หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 541

บทที่ 541 ดูหมิ่นห้าสำนักใหญ่

ฟังน้ำเสียงของจู๋หวิน ลู่เสี้ยงหยางรู้ได้ทันทีว่าเธอคงไม่ใช่คนของห้าสำนักใหญ่ ไม่เช่นนั้น เธอคงไมกล่าวดูหมิ่นห้าสำนักใหญ่ถึงขนาดนั้นหรอก

ในความเข้าใจของลู่เสี้ยงหยาง นอกจากสำนักใหญ่ทั้งห้า ก็มีแต่สำนักกวางหมิงและสำนักจิ่วโหยวที่เป็นสำนักมารที่ทุกคนกล่าวขาน

เพราะงั้นลู่เสี้ยงหยางจึงกล่าวถามอย่างใช้ความคิด “ถ้าอย่างนั้นคุณเป็นคนของสำนักกวางหมิงหรือสำนักจิ่วโหยว”

จู๋หวินยังคงส่ายหน้า “สำนักกวางหมิงกับสำนักจิ่วโหยวถือเป็นอะไรกัน? นายในตอนนี้ก็ไม่ต่างอะไรจากกบในกะลา”

“.....”

ชายหนุ่มตกตะลึง ในใจเกิดคลื่นลมซัดกระหน่ำ

เขารู้สึกมาโดยตลอดในผืนแผ่นดินหวาเซี่ยที่กว้างใหญ่ไพศาล สำนักใหญ่ทั้งห้าสำนักกวางหมิงและสำนักจิ่วโหยวเป็นผู้ครองเมือง คนที่เดินมาจากสถานที่เหล่านี้ล้วนเป็นยอดฝีมือทั้งนั้น แต่ไม่คิดเลย ว่าหญิงสาวตรงหน้าไม่แม้แต่จะแยแสด้วยซ้ำ

และเธอไม่ได้มาจากสำนักใหญ่ทั้งห้าสำนักกวางหมิงหรือสำนักจิ่วโหยว ที่เธอกลับมีความสามารถที่แข็งแกร่ง

นั่นก็พิสูจน์แล้วว่า ในหวาเซี่ยที่กว้างใหญ่ มีผู้ยิ่งใหญ่อีกมากที่สามารถเทียบชั้นสำนักใหญ่ทั้งห้าได้ หรือแม้แต่แข็งแกร่งกว่าสำนักใหญ่ทั้งห้า

เมื่อนึกได้อย่างนั้น ลู่เสี้ยงหยางตกใจจนพูดไม่ออก หากความจริงเป็นอย่างนั้น คงเป็นอย่างที่หญิงงามได้ประเมินเขาไปก่อนหน้านี้ กบในกะลา

เธอจับจ้องสีหน้าที่นิ่งอึ้งไปของลู่เสี้ยงหยาง ก่อนกล่าวเสียงเรียบ “ความสามารถของนายในตอนนี้ ยังไม่มีสิทธิ์ที่จะได้รับรู้อะไรมากไปกว่านี้ สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ นายต้องคิดหาวิธีล่อลวงเจ้าสำนักเทียนเหมินออกไป ฉันจะได้เปิดผนึก”

ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้า “ผมเล่นเกมกับรองเจ้าสำนักเทียนเหมินมาสองวันแล้ว ชายหนุ่มพอจะคาดเดาความคิดของเขาได้อยู่บ้าง ในถ้ำที่เราอยู่ตอนนี้ เขาเพิ่งจะค้นหาไปเมื่อหนึ่งชั่วโมงนี้เอง ในเวลาอันสั้นเขาคงจะไม่กลับมาอีก”

จู๋หวินพยักหน้า เธอเลือกที่จะเชื่อใจลู่เสี้ยงหยาง ก่อนหน้านี้ลู่เสี้ยงหยางพาเธอหนีรอดมาสองวันจริงๆ บางทีอาจจะมีโชคช่วยเหลือบ้าง แต่ที่มากที่สุดก็คือการวางแผน

ลู่เสี้ยงหยางมีความเชื่อมั่นถึงขนาดนั้น ถ้างั้นก็เชื่อเขาแล้วกัน

ไม่พูดพร่ำอีกต่อไป เธอหลับตาลง เริ่มเข้าสู่การเปิดผนึกอีกครั้ง

ลู่เสี้ยงหยางใจไม่ใหญ่พอเหมือนกับจู๋หวิน ที่ในสถานการณ์แบบนี้ยังจะฝึกวิชาได้ เขาคอยระวังตัวอยู่เสมอ เล่นเกมทายใจกับรองเจ้าสำนักเทียนเหมิน

มีเพียงแต่ต้องทายใจของรองเจ้าสำนักเทียนเหมินให้ได้ ภายในการหนีเอาชีวิตรอดหลายวันหลังจากนี้ เขาถึงจะได้เปรียบ

หลังจากที่ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ลู่เสี้ยงหยางคิดที่ในเวลานี้ไม่ดีนักหากจะอยู่แบบนี้ต่อไป เธอเรียกจู๋หวิน ก่อนที่ทั้งคู่จะเข้าสู่สนามรบ

ลู่เสี้ยงหยางและจู๋หวินจากไปไม่นาน ร่างของรองเจ้าสำนักเทียนเหมินก็มาเยือนในถ้ำ

หลายวันมานี้เองก็กำลังไตร่ตรอง ทำไมถึงได้ล่าตัวไอ้หมอนั่นกับอีนางนั่นไม่ได้เสียที ที่แท้มีคนเล่นเกมจิตวิทยากับเขานี่เอง

“ฮ่าฮ่า กล้ามากนะ ที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่อันตรายที่สุดงั้นหรือ ถ้าอย่างั้นต่อจากนี้ฉันจะเดินทางตรงกันข้าม ต้องจับพวกแกสองคนได้แต่” รองเจ้าสำนักเทียนเหมินหัวเราะอย่างเย็นชา พร้อมใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเชื่อมั่น ก่อนที่จะออกจากถ้ำอย่างเร่งรีบ

ทางด้านลู่เสี้ยงหยาง หลังจากที่เขาออกจากถ้ำ อันที่จริงไม่ได้ไปไกลนัก เขาซ่อนตัวอยู่บนยอดเขาห่างจากถ้ำนี้หนึ่งกิโลเมตร ไม่นานเขาก็เห็นรองเจ้าสำนักเทียนเหมินเดินออกมา

รองเจ้าสำนักเทียนเหมินเหมือนว่าจะย้อนกลับไปทางเดิม คงจะค้นหาที่ที่พวกเขาเคยอยู่

ลู่เสี้ยงหยางรู้ดีว่ารองเจ้าสำนักเทียนเหมินคิดจะทำอะไร เพราะงั้นจึงหันไปกล่าวกับจู๋หวิน “ต่อจากนี้เราจะไปที่ที่ไม่เเคยไปก่อน มีแต่หลอกล่อแบบนี้ไปเรื่อยๆ รองเจ้าสำนักเทียนเหมินถึงจะจับทางเราไม่ถูก”

จู๋หวินกล่าว “เอาตามที่นายว่าเลย”

ใบหน้าของเธอมีสีสันขึ้นมาบ้าง ในขณะที่กล่าวประโยคนั้น เธอเริ่มมีความชื่นชมต่อลู่เสี้ยงหยางขึ้นมาบ้างแล้ว