ไม่มีทางที่จะให้หนีได้อีกแล้ว ด้านหลังก็เป็นขุยกางที่ไล่ตามเขามาติดๆ

ในเวลานี้เอง ขุยกางก็ได้สังเกตเห็นลู่เสี้ยงหยางที่ทางตันมืดแปดด้าน อดที่จะระเบิดหัวเราะออกมาไม่ได้ ความยินดีสุขสันต์ประดับบนใบหน้าชัดเจน เปล่งเสียงดังราวฟ้าร้องออกมา “นี่แก จะหนีไปไหนอีก ต่อจากนี้ก็ยอมเอาชีวิตมาแต่โดยดี”

ลู่เสี้ยงหยางสีหน้าเหี้ยมโหด หันกลับไปเหลือบมองขุยกาง ขุยกางหยุดยืนที่พื้นที่ที่ห่างจากเขาออกไปราวสามเมตร ด้วยใบหน้าเย้าแหย่ ทีท่าของเขาเสมือนกับแมวที่ตะครุบหนูได้

“คุณมีความมั่นใจขนาดนั้นเลยหรือว่าจะฆ่าผมได้?” ลู่เสี้ยงหยางกล่าวถามอย่างเย็นชา

ขุยกลางตอบกลับอย่างมั่นอกมั่นใจ “ข้างหน้าของแกเป็นหุบเหวลึก ถ้าแน่จริงก็กระโดดลงไปสิ ฉันจะไม่ฆ่าแก”

ลู่เสี้ยงหยางสีหน้าเปลี่ยนไป เต็มไปด้วยความไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตา

เขาเพิ่งจะก้าวเข้าประตูแห่งการบำเพ็ญ ยังไม่มีโอกาสที่จะได้เติบโตอย่างแท้จริง ยืนอยู่บนจุดที่สูงที่สุด ไม่คิดเลยว่าวันนี้เขาจะต้องทิ้งชีวิตไว้ที่เงื้อมมือของขุยกาง

เมื่อขุยกางเห็นความสิ้นหวังของลู่เสี้ยงหยาง พลันระเบิดหัวเราะออกมา “ฉันให้เวลาแกคิดสามวินาที ไม่ก็ยอมตายซะแต่โดยดี ไม่ก็กระโดดลงไปซะ”

ดวงตาของลู่เสี้ยงหยางแดงเรื่อ จ้องเขม็งที่ขุยกาง “วันนี้ต่อให้ตาย ผมก็ต้องให้คุณชดใช้”

จบประโยค เขากระตุ้นวิชานรกอมตะ จะเกิดเสียงดังราวกับฟ้าร้องออกมา

ทันใดนั้น ขุยกางนึกไม่ถึงเลย ลู่เสี้ยงหยางที่ทำทีท่าพร้อมปะทะเต็มที่ กลับไม่ได้จู่โจมเขา หากแต่กลับหลังหันกระโดดลงไปในหุบเหว

ให้ตาย!

ขุยกางหน้าถอดสี ไม่นึกเลยว่าลู่เสี้ยงหยางจะมีความกล้าได้ถึงปานนี้ ถึงกับกระโดดลงไปที่หุบเหว

อันที่จริงเมื่อสักครู่เขามั่นใจว่าลู่เสี้ยงหยางไม่มีความกล้าพอที่จะกระโดดลงไป ถึงได้กล่าวออกไปแบบนั้น

ตอนนี้เขาออกเดินทางจากสำนักซี่ฟางโหลว เขาก็ได้รับปากกับเจ้าสำนักแล้ว ว่าจะนำร่างที่ไร้วิญญาณของลู่เสี้ยงหยางกลับไปให้ได้

หากลู่เสี้ยงหยางกระโดดลงไปในหุบเหว จะทำยังไงต่อไปดี?

หากไม่สามารถนำร่างของลู่เสี้ยงหยางกลับไปได้ ก็หมายความว่าภารกิจของเขาล้มเหลว กลับไปซี่ฟางโหลวต้องถูกลงโทษแน่

แม้ว่าโทษจะไม่หนักมากนัก แต่เรื่องแบบนี้หากแพร่ออกไปจะเสื่อมเสียชื่อเสียงเอาได้

ยังไงซะเขาก็เป็นนักบู๊ระดับเก้า เป็นผู้ที่ขึ้นชื่อในด้านฝีมือในสำนักซี่ฟางโหลว หากแม้แต่นักบู๊ระดับแปดยังจัดการไม่ได้ ก็เท่ากับเป็นการเหยียดหยามความสามารถของเขามากเกินไป

สำหรับยอดฝีมืออย่างเขา ต่อให้ต้องสละชีวิต ก็เสียศักดิ์ศรีไปไม่ได้

เมื่อคิดได้อย่างนั้น ขุยกางไม่ลังเลที่จะขยับฝีเท้า ยืนอยู่ที่หน้าหุบเหว พิจารณาสักครู่ คิดที่จะกระโดดลงไป

ความสามารถระดับเขาหากกระโดดลงไปในหุบเหว แม้ว่าจะอันตรายอยู่บ้าง แต่เชื่อว่าคงไม่ถึงแก่ชีวิต

ในขณะที่ขุยกางคิดที่จะกระโดดลงไป ร่างกายของเขาสั่นเทาขึ้นมา รูม่านตาขยาย

เมื่อสักครู่มีพลังงานที่น่าหวาดผวาแผ่กระจายออกมาจากในหุบเหว ปะทะกับร่างของเขา

พลังงานที่ไร้รู้ร่างราวกับค้อนใหญ่ทุบร่างของเขา ทำให้รู้สึกเจ็บปวดจนหัวใจบีบรัดแน่น

จิตวิญญาณส่วนลึกของเขาฟุ้งซ่าน ราวกับว่ามีสิ่งที่น่ากลัวอยู่ใต้หุบเหวลึก

แปลก ด้านล่างมีอะไรกันแน่ถึงได้ปล่อยพลังอันน่ากลัวแบบนี้ออกมาได้? ขุยกางใบหน้าขาวซีด ราวกับกระดาษสีขาว

แค่พลังงานที่แผ่ซ่านออกมาก็แทบจะทำให้เขาได้รับบาดเจ็บ เขาก็คงจะสิ้นลมอย่างไม่ต้องสงสัย?