หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 542

บทที่ 542 เรื่องใหญ่

หลังจากที่ลู่เสี้ยงหยางออกไปจากถ้ำ เขากลับเข้ามาในถ้ำหลังครึ่งชั่วโมง

เขาได้ล่อสัตว์ป่าตัวหนึ่งออกไปแล้วเป็นที่เรียบร้อย

จู๋หวินเหลือบมองลู่เสี้ยงหยาง จากปฏิกิริยาของเธอรู้ได้ทันทีว่าลู่เสี้ยงหยางจัดการเรื่องราวทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่เธอมีความรู้สึกเพิ่งพาผู้ชายอย่างลู่เสี้ยงหยางขึ้นมา

ผู้ชายคนนี้แม้ว่าฝีมือธรรมดา แต่ในสถานการณ์หลายอย่างเขาสามารถให้ความรู้สึกปลอดภัยได้ บางทีนี่อาจจะเป็นสิ่งที่พิเศษในตัวของผู้ชายที่จะกันทุกคน

จู๋หวินเอียงคอจ้องมอง พลันใบหน้าแดงเรื่ออย่างไม่รู้ตัว

ลู่เสี้ยงหยางสังเกตเห็นใบหน้าที่แดงเรื่อของเธอ แต่เขาคิดว่าเป็นเพราะควันไฟเขม่าที่แผดเผาใบหน้าของเธอจนแดง จึงไม่ใส่ใจคิดมากไปกว่านั้น

เมื่อนั่งลงกับพื้น จู๋หวินก็ยื่นเนื้อกระต่ายครึ่งหนึ่งที่ย่างเสร็จแล้วให้กับเขา

ลู่เสี้ยงหยางหิวโหย เขาสวาปามเนื้อกระต่ายทันที อย่างไร้ภาพลักษณ์

เมื่อเห็นสภาพของเขา จู๋หวินขมวดคิ้วแน่น ก่อนที่ริมฝีปากอิ่มแดง จะทานเนื้อกระต่ายอย่างสง่า

การทานของเธอเมื่อเทียบกับลู่เสี้ยงหยางแล้ว ช่างแตกต่างกันราวกับจักรพรรดิหญิงและยาจก

ภายในหนึ่งนาที ลู่เสี้ยงหยางทานเนื้อกระต่ายครึ่งตัวจนหมด เพราะเขาหิวโหยอดอยาก กระต่ายครึ่งตัวนั้น ไม่สามารถทำให้เขาอิ่มท้องได้

ลู่เสี้ยงหยางหยิบผลไม้ที่อยู่ที่พื้นขึ้นมา ก่อนที่จะกัดกิน

ห้านาทีผ่านไป จู๋หวินวางเนื้อกระต่ายย่างในมือลง เหมือนว่าเธอจะอิ่มแล้ว เธอทานไปไม่เยอะ เนื้อกระต่ายยังเหลือมากกว่าครึ่ง

ด้วยความหิวโหย ลู่เสี้ยงหยางจึงกล่าวถามจู๋หวิน “อิ่มแล้วหรือ?”

จู๋หวินพยักหน้ารับ “ฉันอิ่มแล้ว”

ดวงตาที่งดงามปิดลง เพื่อทำการเปิดผนึกต่อไป

ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะอย่างไม่เกรงใจ พลันเอื้อมไปหยิบเนื้อกระต่ายย่างของจู๋หวินที่ทานเหลือเอาไว้มาไว้ในมือ ก่อนที่จะเริ่มกัดกินอีกครั้ง

จู๋หวินลืมตาขึ้น เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ใบหน้าที่งามสง่า แดงเรื่อขึ้นมา ของที่เธอทานเหลือกลับถูกผู้ชายคนนี้เก็บไปทานต่องั้นหรือ

เหตุการณ์แบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ตอนนี้เธอรู้สึกร้อนรุ่มว้าวุ่นใจไปหมด

เอ่อ!

ผู้ชายคนนี้ไม่รังเกียจเนื้อกระต่ายย่างที่เธอทานเหลืออย่างนั้นหรือ?

ในเวลาเดียวกัน ลู่เสี้ยงหยางทานอย่างเอร็ดอร่อย เขาไม่รังเกียจอยู่แล้ว เนื้อกระต่ายย่างครึ่งตัวที่จู๋หวินทานเหลือ กลับรู้สึกได้รสชาติมากกว่าเก่าเสียอีก

ฮ่าฮ่า ของที่หญิงงามขนาดนี้ทานเหลือ เขาเก็บไปทานต่อ นั่นก็เท่ากับว่าจูบเธอทางอ้อม

หอมกรุ่นเสียจริง หวังว่าทุกครั้งที่เธอทานจะทานเพียงครึ่งหนึ่ง เก็บอีกครึ่งไว้ให้กับเขา ฮ่าฮ่าฮ่า สะใจเป็นบ้า

หลายนาทีผ่านไป ลู่เสี้ยงหยางกลืนเนื้อกระต่ายย่างลงไปในท้อง คราวนี้เขาดูเกินเหตุมากกว่าเก่า จะแทบจะกลืนกระดูกลงไปในกระเพาะด้วย

ทีท่าชั้นต่ำของลู่เสี้ยงหยาง ทำให้จู๋หวินรู้สึกโกรธเล็กน้อย แต่ก็ไม่อาจเผยออกมาได้ ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวแดงก่ำขึ้นเรื่อยๆ

เธอหลับตาลง อย่างไม่กล้าคิดอะไรไปมากกว่านี้ คราวนี้เธอออกมานานเกินไปแล้ว ต้องกลับไปโดยเร็วที่สุด